Καλό κατευόδιο!

Στο υπερυψωμένο τμήμα του 1ου ορόφου, στο γραφείο του Αξιωματικού υπηρεσίας, ειδικά διαμορφωμένο για την συγκέντρωση της αλλαγής, των 60-70 ατόμων περίπου συνωστιζόμασταν για τις οδηγίες. Εκεί τον γνώρισα!

Ξεχώριζε από όλους τους άλλους. Ήπιος, μειλίχιος, οξυδερκής και πρωτίστως καλοσυνάτος και αγαπητός στο προσωπικό. Σκηνές από τα πρώτα χρόνια της θητείας μου στην οδό Υψηλάντου, στο Γ΄Α.Τ. Αθηνών, στο Κολωνάκι. Έφερα τον αριθμό επωμίου Γ 161. Κάπως έτσι γνώρισα τον Περικλή Μπελλή.

Ήταν ο μόνος που δεν κράταγε αποστάσεις. Μας άπλωνε και έξω από το καγκελόφραχτο αυτό τμήμα. Μπροστά, αριστερά, δεξιά του, ακόμα και δίπλα του πριν να βγούμε στην περιφέρεια του τμήματος για ανάληψη υπηρεσίας.

Ακόμα και όταν έβγαινε για έλεγχο, νουθετούσε για να είμαστε ασφαλείς μπροστά από κάθε κίνδυνο. Στην σκοπιά της Γαλλικής πρεσβείας ας πούμε, τον πλέον ευπρόσβλητο στόχο δεν συνιστούσε να είμαστε μέσα στη σκοπιά.

«Να κινείστε, να μην είστε στόχοι του κάθε κακοποιού, αριστερά δεξιά και όταν ανάβει το φανάρι Ακαδημίας και Βασ. Σοφίας να είστε πιο προσεκτικοί… Ακόμη και απέναντι στο υπουργείο εξωτερικών να πηγαίνετε, αρκεί να μην είστε εκεί στο ίδιο σημείο.»

Κάτι που δεν έκαναν οι άλλοι αξιωματικοί υπηρεσίας, πάρα μόνο αναφορές, αν δεν ήσουν στην σκοπιά ή αν δεν χαιρετούσες…

Η κοινή μας καταγωγή μου έδινε μεγαλύτερη δύναμη όταν είμασταν στην ίδια αλλαγή, γιατί πάντα αλλάζαν τους αξιωματικούς υπηρεσίας να μην παραγνωριζόμαστε. Μια πέρα για πέρα, λαθεμένη τακτική!

Χθες ο Περικλής και πριν έρθει ο καινούριος χρόνος, έφυγε για την γειτονιά των Αγγέλων. Καλό κατευόδιο Περικλή στην αιωνιότητα.

Θα σε θυμόμαστε ως μια ξεχωριστή προσωπικότητα που γνωρίσαμε και μάχιμο σε όλη σου τη ζωή.

Καραδήμας Νίκος