🗂️ Katehacker Files: «Η Ζήνα, τα μωρά… και οι πρόεδροι που μεγάλωσαν απότομα»

 Ήταν μια φορά κι έναν καιρό η εκπομπή της Ζήνας.
Ξέρετε… εκείνη η εκπομπή.
Η «λαϊκή».
Η «κίτρινη».
Η «μακριά από εμάς».

Τουλάχιστον έτσι έλεγαν δύο πρόεδροι — συνδικαλιστές, παλιοί γνώριμοι.
Τότε, γελούσαν.
Κορόιδευαν.
Έδειχναν έναν τρίτο πρόεδρο που πήγαινε στην ίδια εκπομπή και τον είχαν κάνει σημαία χλεύης:
«Μα σοβαρός άνθρωπος βγαίνει στη Ζήνα;»
«Τι δουλειά έχει εκεί ο συνδικαλισμός;»
«Εμείς; Ποτέ.»

Και ξαφνικά… …

 Cut to: Οι ίδιοι δύο πρόεδροι, πλαισιωμένοι όμορφα-όμορφα, καλεσμένοι στη Ζήνα.
Στο ίδιο πάνελ.
Στην ίδια σκηνή.
Στην ίδια κάμερα που κάποτε τους φαινόταν «χαμηλού επιπέδου».

Τι έγινε, παιδιά;
Τι άλλαξε;
Ο φωτισμός;
Το μακιγιάζ;
Το κοινό;
Ή μήπως… οι καρέκλες που τρίζουν πίσω σας;

Γιατί όταν κοροϊδεύεις κάποιον επειδή βγήκε κάπου…
και μετά πας εσύ στο ίδιο μέρος…
μία από τις δύο περιπτώσεις ισχύει:

1.  Ή τότε έλεγες μπούρδες.
2.  Ή τώρα λες μπούρδες.

Και στις δύο, η αλήθεια μένει σταθερή:
Η συνέπεια πάει περίπατο.
Η αξιοπρέπεια παίρνει άδεια.
Κι η Ζήνα… τους κάνει story.

Κι ας το πούμε καθαρά:

Οι ίδιοι άνθρωποι που χλεύαζαν τον άλλον πρόεδρο για τις εμφανίσεις του,
σήμερα κάθισαν στις ίδιες καρέκλες.
Με το ίδιο χαμόγελο.
Με την ίδια άνεση.
Με τα ίδια επιχειρήματα «για το καλό του κλάδου».

Μόνο που…

Το καλό του κλάδου δεν αλλάζει ανάλογα με το κανάλι.
Αλλά με το θάρρος.
Και αυτό, δυστυχώς, δεν το είχαν ούτε τότε — ούτε τώρα.

 🗂️Όπως λέμε εδώ στα Files:
Ο συνδικαλιστής που κοροϊδεύει τον καθρέφτη του…
αργά ή γρήγορα, βγαίνει καλεσμένος στην ίδια εκπομπή.

 To be continued…
(Γιατί με τέτοιες στροφές, η Ζήνα θα χρειαστεί δική της υποενότητα στο αρχείο.)