Αν ζούσε σήμερα η Κυριακή…

Εκείνη η φράση που ακούστηκε από το κέντρο της Αμέσου Δράσεως «…τι είναι το περιπολικό ταξί;» αποτελεί σήμερα την συνέχεια της ασυνέπειας και της αντίφασης όσο και αν τα δύο περιστατικά είναι εκ διαμέτρου αντίθετα. Το ένα ηχητικό, το άλλο οπτικό!

Αναφερόμαστε στην ανάρμοστη φράση όταν στην άρνηση της να υποβάλλει έγκληση η αείμνηστη Κυριακή Γρίβα σε βάρος του κακοποιητή συντρόφου της, ζήτησε να την συνοδέψουν μέχρι το σπίτι της. Τελικά δολοφονήθηκε λίγα μέτρα από το αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων…

Χθες είδαμε ένα περιπολικό να μετατρέπεται σε δ.χ. μεταφορικό μέσο με το ψυγείο να χάσκει στο πορτ μπαγκάζ.

Φυσικά δυο ξεχωριστές περιπτώσεις με το ίδιο όμως έννομο πειθαρχικό αποτέλεσμα Και στις δυο περιπτώσεις αντικατοπτρίζεται η μιζέρια της ΕΛ.ΑΣ και προς τους πολίτες και προς τα στελέχη της . Είτε από επαγγελματικό έλλειμα, είτε από κακομοιριά η τσιγκουνιά του κακοπληρωμένου αστυνομικού. Αλήθεια δεν είχε έναν φίλο με αγροτικό ή δικό του όχημα για το χαλασμένο ψυγείο που πήγε για επιδιόρθωση? Πέραν αυτού όμως μια τέτοια σκέψη μεταφοράς εκτός από ρίσκο ήταν και απόλυτη ευήθεια.

Η Κυριακή όμως θα ζούσε αν η επαγγελματική επάρκεια θα ήταν σύμφωνα με τα όσα ευαγγελίζεται ο πολιτικός της προϊστάμενος, χωρίς να τα υλοποιεί. Ο Αστυφύλακας θα ζήσει ακόμη και με το πρόστιμο που θα του επιβληθεί, γιατί το αδίκημα δεν είναι για απόταξη, αν αναλογιστούμε πόσες μεταφορές γίνονται καθημερινά με όλα τα υπηρεσιακά οχήματα του ευρύτερου δημοσίου γενικότερα.