Αστυνομικός της χρονιάς και αληθινά παραδείγματα προς μίμηση

 

Σε μια εποχή όπου οι αξίες και τα πρότυπα στο αστυνομικό σώμα διακυβεύονται από περιπτώσεις διαφθοράς και επιόρκων, είναι απαραίτητο να αναδεικνύονται οι πραγματικοί λειτουργοί της Ελληνικής Αστυνομίας, αυτοί που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην υπηρεσία της ασφάλειας και της δικαιοσύνης. Αφορμή για αυτές τις σκέψεις αποτελούν οι πρόσφατες αποκαλύψεις για την εμπλοκή αστυνομικών σε κυκλώματα διαφθοράς, μεταξύ αυτών και μια αξιωματικός που είχε μάλιστα βραβευθεί στο παρελθόν.

Η διαδικασία επιλογής των βραβευθέντων αστυνομικών πολλές φορές στηρίζεται περισσότερο σε επικοινωνιακά κριτήρια, παρά σε ουσιαστική αξιολόγηση του έργου και της προσφοράς τους. Αυτό δεν πρέπει να επισκιάζει την αξία των πραγματικών «αφανών ηρώων», που δίνουν καθημερινά τη μάχη με το έγκλημα, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και χωρίς επιδίωξη προσωπικής προβολής.

Ένας τέτοιος ακούραστος εργάτης της Ελληνικής Αστυνομίας υπήρξε ο αείμνηστος Στέλιος Καραγιαννόπουλος. Ένας αστυνομικός που ελάχιστοι μπορούν να συγκριθούν μαζί του, με μια προσφορά που ξεπερνά τις λέξεις και απαιτεί βιβλία για να καταγραφεί. Ένας άνθρωπος που αποτελεί παράδειγμα ήθους, αφοσίωσης και επαγγελματισμού, τον οποίο καλούμαστε όλοι να θυμόμαστε και να μιμούμαστε.

Παρακάτω παραθέτουμε αυτούσια την ανάρτηση του αντιπροσώπου της Ένωσης Αστυνομικών Δράμας, Κώστα Δολδούρα, που αποτίει φόρο τιμής στη μνήμη του Στέλιου Καραγιαννόπουλου.

 

Ο/Η αστυνομικός της χρονιάς και παραδείγματα προς μίμηση.

Σεβόμενος πάντα το τεκμήριο της αθωότητας και με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις με τις συλλήψεις κυκλώματος στην Αττική, για το οποίο συνελήφθησαν και συγκατηγορούνται αστυνομικοί, εκ των οποίων μια βραβευμένη αξιωματικός, θυμήθηκα μερικά από όσα συνέβησαν το 2019...

Θα βράβευαν τότε τους Αστυνομικούς από κάθε Περιφερειακή Διεύθυνση...φυσικά και τότε όπως πάντα στην Αστυνομία, οι ιθύνοντες επέλεξαν -κατά κύριο λόγο πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- φρου φρου και αρώματα για να μη πω μαιντανούς. Δε θα επεκταθώ σε παραδείγματα...αλλά θα αναφερθώ σε έναν αστυνομικό που είχα την τιμή να γνωρίσω το 2010 και μέχρι το 2013 να συνεργάζομαι στενά σε καθημερινή βάση. Τα αποτελέσματα της συνεργασίας μας τα γνωρίζουν όσοι πρέπει.

Από το 2013 που μετατέθηκα στη Δράμα, σχεδόν κάθε εβδομάδα συνομιλούσα τηλεφωνικά με τον Στέλιο. Τον αθόρυβο εργάτη, στον οποίο οφείλονται εκατοντάδες συνεντεύξεις τύπου Στρατηγών περί εξαρθρώσεων εγκληματικών οργανώσεων.

Ο Στέλιος λοιπόν χάρισε στην υπηρεσία όλη του τη ζωή. Εργαζόταν 20 ώρες το 24ωρο. Καινοτομούσε από την εποχή που οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές ήταν σαν μπαούλα. Δημιουργούσε βάσεις και εργαλεία τα οποία χάριζε απλόχερα, για το κοινό καλό. Το κυριότερο ήταν ότι όλα αυτά τα έκανε χωρίς να ζητά ανταλλάγματα και φυσικά φώτα δημοσιότητας.

Φυσικά και ο Στέλιος δεν προσκλήθηκε ποτέ στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για να βραβευθεί το 2019. Ούτε το 2020 αλλά ούτε και το 2018. Μαζί με το Στέλιο και εκατοντάδες άλλοι ακούραστοι εργάτες.

Έφυγε από κοντά μας νωρίς...το 2021, με παράσημο και βραβείο τα κουρασμένα αλλά ΚΑΘΑΡΑ χέρια του.

Όλοι εμείς οφείλουμε να μιμηθούμε το Στέλιο και να βαδίσουμε στο στενό δρομάκι του και όχι στις "γυαλιστερές" λεωφόρους, για να φτάσουμε στο όποιο τέλος της διαδρομής που επιλέξαμε και ορκιστήκαμε να υπηρετούμε με χέρια καθαρά.

Και τα "βραβεία" χάρισμά τους.