Ο Μητσοτάκης μιλά για νόμο και τάξη, αλλά όχι για αμοιβές και δικαιοσύνη -Λόγια για κάμερες, σιωπή για μισθούς

 Πολιτικοί πανηγυρισμοί – Αστυνομικοί στα όρια της φτώχειας

Στην καθιερωμένη εβδομαδιαία του ανάρτηση, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσίασε έναν απολογισμό έξι ετών διακυβέρνησης, δίνοντας έμφαση –μεταξύ άλλων– και στον τομέα της ασφάλειας. Με ιδιαίτερη αναφορά στις επιτυχίες της ΕΛ.ΑΣ., υπογράμμισε τον ρόλο της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων, την πρόοδο στην καταπολέμηση της αθλητικής βίας και τις τεχνολογικές παρεμβάσεις.

Ωστόσο, η κυβερνητική αφήγηση για την Ελληνική Αστυνομία μοιάζει να παρακάμπτει δύο κρίσιμες παραμέτρους:

Οι πραγματικές αποδοχές των αστυνομικών: Σιωπή για το οικονομικό αδιέξοδο

Παρά την αναγνώριση του έργου της ΕΛ.ΑΣ. και των επιτυχιών της –με χιλιάδες συλλήψεις, τεχνολογικές αναβαθμίσεις και αυξημένες αρμοδιότητες– δεν γίνεται καμία απολύτως αναφορά στις αποδοχές των ένστολων, οι οποίοι εξακολουθούν να εργάζονται υπό πίεση, με χαμηλές αμοιβές, ανισότητες σε επιδόματα και συχνά χωρίς έγκαιρη αποζημίωση για νυχτερινά και εκτός έδρας.

Παρά το γεγονός ότι η Αστυνομία φέρνει στο κράτος τεράστια έσοδα από ελέγχους, πρόστιμα, φορολογικές συνδρομές, κατασχέσεις, και παρακολούθηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στην ΕΛ.ΑΣ. αισθάνονται οικονομικά απαξιωμένοι.

Διαφθορά στο πολιτικό σύστημα: Ο ελέφαντας στο δωμάτιο

Ο Πρωθυπουργός εξαίρει τη μάχη κατά της διαφθοράς μέσω των συλλήψεων δημόσιων υπαλλήλων, όμως δεν λέει κουβέντα για τα σκάνδαλα στον ίδιο τον πυρήνα της πολιτικής εξουσίας. Η κοινωνία παρακολουθεί αμείλικτα ερωτήματα να αιωρούνται γύρω από υποθέσεις διαπλοκής, δημόσιων συμβάσεων, χρηματοδοτήσεων και σχέσεων με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, χωρίς να ακούγεται ούτε ίχνος πολιτικής αυτοκριτικής.

Η επιλεκτική στόχευση διαφθοράς χαμηλού ή μεσαίου επιπέδου αφήνει ένα κενό αξιοπιστίας και δεν πείθει όταν τα μεγάλα σκάνδαλα «θάβονται» ή παραπέμπονται στις καλένδες.

Ασφάλεια δεν σημαίνει μόνο συλλήψεις – σημαίνει και δικαιοσύνη

Το κυβερνητικό αφήγημα παρουσιάζει μια Αστυνομία τεχνολογικά εξοπλισμένη και ενεργή, αλλά παραλείπει να αναδείξει την κοινωνική και εργασιακή της πραγματικότητα, ούτε θέτει στο προσκήνιο τις απαιτούμενες θεσμικές τομές για πολιτική διαφάνεια και ισονομία.

Η μάχη κατά της ανομίας δεν μπορεί να είναι μονόπλευρη: χρειάζεται να αφορά όλους, από τον τελευταίο πολίτη μέχρι τα υψηλά κλιμάκια εξουσίας.