Katehacker Files "Μέρα Μαγιού μου μίσεψες… και μαζί σου η σοβαρότητα."

Πρωτομαγιά χθες.

Μέρα εργατική. Μέρα διεκδικήσεων.
Μέρα συμβολική – όχι μόνο για το παρελθόν, αλλά και για το μέλλον.

Κι όμως... κάποιοι πέρασαν την ημέρα όπως περνούν και τις περισσότερες:
Χωρίς λέξη. Χωρίς θέση. Χωρίς φωνή.

🔹 Ούτε μια ανακοίνωση.
🔹 Ούτε ένα "χρόνια πολλά" με copy-paste από το internet.
🔹 Ούτε καν μια ρομαντική αναφορά στην… παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. (Ναι, ούτε τότε.)

Ίσως γιατί ο Μάης έχει συμβολισμό.
Και ο συμβολισμός φέρνει ευθύνη.
Και η ευθύνη… φέρνει ζόρι.

Πολύ πιο εύκολο να σηκώνεις παντιέρα σε Δ.Σ. και να φωνάζεις για διαχωρισμούς, επιδόματα και συνδικαλιστική συνωμοσία, παρά να τιμάς, έστω για τα μάτια του κόσμου, την πιο φορτισμένη μέρα του συνδικαλιστικού ημερολογίου.

📌 Στους ρόλους:
Οι μαχητές του "όλα μας φταίνε".
Οι θεματοφύλακες του "κανείς δεν μας ακούει".
Οι πρωταγωνιστές του "για όλα φταίνε οι άλλοι".

Και στο φινάλε;
Η σιωπή τους μίλησε δυνατότερα απ’ όσα φώναζαν όλο τον χρόνο.

---

 Καλή Πρωτομαγιά. Σε όσους ακόμα θυμούνται γιατί υπάρχει.