Katehacker Files: «Η επιστροφή της Έφης – ή αλλιώς, όταν σπάει ο πάγος και ξυπνούν τα φαντάσματα της Κουμουνδούρου»

 

Ιούνιος 2025. Μια εκδήλωση. Ένα Ινστιτούτο. Ένας πρώην πρωθυπουργός. Και μια παρουσία που… έκανε τα ποτήρια να ιδρώσουν πριν από τους δημοσιογράφους: η Έφη Αχτσιόγλου.

Για τους αμύητους, ήταν απλώς μια εμφάνιση.

Για όσους όμως έχουν περάσει έστω ένα βράδυ στον λαβύρινθο της Κουμουνδούρου, ήταν κάτι πιο τρομακτικό απ' το φάντασμα του ΔΝΤ: το πολιτικό reunion που δεν περίμενε κανείς.

Μετά την παραίτηση Τσίπρα, οι σχέσεις του με την Έφη είχαν περάσει σε φάση κρυοσυντήρησης. Όχι απλώς πάγος. Ούτε καν "βαθιά κατάψυξη". Μιλάμε για αντιδραστήρα συναισθηματικής ψύξης με ρωγμές στο μπετόν.

Και ξαφνικά... χθες, ο πάγος έσπασε. Όχι με φιλιά και δάκρυα (είμαστε και σοβαροί άνθρωποι), αλλά με εκείνο το πολιτικό νεύμα που λέει:
«Ας αφήσουμε πίσω ό,τι μας χωρίζει… μέχρι την επόμενη ψηφοφορία για αρχηγό».

Αν νομίζετε ότι ήταν μόνο η Έφη, πλανάστε.
Ο Αλέξης Χαρίτσης ήταν επίσης εκεί. Και κάπου στο βάθος, ακουγόταν μια παλιά κασέτα με τη φωνή του Παπαδημούλη να μουρμουράει «μην τους εμπιστεύεσαι, Αλέξη…».

Μερικά ερωτήματα που πλανώνται στην ατμόσφαιρα, πιο έντονα κι απ’ το άρωμα πολιτικής αμηχανίας:

• Πρόκειται για μια ειλικρινή προσέγγιση ή για τον πρόλογο του "Game of Thrones: SYRIZA Edition";

• Μήπως το Ινστιτούτο δεν είναι απλώς think tank, αλλά political rehab για σχέσεις που χρειάζονται rebranding;

• Και τελικά, αν ενωθούν ξανά οι Αχτσιόγλου-Χαρίτσης-Τσίπρας, είναι επιστροφή… ή απλώς flashback;

Λεπτομέρεια που δεν πέρασε απαρατήρητη:
Το βλέμμα της Έφης είχε εκείνο το σπινθηροβόλο κάτι. Όχι του έρωτα — της αναδιοργάνωσης. Και ο Τσίπρας, με χαμόγελο που έλεγε:
«Δεν ξεχνώ, αλλά… ας κάνουμε ότι ξεχνάμε μπροστά στις κάμερες».

 Και όπως λέμε εδώ στα Files…

Όταν βλέπεις παλιούς σύμμαχους να γελούν σε εκδήλωση, δεν είναι πάντα επειδή τα ξαναβρήκαν.

Καμιά φορά, είναι απλώς επειδή όλοι θυμούνται ποιος μαχαίρωσε ποιον… και γελάνε με το timing.

Το μόνο σίγουρο;

Η κεντροαριστερά δεν ησυχάζει. Υπονομεύει ή αναγεννάται. Ή και τα δύο ταυτόχρονα.

Κι εμείς, με ποπ κορν και ειρωνεία, παρακολουθούμε.