Για όλα φταίνε ο ΣΤΑΘΜΑΡΧΗΣ, ο ΦΡΑΠΕΣ και ο ΧΑΣΑΠΗΣ...!

Μια χώρα που συγκαλύπτει τραγωδίες και ξεσκεπάζει σκάνδαλα μόνο όταν παρεμβαίνει η Ευρώπη.

Στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, χρειάστηκε η Ευρωπαία Εισαγγελέας για να αποκαλυφθούν τα αυτονόητα: πελατειακές δομές, χειραγώγηση αγροτικών επιδοτήσεων, πρόσωπα-«κλειδιά» που φέρονται να απομυζούν δημόσιο χρήμα με την κάλυψη μηχανισμών εξουσίας.

Αν δεν είχε παρέμβει η ευρωπαϊκή δικαιοσύνη, τίποτα δεν θα είχε βγει.

Και την ίδια στιγμή, στα Τέμπη, εκεί που χάθηκαν 57 ζωές, η Ελληνική Δικαιοσύνη δεν φτάνει πιο πάνω από τον σταθμάρχη. Καμία ευρωπαϊκή αρχή δεν έχει εμπλακεί. Καμία ελπίδα για ουσιαστική αποκάλυψη ευθυνών. Οι συγγενείς των θυμάτων φωνάζουν: συγκάλυψη.

Γιατί εκεί, η διαχείριση της κυβέρνησης ήταν από την πρώτη στιγμή επικοινωνιακή: έφταιγε «ο σταθμάρχης». Ο «ανθρώπινος παράγοντας». Μια βολική αφήγηση που αγνοεί χρόνια υποβάθμισης, διαπλοκής και ανευθυνότητας — και που αθωώνει την πολιτική ηγεσία.

Όπως στον ΟΠΕΚΕΠΕ έφταιγε «ο φραπές» και στα Τέμπη «ο σταθμάρχης», έτσι και σε κάθε άλλη υπόθεση στήνεται ένα πλέγμα ευθυνόφοβης ελαφρότητας, που ρίχνει την ευθύνη στους τελευταίους τροχούς της αμαξοστοιχίας.

 Το κοινό μοτίβο;

Χωρίς ευρωπαϊκή πίεση, η αλήθεια μένει θαμμένη.
Ό,τι αφορά εγχώρια τραγωδία, θάβεται στη σιωπή, τη γραφειοκρατία και τις μεταθέσεις ευθυνών.

Η χώρα μοιάζει να κινείται με δύο ταχύτητες:

• Στην πρώτη, όταν εμπλέκεται ευρωπαϊκή εποπτεία, υπάρχει φως, συλλήψεις, έλεγχοι, ντοκουμέντα.

• Στη δεύτερη, σε θέματα που θεωρούνται «εθνικά ευαίσθητα» όπως τα Τέμπη, κυριαρχεί η σιωπή, οι διαρροές και η ασάφεια.

Και τελικά, η πολιτική ευθύνη δεν φτάνει ποτέ εκεί που πρέπει.
Γιατί στην Ελλάδα του 2025, για όλα φταίει ο σταθμάρχης, ο φραπές και ο χασάπης.
Όλοι — εκτός από τους πραγματικούς υπεύθυνους.