Τώρα που τελείωσε το project τι κάνουμε;

Στην καρδιά του Καλοκαιριού τους έκατσε η δουλειά λες και ήταν μελετημένο. Το μυξιάρικο της Αμαλιάδας μπήκε στη στενή με το που τα πρωινάδικα και τα μεσημεριανάδικα έριξαν αυλαία για τις διακοπές τους.

Εκατό και πλέον χρόνια μετά την Φραγκογιαννού, τη φόνισσα του Παπαδιαμάντη, έρχεται να ταράξει συθέμελα την Ελληνική κοινωνία ο διάολος με τα γαλάζια μάτια. Για την ακρίβεια προηγήθηκαν οι ανομολόγητες παραδοχές των εγκλημάτων μιας άλλης έγκλειστης στον ίδιο χώρο που θα βρεθεί και αυτή από σήμερα-αύριο.

Τις ώρες που στις ίδιες κουτσομπολίστικες εκπομπές αποκαλύπτονταν οι δολοφονικές δράσεις μιας άλλης «μάνας» από τα ίδια σχεδόν χώματα, τα μίντια παρασκεύαζαν άλλη μια τηλεοπτική σεζόν της θολής εποχής που ζούμε με απόλυτη ελαφρότητα.

Χωρίς ενδοιασμούς καταγράφηκαν ατέλειωτες ώρες μαρασμού των συνειδήσεων. Μετά τις πράξεις της που όπως όλα έδειχναν δεν έκαμψαν τις αντιστάσεις της, έφτασε έως εδώ το project που εκπόνησε η ίδια. Κόντευαν να ξεχαστούν τα ειδεχθή εγκλήματά της μπροστά στη δημοσιότητα που της πρόσφεραν απλόχερα οι κιτρινιστές.

Οι τύψεις δεν την άγγιξαν καθόλου στο πέρασμά της από τα στούντιο της ιδιωτικής Ελληνικής τηλεόρασης. Ευτυχώς η κρατική τηλεόραση διατήρησε τις αρχές στις οποίες στηρίζεται η ενημέρωση.

Σε αυτόν τον τηλεοπτικό κατήφορο, η δήθεν ελεύθερη δημοσιογραφία βρήκε έδαφος για δράση. Οι ελλειπτικοί δημόσιοι λειτουργοί, οι πλημμελείς ιατροδικαστές όπως αποδείχθηκε με το ξήλωμα μιας ολόκληρης υπηρεσίας. Οι επίκουροι συνδικαλιστές φέροντας συνταξιοδοτικά τον τίτλο επειδή τα μέσα τους το επέτρεψαν.

Άνθρωποι που δεν έχουν καταγράψει ούτε μια ώρα «πτήσης» στο προανακριτικό έργο, που κατά το ήττον διετέλεσαν μόνο βαλιτσάρχες μεγάλων υπηρεσιών — που και εκεί ήτο απηλλαγμένοι — είχαν άποψη…

Στ’ αλήθεια, ξέρουν πόσοι ευαίσθητοι άνθρωποι δυστύχησαν ακούγοντάς τους; Μήπως πλέον ήρθε η ώρα να ελέγχονται ποινικά τέτοιες εκπομπές όταν διασπείρουν τον όλεθρο και βρίσκουν καταφύγιο λογής-λογής ψωνισμένοι;

Ας εκπέμπουν το μεταμεσονύχτιο, μήπως και γλιτώσουμε…