"Αν Δεν Είσαι Εσύ, Γιατί Θίχτηκες;" -Η Κριτική είναι Δημόσια — Όχι η Ζωή Σας. Ξεχωρίστε τα."

 

 Αν κάποιοι συνδικαλιστές θεώρησαν ότι αυτό το σατιρικό και συμβολικό κείμενο αποτελεί «προσωπική επίθεση», τότε:

 

Ή:

1. Αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στην περιγραφή — κι αυτό είναι από μόνο του αποκαλυπτικό.

Ή:

2. Ενοχλήθηκαν γιατί ο καθρέφτης δείχνει όσα δεν θέλουν να δουν — και το πρόβλημα δεν είναι το κείμενο, αλλά η εικόνα τους μέσα σε αυτό.

Πάμε σοβαρά τώρα:

Το δημοσίευμα δεν αναφέρει κανένα όνομα, ούτε προσωπικά δεδομένα, ούτε οικογενειακή κατάσταση, ούτε δραστηριότητες εκτός συνδικαλιστικού πλαισίου.

Η κριτική είναι καθαρά πολιτικο-συνδικαλιστική, και αφορά:

• Τον τρόπο εκπροσώπησης

• Την απουσία διεκδικήσεων

• Τη μετατροπή Ενώσεων σε “τουριστικά γραφεία”

• Τη θεσμική ελαφρότητα που παρατηρείται σε πλήθος δημόσιων εμφανίσεων.

Το ότι κάποιοι αναγνώρισαν εαυτόν στο "καλημέρα με τσίπουρο" και το "#Συνδικαλιστική Ανάσα" σε παραλίες με stories, δεν σημαίνει ότι τους στοχοποίησε το katechacker

Σημαίνει απλώς ότι το site περιέγραψε με ακρίβεια μια θλιβερή πραγματικότητα — και εκείνοι κατάλαβαν ποιοι είναι μέσα σε αυτήν.

Τώρα, για τα περί "προσωπικής ζωής"

• Το να παριστάνεις τον εκπρόσωπο εργαζομένων, και την ίδια ώρα να ποστάρεις από νησί, ταβέρνα,κότερο ή “lifestyle δράση”, δεν είναι προσωπική ζωή.

• Είναι δημόσια στάση, δημόσιο πρόσωπο και δημόσιο υπόμνημα της ανευθυνότητας σου.

Το προσωπικό αρχίζει και τελειώνει εκεί που σταματά η εκπροσώπηση.
Όταν κάποιος μιλάει “εξ ονόματος των αστυνομικών”, τότε κριτικάρεται για τα έργα και τις παραλείψεις του.

Κλείσιμο – και κάλεσμα:

Το site δεν κατεβάζει τίποτα. Δεν διαγράφει σχόλια. Δεν φιμώνει αντίλογο.
Αντίθετα με τις ομάδες τους στο Facebook, όπου η δημοκρατία λογοκρίνεται με το “delete”.

Περιμένουμε δημόσια τοποθέτηση:
– Σε ποιο σημείο του κειμένου υπάρχει προσωπική επίθεση;
– Ποια προσωπικά δεδομένα εκτέθηκαν;

Κι αν υπάρχουν κατηγορίες – να δημοσιευτούν. Όλες.
Εδώ δεν φοβόμαστε τον διάλογο.

Φοβόμαστε τη σιωπή εκείνων που έχουν ευθύνη και καίγονται… μόνο για το τραπέζι