«Ξεκίνησε το βάψιμο και η… προεκλογική εκστρατεία» Μητσοτάκης σε σχολεία και γήπεδα, με φόντο τις κάλπες

 

Η περιοδεία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο Καρπενήσι – με στάσεις σε σχολεία και αθλητικά κέντρα – σηματοδοτεί το ανεπίσημο αλλά σαφές ξεκίνημα της προεκλογικής περιόδου. Μπορεί ο ίδιος να μιλάει για «αναβάθμιση σχολικών υποδομών» και για «ανάταξη της δημόσιας εκπαίδευσης», όμως το πολιτικό timing και το επικοινωνιακό πακέτο της επίσκεψης αποκαλύπτουν κάτι περισσότερο: το Μαξίμου περνά σε προεκλογική ταχύτητα.

Ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε το 2ο Δημοτικό Σχολείο Καρπενησίου – ένα από τα 430 σχολεία που ανακαινίζονται φέτος μέσω του προγράμματος «Μαριέττα Γιαννάκου» – και περιηγήθηκε στους υπό ανακαίνιση χώρους, συνοδευόμενος από την υπουργό Παιδείας Σοφία Ζαχαράκη. Εκεί, μίλησε για προσβασιμότητα, ασφάλεια και καλλωπισμό, αλλά η σκηνή με τα φρεσκοβαμμένα προαύλια και τις κάμερες στημένες σε κάθε γωνιά, θύμισε παλιές, γνώριμες πρακτικές: «βάφουμε – εγκαινιάζουμε – υποσχόμαστε».

Το αφήγημα: "δουλεύουμε όλο το καλοκαίρι"
Η δήλωση του πρωθυπουργού ότι «τα έργα γίνονται εντός καλοκαιριού για να είναι έτοιμα τον Σεπτέμβριο» είναι μεν ρεαλιστική, αλλά προσπερνά το ερώτημα: γιατί χρειάστηκαν δέκα χρόνια λιτότητας και δύο κυβερνητικές θητείες για να φτάσουμε στο σημείο να διορθώνουμε τουαλέτες και προαύλια;

Η ουσία: τα έργα είναι χρήσιμα – αλλά δεν καλύπτουν το κενό πολιτικής
Οι ανακαινίσεις σχολείων είναι βεβαίως θετικές. Όμως δεν αρκεί ένα φρεσκοβαμμένο σχολείο για να κρυφτούν οι χρόνιες ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς, ψυχολόγους, ειδικά προγράμματα, και σύγχρονα μέσα. Ούτε μπορεί η εξαγγελία 430 παρεμβάσεων να αναιρέσει την πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά χιλιάδες μαθητές σε υποστελεχωμένες δομές.

Η πολιτική διάσταση: ξεκινά η περιοδεία, έρχεται η κάλπη
Η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Καρπενήσι δεν ήταν απλώς θεσμική. Ήταν ξεκάθαρα πολιτική. Με δηλώσεις on camera, θερμές χειραψίες, «τυχαίες» συναντήσεις με πολίτες και πλήρη κάλυψη από τα ΜΜΕ, το μήνυμα είναι σαφές: η κυβέρνηση επιστρέφει στις βάσεις, με στόχο την ανασυγκρότηση της εικόνας της.

Και κάπου εκεί, ένας υπαινιγμός: "Η υπουργός έχει προσωπική σύνδεση με το σχολείο"
Η αναφορά του πρωθυπουργού στον «θείο της υπουργού Ζαχαράκη που ήταν διευθυντής του σχολείου» μπορεί να φαντάζει ανθρώπινη, αλλά εγείρει εύλογα ερωτήματα: το έργο αυτό επιλέχθηκε αξιοκρατικά ή επικοινωνιακά; Γιατί προτιμήθηκε σχολείο με «οικογενειακή σύνδεση» υπουργού; Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης έσπευσε να το διαψεύσει, αλλά η σκιά έμεινε.

Η κυβέρνηση επενδύει σε έργα μικρής κλίμακας, υψηλής ορατότητας και μέτριας πολιτικής ουσίας, για να οικοδομήσει θετικό αφήγημα ενόψει κάλπης. Οι ανακαινίσεις είναι καλές. Αλλά οι πολίτες ζητούν και κρίσιμα πράγματα που δεν καλύπτονται με σιλικόνη και φρεσκοβαμμένους τοίχους: κοινωνική δικαιοσύνη, ενίσχυση δομών και σοβαρή πολιτική για τη νέα γενιά.