Όταν η συνέπεια μετριέται στις πράξεις και όχι στα στρατόπεδα» του Ιωάννη Πεχλιβανάκη

 

Με αφορμή το άρθρο του Δημήτρη Καραγιαννόπουλου με τίτλο «Όταν η θητεία γίνεται ασυλία και όχι ευθύνη», ο Ιωάννης Πεχλιβανάκης προχωρά σε μια αιχμηρή αλλά τεκμηριωμένη απάντηση, υπερασπιζόμενος τον πρόεδρο της Ένωσης Θεσσαλονίκης. Υπογραμμίζει το ήθος, τη συνέπεια και τη συνδικαλιστική διαδρομή του, αφήνοντας σαφείς αιχμές για πρόσωπα και πρακτικές του παρελθόντος που, όπως αναφέρει, δεν μπορούν να ξεχαστούν τόσο εύκολα.

Αγαπητέ Δημήτρη...

Ότι αφορά αυτά που καταλογίζεις στον πρόεδρο μας να σου πω δυο τρεις παρατηρήσεις...

Πρώτον ο Πρόεδρος της Θεσσαλονίκης τυγχάνει υπόληψης, συνδικαλιστικής παιδείας και δραστηριότητας που του αναγνωρίζεται ακόμα και από τη μη σωστή πλευρά της Ιστορίας...και το ξέρεις πολύ καλά νομίζω καθότι στα πηγαδάκια που γίνονται σε συνέδρια σε γενικά συμβούλια αυτό συζητιέται ευρέως...

Τώρα ότι υπάρχει προβλήμα βιοπορισμού ιδίως στις μεγάλες πόλεις είναι ένα πρόβλημα υπαρκτό που είτε το πει ο πρόεδρος είτεδεν το πει είναι η αλήθεια που όλοι ξέρουμε δεν αλλάζει την ουσία του συνδικαλισμού που είναι ότι πρέπει να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας και να πιέσουμε προς όλες τις κατευθύνσεις ώστε οι μισθοί να ανταποκρίνονται στις σημερινές απαιτήσεις...

Στο σημείο αυτό θέλω να βάλω στο κάδρο και την φυσική ηγεσία που και αυτή από τη μεριά της θα έπρεπε να είχε στον προσανατολισμό της και το οικονομικό επίπεδο του προσωπικού που διατάσσουν,και που τόσα χρόνια δεν το έχουμε βάλει στην εξίσωση.

Και ένα τελευταίο σχόλιο,στο συνδικαλισμό πολλές φορές ξεκινάς με κάποιους συνοδοιπόρους,στη συνέχεια τους αλλάζεις αν και εφόσον δείς πως δεν συμπλέεις τότε αλλάζεις ρότα.

Σίγουρα πάντως δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον πρόεδρο πως έφυγε από ένα στρατόπεδο γιατί δεν θα είχε θέση.

Ξέρεις πολύ καλά πως αν ήθελε έκανε υπομονή και με τη θεωρία του ώριμου φρούτου κάποια στιγμή στο πολύ κοντινό πλέον μέλλον θα είχε αξιοζήλευτη θέση..

Δεν το έπραξε έμεινε σταθερός στο βηματισμό του και πάλεψε με τον πρόεδρο της Αθήνας να αλλάξουν την όλη φιλοσοφία και οχι απλά να αλλάξουν ονόματα οι καρέκλες..

Την εκτίμηση μου στο πρόσωπο σου την γνωρίζεις από το 1999, ωστόσο να ξέρεις πως δεν θα μπορούσα να δεχτώ άτομο εγώ προσωπικά που το μαύριζα μέρα νύχτα για δανεικά και αγύριστα,τώρα πλέον να τον αποθεώνω...