Αποτυχία ή επιλογή; Η κυβέρνηση, η ανομία και η χαμένη πανεπιστημιακή αστυνομία

 

Η ασφάλεια στα Πανεπιστήμια δεν επιτυγχάνεται με ημίμετρα ή επικοινωνιακά τρικ. Η διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, η επένδυση σε τεχνολογικές λύσεις και ο συντονισμός μεταξύ υπουργείων και πανεπιστημιακών αρχών είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για μια ασφαλή και λειτουργική ακαδημαϊκή κοινότητα.

Αναζητούνται. Όχι μόνο οι δράστες της επίθεσης στη Νομική Αθηνών, αλλά και τα στοιχειώδη μέτρα φύλαξης που είχαν εξαγγελθεί εδώ και χρόνια. Μέτρα όπως συστήματα ελεγχόμενης πρόσβασης, κάμερες ασφαλείας, και ουσιαστική φύλαξη των πανεπιστημιακών χώρων παραμένουν στα χαρτιά.

Κι ενώ η εφαρμογή τους καθυστερεί ή εγκαταλείπεται, οι γνωστοί τραμπούκοι κάνουν εμφατικές «επαναεμφανίσεις». Εισβάλλουν σε σχολές, χτυπούν καθηγητές, απειλούν φοιτητές. Το πιο ανησυχητικό; Εμφανίζονται πάντα στην ώρα τους. Και να τους είχε παραγγείλει η κυβέρνηση, δεν θα ερχόντουσαν πιο συγχρονισμένα.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, δήλωσε πως η επίθεση ήταν «βαρύτατο έγκλημα». Σωστά. Όμως το να αναγνωρίζεις το έγκλημα δεν είναι πολιτική. Το να αποτυγχάνεις να το αποτρέψεις – επανειλημμένα – είναι κυβερνητική ανικανότητα ή κυβερνητική ανοχή;

Η αλήθεια είναι απλή: η πανεπιστημιακή αστυνομία απέτυχε. Δεν το λέμε εμείς. Το παραδέχτηκε και ο ίδιος ο εκπρόσωπος. Οι αστυνομικοί που προσελήφθησαν με βαριά λόγια για «επιστροφή της νομιμότητας», κατέληξαν σε άλλα πόστα, μακριά από τα ΑΕΙ. Η εγκατάστασή τους αποδείχτηκε περισσότερο επικοινωνιακή από λειτουργική.

Σήμερα, το κυβερνητικό αφήγημα προσπαθεί να καλύψει το κενό με δηλώσεις. Όμως το κενό μεγαλώνει. Ούτε αστυνόμευση ουσιαστική υπάρχει, ούτε συνεργασία με τις πρυτανικές αρχές, ούτε ξεκάθαρη στρατηγική. Μόνο αποσπασματικές εκκενώσεις και εμβαλωματικές κινήσεις.

Όσο η πολιτική ηγεσία αρκείται σε πρόχειρες λύσεις, τα ίδια φαινόμενα θα συνεχίσουν να επαναλαμβάνονται, εκθέτοντας όχι μόνο την εκπαίδευση αλλά και την ίδια τη δημοκρατική λειτουργία της χώρας.