Επικίνδυνοι… αλλά φθηνοί: Η οριακή κοροϊδία των αυξήσεων στους στρατιωτικούς

 

Μεγαλοστομίες, υποσχέσεις, "αναγνώριση επικινδυνότητας" και… 20 ευρώ τον μήνα αύξηση. Η πολιτεία, με φόντο το ευρωπαϊκό πρόγραμμα για την ενίσχυση της άμυνας, βρίσκει νέα περιθώρια να προβάλλει το αυτονόητο ως «κατόρθωμα» – αλλά το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας γνωρίζει καλύτερα.

Την ώρα που οι αμυντικοί προϋπολογισμοί φουσκώνουν με δισεκατομμύρια και οι κυβερνήσεις μιλούν για «ασφάλεια, κυριαρχία και αποτροπή», οι άνθρωποι που καλούνται να υλοποιήσουν αυτή την πολιτική εξακολουθούν να αμείβονται με όρους περασμένων δεκαετιών. Η "ειδική μέριμνα" της κυβέρνησης μεταφράζεται τελικά σε σταγόνες στον ωκεανό: μια συμβολική αύξηση στον βασικό μισθό, 100 ευρώ στο επίδομα επικινδυνότητας (μικτά!) και λίγο παραπάνω νυχτερινά – κι όλα αυτά παρουσιάζονται ως επανάσταση στη μισθολογική πολιτική.

Ποιος αλήθεια πιστεύει ότι με 2.000 ευρώ μεικτά ο Έλληνας αξιωματικός μπορεί να αντεπεξέλθει επαγγελματικά, οικογενειακά και –το κυριότερο– ηθικά σε ένα επάγγελμα που απαιτεί απόλυτη αφοσίωση, πειθαρχία, φυσική ετοιμότητα και πνευματική εγρήγορση; Γιατί, για να λέμε τα πράγματα όπως είναι: η «επικινδυνότητα» δεν αναγνωρίζεται με ευχές και πανηγυρικές δηλώσεις, αλλά με χειροπιαστές αποδοχές και αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής.

Το αφήγημα περί "ReArm Europe" και «νέου δόγματος άμυνας» δεν συγκινεί πλέον κανέναν ένστολο, όταν η πραγματικότητα στα στρατόπεδα, στα φυλάκια, στις ασκήσεις και στις καθημερινές μετακινήσεις είναι μια: υποχρηματοδότηση, χαμηλές απολαβές, και τεράστιο έλλειμμα κινήτρων για τους νέους να ενταχθούν στις τάξεις του στρατεύματος. Όχι μόνο δεν είναι ανταγωνιστική η Ελλάδα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά κινδυνεύει να χάσει και το ελάχιστο ποιοτικό ανθρώπινο δυναμικό που της απέμεινε.

Όταν ο στρατιωτικός πληρώνεται σαν διοικητικός υπάλληλος και απαιτείται να δρα σαν κομάντο, κάτι δεν πάει καλά. Όταν η επιβάρυνση του έργου του βαφτίζεται «εθνική προσφορά» αλλά αμείβεται σαν δεύτερη δουλειά μερικής απασχόλησης, η κοροϊδία ξεπερνά κάθε προηγούμενο.

Είναι καιρός να τελειώσει το παραμύθι. Αν η Ελλάδα θέλει ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, πρέπει να τις πληρώνει σαν τέτοιες. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς δηλώσεις – και οι στολές δεν γεμίζουν με δηλώσεις, γεμίζουν με αξιοπρέπεια. Αν αυτό δεν το καταλαβαίνουν στο Μαξίμου, τότε σύντομα ίσως αναρωτιούνται γιατί τα στρατόπεδα αδειάζουν και τα χαρτιά για πρόωρη αποστρατεία στοιβάζονται.