Απούσα η πνευματική κοινότητα!

Πολλοί διατείνονται ότι ο πνευματικός κόσμος απουσιάζει από τα δρώμενα στη χώρα. Με την ευρεία έννοια, ποια είναι σήμερα όμως η πνευματική κοινότητα; Είναι προφανώς η φιλοσοφική σκέψη που αφήνει το στίγμα της χωρίς ξύλινη γλώσσα, που επεμβαίνει, που συμμερίζεται, που προτείνει, που ο λόγος της δεν σκαρώνει αδιέξοδα. Τουναντίον, η ορθολογική σκέψη των πνευματικών ανθρώπων περιορίζει τους κραδασμούς της ασύστολης διασποράς των fake news, της προπαγάνδας και της αδυναμίας ορισμένων πολιτικών που ο αντικειμενικός τους σκοπός είναι τα προσωπικά οφέλη της εξουσίας.

Ίσως είναι επιλογή τους να μην επεμβαίνουν, γιατί προφανώς δεν εισακούγονται και δεν επιθυμούν να γίνουν κρίκοι μιας οξειδωμένης αλυσίδας που επ’ ουδενί καμία θεραπεία δεν φαντάζει προς ώρας ως αντιοξειδωτική. Εθισμένοι σε αυτή τη ρουτίνα, ο καθείς μας, με σπασμωδικές ενέργειες αρκούμαστε και πορευόμαστε. Το μαύρο χρήμα, ο εύκολος πλουτισμός χωρίς ουσιαστική προσφορά, τα επιδόματα και οι επιδοτήσεις τελικά είναι μια μεγάλη πληγή χωρίς να επουλώνεται, γιατί ο πνευματικός κόσμος σιωπά.

Απεναντίας, κάποιοι θεωρητικά πνευματικοί άνθρωποι του περιτυλίγματος, αλλά και άλλοι αυτοχρηζόμενοι, που συγκολλούνται δίπλα τους ως μεταδοτικές ασθένειες, μονοπωλούν την καθημερινότητα λάθρα. Σε κάθε ευκαιρία που τους δίδεται, με την αρωγή των αδηφάγων ΜΜΕ, καπηλεύονται την επικαιρότητα κατά το δοκούν και όχι εν τοις πράγμασι. Υποκαθιστούν ολόκληρη την πνευματική κοινότητα οι ίδιοι μαϊντανοί χωρίς αντιστάσεις. Κάτι που αρέσει και στους πολιτικούς, γιατί προφανώς δεν θεωρούνται αντίπαλοι.

Μια τέτοια ξεχωριστή περίπτωση προστίθεται τελευταία, κυρία που λογίζεται λόγια ως συγγραφέας. Θεωρητικά έχει το δικαίωμα ενός τέτοιου λογισμού, διότι περιγράφοντας τους έρωτες της Μυκόνου και του Κολωνακίου ξεπουλάει τα βιβλία της. Ιστοριούλες που ξεπροβάλλουν από μια σαθρή κοσμικότητα, εκπορευόμενες από το ηλιοβασίλεμα στα Ματογιάννια και όχι της Μονεμβασιάς του Ρίτσου, από σκοτεινά κελάρια και όχι από ουσιαστικά εργαστήρια απόσταξης, από πρόσκαιρες γνωριμίες σε υπερατλαντικές πτήσεις για ένα πήδημα και όχι από το πραγματικό σκίρτημα ενός έρωτα.

Συνηθίζει να εμφανίζεται σχεδόν καθημερινά, καταδεικνύοντας τα πλούτη της, τα έπιπλά της, το ποδήλατό της, την κόμμωση και τη βαφή της με βιντεάκια, τις πετυχημένες – πράγματι – πλαστικές της επεμβάσεις στην έβδομη δεκαετία της ζωής της. Αμφισβητεί, αμφιβάλλει, προσβάλλει, κατηγορεί, επαίρεται, υπερασπίζεται αμφιλεγόμενες προσωπικότητες που κυρίως παρανομούν, αλλά με το δικό της αλάθητο κριτήριο τους κατατάσσει στην ελίτ της κοινωνίας. Αναφέρεται με κατηγορίες, χωρίς επιστημονική προσέγγιση, στην ιατρική επιστήμη, στα εμβόλια και, ως εισαγγελέας, αποφασίζει για όλους και για όλα.