Οι Αρχηγοί που έζησα στην ΕΛ.ΑΣ.

 

Στα τριάντα επτά χρόνια υπηρεσίας γνώρισα είκοσι τέσσερις αρχηγούς του σώματος. Μέσος όρος θητείας ένας κάθε 1,54 χρόνια. Άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. Οι οποίοι και καθόρισαν τις τύχες μας! Με τα καλά και τα κακά τους. Περισσότερα τα ατοπήματα και τα ανομήματα από τα ευεργετήματα. Οι φωτεινές εξαιρέσεις με τα δικά μου προσωπικά κριτήρια ελάχιστες. Στην ουσία αντικατοπτρίζουν και την εν γένει εικόνα του σώματος.

Αυτοί είχαν τη δυνατότητα να με βαθμολογήσουν. Εγώ όχι. Την άποψή μου την έχω γιατί για όλους πάντα κρατούσα ένα ιστορικό. Αν όχι από τα πρώτα χρόνια στο σώμα, σχετικά νωρίς και ιδιαίτερα πριν την ενοποίηση των σωμάτων. Ιδιαίτερα στην Αστυνομία Πόλεων από όπου προέρχομαι. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μεροληπτούσα υπέρ τινών, γιατί η προέλευσή τους ήταν γνωστή.

Ιδιαίτερη μνεία θα κάνω στον πρώτο μου αρχηγό εν έτει 1982 μέχρι το 1984. Τελευταίος αρχηγός της Α.Π. Ιωάννης Νίτσος. Μορφή αστυνομικού ηγέτη. Η επίκληση του Χάλιντεϊ ως πρώτου αρχηγού της Α.Π. στην Κέρκυρα ήταν σημείο αναφοράς του, ακόμα και σε ημερήσιες διαταγές. Αν και ο πρώτος αρχηγός που εξελέγη επί ΠΑΣΟΚ δεν δίστασε να παραιτηθεί όταν αντιστάθηκε στο έκτρωμα της ενοποίησης, αρνούμενος κάθε συμβιβασμό.

Το χάπι χρυσώθηκε εν συνεχεία και για πρώτη φορά ορίστηκαν δυο αρχηγοί. Ένας από κάθε σώμα. Η τρίμηνη δυαρχία των Π. Ραφτόπουλου και Ε. Μπριλάκη δεν είχε να επιδείξει κάτι ουσιαστικό. Μια μεταβατική περίοδο από τον Δεκέμβριο του ’84 έως τον Φεβρουάριο του ’85. Μάλιστα μέχρι και τα τελευταία χρόνια ακόμη οι δόκιμοι των σχολών καταβάλουν συνδρομές για το συγγραφικό του έργο του ενός εκ των δύο, των ποινικών νόμων. Τακτική που ακολούθησαν και αρκετοί αργότερα…

Τότε ακούγονταν οι απόψεις ότι ο αείμνηστος Ραφτόπουλος με την στάση του αυτή γκρέμισε ό,τι μέχρι τότε έχτισε. Άποψη που δεν υιοθετώ έως σήμερα.

1985–1986: Γεώργιος Ρωμοσιός. Αγαπητός, μορφωμένος, ηθικός. Στοιχεία που δεν αρκούσαν να τον κατατάξουν ως ηγέτη!

1986: Ο Αρχηγός που διετέλεσε το μικρότερο διάστημα, πάλι προερχόμενος από τη Χωροφυλακή, Ιωάννης Σταύρακας. Παράδειγμα το οποίο ακολούθησαν αρκετοί αξιωματικοί αργότερα να επανακάμψουν ως διωχθέντες επί χούντας. Λέγονταν τότε ότι διαφώνησε με τον υπουργό Δροσογιάννη και παραιτήθηκε. Σύντομα όμως αντιλήφθηκε το σώμα ότι οι λόγοι δεν ήταν η διαφωνία! Το ΠΑΣΟΚ τον διόρισε Νομάρχη Κορινθίας…

12ος/86 έως 4ος/88: Ο άνθρωπος που δεν περίμενε ποτέ κανείς μας να γίνει Αρχηγός. Νίκων Αρκουδέας. Προερχόμενος εκ της Α.Π., Μανιάτης και υποστηρικτής του Ανδρέα Παπανδρέου ανοικτά. Εκλεγμένος στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ αργότερα, υποψήφιος βουλευτής χωρίς να εκλεγεί. Έγινε όμως δ/ντης Ασφαλείας της Ιονικής Τράπεζας και δ/ντης του ΟΑΚΑ. Εν συνεχεία εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη του Πάγκαλου στον Δήμο Αθηναίων.

1988–1989: Ανδρέας Καλογεράς. Αθόρυβος εν γένει, ερχόμενος από τη Δ/νση Αχαΐας…

1989–1991: Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Σαρτζετάκη, υπαρχηγός και αρχηγός Ιωάννης Αντωνόπουλος…

1991–1992: Ιωάννης Συμβουλίδης. Δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτε…

1992–1993: Στέφανος Μακρής. Καλός, καγαθός, αφανής. Κάποτε μου έκοψε τη μετάθεση που παρουσιάστηκα προσωπικά. Με ξεσπίτωναν με μικρό παιδί, αλλά δεν λέει τίποτα. Άρχισαν επί εποχής του διώξεις σε βάρος συνδικαλιστών...

3ος/93–11ος/93: Αντώνης Λαμπαδιάρης, η Άννα η Ρίαν Κουρ και ο Γκελεστάθης. Με απογοήτευσαν. Περίμενα περισσότερα απ’ αυτόν…

1993–1996: Αρκετό διάστημα έμεινε ο κ. Χουρδάκης Μανώλης. Προερχόμενος απ’ την Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή, αντιστασιακός και επανελθών. Δ/ντης Ασφαλείας του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου! Αποστρατεύτηκε τη χρονιά που δολοφονήθηκε ο Παύλος Μπακογιάννης. Με την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ επανήλθε ως μηδέποτε αποστρατευθείς… Γίνονταν και αυτά! Δεν λέω, στην πορεία της 17 Νοέμβρη το 1995 έγιναν οι περισσότερες συλλήψεις, περίπου 400.

1996–1998: Αθανάσιος Βασιλόπουλος. Το φιάσκο της οδού Νιόβης. Ο αρχηγός με τις περισσότερες απώλειες και τραυματισμούς σε ένα περιστατικό!!!

1998–2001: Ιωάννης Γεωργακόπουλος! Ο επίσης τραυματίας στην υπόθεση Σορίν Ματέι αναλαμβάνει ο επόμενος αρχηγός! Ο πρώτος εκλεκτός Χρυσοχοΐδη… Επί εποχής του εντάχθηκαν οι πρώτοι Ε.Φ. και Σ/Φ. Εν συνεχεία το δεύτερο φιάσκο με τον Πάσσαρη τον ανάγκασε σε παραίτηση.

2001–2004: Φώτης Νασιάκος !  Ο μακροβιότερος Αρχηγός. Από τους πιο επιτυχημένους Θεσσαλούς… Εκ Χωροφυλακής προερχόμενος και από τους πιο τυχερούς αρχηγούς. Χωρίς αυτό να είναι κατ’ ανάγκη κακό. Έμεινε στην ιστορία για τη σύλληψη των μελών της 17 Νοέμβρη, ελέω Αμερικανών…

2004–2006: Εδώ θα σταθώ, χωρίς να λάβω υπόψη μου όσα άκουγα τότε και χωρίς να πω πολλά. «Συμφωνίες με τον Άγιο Πέτρο θα κάνουμε!» Η φράση που με άγγιξε. Γιώργος Αγγελάκος – ο καλύτερος, ο πιο μάχιμος για μένα!!!

2006–2008: Αναστάσιος Δημοσχάκης. Χωρίς να μου έχει κάνει κάτι, δεν έχω άποψη…

2008–2009: Και εδώ θα σταθώ. Ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω ποιος ήταν ο καλύτερος: ο Αγγελάκος ή ο Βασίλης Τσιατούρας – και ας με επέπληξε πολλάκις…

2009–2011: Έξυπνος διπλωμάτης Ελευθέριος Οικονόμου. Αυτά και τίποτε άλλο…

2011–2014: Πάμε παρακάτω. Μεταξύ των δύο-τριών που δεν θα έκοβα φλέβες: Ν. Παπαγιαννόπουλος.

2014–2016: Ούτε μία αναδιάρθρωση δεν μπόρεσε να κάνει! Δ. Τσακνάκης.

2016–2018: Δεν θα ήθελα να κάνω καμία αναφορά!!!

2018–2019: Η σειρά μου. Αριστείδης Ανδρικόπουλος. Ήθελε και δεν μπόρεσε;

2019–2020: Συνυφασμένη η αποστρατεία μου. Καραμαλάκης. Μου διαφεύγει το μικρό του όνομα. Public relations.

---

Καραδήμας Νικόλαος ε.α.