Όταν η θητεία γίνεται ασυλία και όχι ευθύνη

Η συνδικαλιστική εκπροσώπηση δεν είναι παράσημο μονιμότητας. Είναι αποστολή συνεχούς εγρήγορσης και υπεράσπισης των συναδέλφων. Δυστυχώς, κάποιοι φαίνεται να ξεχνούν αυτή την αρχή και να την υποκαθιστούν με αλαζονεία, προσβολές και άρνηση κάθε κριτικής φωνής.

Κατά τη διάρκεια του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΑΣΥ, ο πρόεδρος της Ένωσης Θεσσαλονίκης προκάλεσε εύλογο προβληματισμό, τόσο για τις δηλώσεις του όσο και για την έπαρση με την οποία τοποθετήθηκε:

«Έχω δέκα χρόνια που είμαι πρόεδρος και δεν δέχομαι μαθήματα από νέους προέδρους», είπε με στόμφο – ως να πρόκειται για θέση ιδιοκτησίας και όχι ευθύνης.

Ακόμη σοβαρότερη, όμως, ήταν η δημόσια αναφορά του σε δραστηριότητες αστυνομικών μετά τη λήξη της υπηρεσίας τους, οι οποίες, όπως προβλέπει το πειθαρχικό δίκαιο, επιφέρουν ακόμη και την ποινή της απόταξης. Το γεγονός ότι έγινε τέτοια δήλωση, χωρίς καμία επισήμανση ή επίγνωση της βαρύτητας, γεννά εύλογα ερωτήματα: πρόκειται για άγνοια, αμέλεια, ή κάτι βαθύτερο και πιο ανησυχητικό;

Ο ρόλος του συνδικαλιστή δεν είναι να αναπαράγει ή να "κανονικοποιεί" πρακτικές που εμπίπτουν σε πειθαρχικές ή και ποινικές διατάξεις, αλλά να προστατεύει το Σώμα και τα μέλη του, να εξηγεί, να διασφαλίζει και να αγωνίζεται. Όταν, όμως, ο συνδικαλισμός μετατρέπεται σε μικροεξουσία χωρίς γνώση και πυξίδα, τότε όλοι εκτίθενται.

Αντί να δώσει μάχες για τα προβλήματα των αστυνομικών, ασχολήθηκε με ιστοσελίδες που του ασκούν κριτική και έστρεψε τα πυρά του σε άλλους προέδρους. Λες και το προσωπικό του κύρος είναι σπουδαιότερο από τα πραγματικά προβλήματα των ένστολων.

Η πολύχρονη θητεία σε ένα αξίωμα δεν εξασφαλίζει την αλάθητη κρίση. Αντιθέτως, αυξάνει την ευθύνη για ενημέρωση, σύνεση και λογοδοσία. Όταν ένας πρόεδρος συνδικαλιστικής ένωσης αγνοεί ή προσπερνά βασικές προβλέψεις του πειθαρχικού δικαίου, τότε το πρόβλημα δεν είναι μόνο θεσμικό – είναι βαθιά ηθικό και λειτουργικό.

Οι συνάδελφοι δεν χρειάζονται εκπροσώπους που επικαλούνται παλαιότητα για να αποφύγουν την αυτοκριτική. Χρειάζονται ανθρώπους με γνώσεις, ακεραιότητα και, κυρίως, ευθύνη.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Μέλος ΕΑΣΥΑ