Εθνική Γενοκτονία στην Άσφαλτο – Ποιος φταίει για τα τροχαία; Όλοι.

Μια έρευνα του Katehacker.gr για τη διαχρονική τραγωδία των τροχαίων στην Ελλάδα και τα βαθύτερα αίτια πίσω από τους αριθμούς.

Τουλάχιστον 700 νεκροί κάθε χρόνο. Χιλιάδες βαριά τραυματίες. Δεκάδες χιλιάδες διαλυμένες οικογένειες. Κι όμως, τίποτα δεν αλλάζει.

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: καθημερινά άνθρωποι πεθαίνουν ή μένουν ανάπηροι στην άσφαλτο, σε μια ακήρυχτη γενοκτονία που συνεχίζεται επί δεκαετίες. Από το 1965 έως σήμερα, περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους σε τροχαία δυστυχήματα, ενώ 350.000 έχουν μείνει ανάπηροι. Πρόκειται για αριθμούς που ισοδυναμούν με την πλήρη εξαφάνιση μιας μεγάλης ελληνικής πόλης.

📉 Τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ

• 2021: 624 νεκροί

• 2022: 654 νεκροί

• 2023: 637 νεκροί

• 2024: 665 νεκροί (ρεκόρ πενταετίας)

📊 Την ώρα που ο κυβερνητικός στόχος προβλέπει 50% μείωση των θυμάτων μέχρι το 2030 (312 νεκροί), η πραγματικότητα αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο. Η απόσταση μεγαλώνει. Η στρατηγική αποτυγχάνει.

Οδηγική συμπεριφορά: Η μαγκιά που σκοτώνει

«Σκοτωνόμαστε στους δρόμους γιατί νομίζουμε πως το τιμόνι μας κάνει θεούς», λέει ο εκπαιδευτής οδικής συμπεριφοράς Κωνσταντίνος Μαρκουΐζος – ο γνωστός «Ιαβέρης». Ταχύτητα, αλκοόλ, κινητό, παραβίαση φαναριών, εγωισμός. Δεν είναι απλώς άγνοια – είναι περιφρόνηση για τη ζωή, τη δική μας και των άλλων.

Ο πατέρας Ιαβέρης είχε δηλώσει παλιότερα: «Η μεγαλύτερη τραγωδία για έναν άνθρωπο είναι να θάψει το παιδί του. Και αυτή η τραγωδία, στην Ελλάδα, έχει γίνει καθημερινότητα. Τα παιδιά μεγαλώνουν βλέποντας τον πατέρα τους να περνάει με κόκκινο ή να βρίζει στο τιμόνι. Αυτή είναι η παιδεία που τους δίνουμε».

Παιδεία, Πολιτεία, Αστυνομία – Όλοι φταίνε

Δεν φταίνε μόνο οι οδηγοί. Φταίμε όλοι. Η Πολιτεία που δεν διδάσκει κυκλοφοριακή αγωγή στα σχολεία. Οι ανώτεροι αξιωματικοί της Τροχαίας που «σβήνουν» κλήσεις για φίλους και συγγενείς. Οι πολιτικοί που κάθε Πάσχα επιστρέφουν πινακίδες για ψήφους. Οι διοικητές που παρανομούν, ενώ οφείλουν να επιβλέπουν.

Αλλά και οι πολίτες που δέχονται και εκμεταλλεύονται τα «ρουσφέτια» χωρίς ίχνος ντροπής.

Δρόμοι: Τοπία-παγίδες

Πολλοί δρόμοι θυμίζουν εμπόλεμη ζώνη: χωρίς φωτισμό, χωρίς διαγράμμιση, με λακκούβες και στενώσεις. Οι πεζοί πηδούν μπαριέρες γιατί απλώς δεν έχουν άλλη επιλογή. Ο σχεδιασμός των πόλεων είναι παλιός, ελλιπής ή ανύπαρκτος. Το επαρχιακό δίκτυο παραμένει ανεξέλεγκτο, χωρίς "συγχωρητικά χαρακτηριστικά". Ένα λάθος, σημαίνει θάνατος.

Τι μπορεί να γίνει; Ο Ιαβέρης προτείνει:

📚 Παιδεία από το σπίτι και το σχολείο: Τα παιδιά πρέπει να μάθουν σεβασμό, ενσυναίσθηση, όρια.

⚖ Αυστηροποίηση ποινών: Οι τροχαίες παραβάσεις που προκαλούν θάνατο ή σοβαρό τραυματισμό πρέπει να θεωρούνται κακουργήματα. Οι οδηγοί που παραβιάζουν φανάρια, τρέχουν εντός κατοικημένων περιοχών ή οδηγούν υπό την επήρεια ουσιών, πρέπει να τιμωρούνται σκληρά – όχι απλά με πρόστιμα, αλλά με αφαίρεση διπλώματος και ποινές φυλάκισης.

📸 Κάμερες – εφαρμογή νόμου: Χιλιάδες παραβιάσεις ερυθρού καταγράφονται καθημερινά. Οι κάμερες μπορούν να σώσουν ζωές. Αρκεί να λειτουργούν.

Μια γενοκτονία δίχως τέλος

Πάνω από 180.000 νεκροί, 200.000 ανάπηροι, 600.000 αγέννητοι – παιδιά που δεν θα γεννηθούν ποτέ γιατί σκοτώθηκε ο γονιός τους. Ένα εκατομμύριο οικογένειες διαλυμένες.

Η πολιτεία επένδυσε εκατομμύρια για την ενημέρωση γύρω από τον COVID. Για τα τροχαία; Σιωπή. Κανείς πολιτικός δεν υπόσχεται «νιρβάνα στην άσφαλτο». Όμως αυτός ο πόλεμος δεν έχει τέλος.

Τι πρέπει να γίνει εδώ και τώρα:

• Οριζόντια εφαρμογή καμερών. Όχι για να “γράψουν”, αλλά για να φοβόμαστε ότι κάποιος μας βλέπει.

• Ενσωμάτωση κυκλοφοριακής αγωγής σε όλα τα σχολεία, από το Δημοτικό.

• Καμπάνια σοκ, όπως έγινε στον COVID. Με εικόνες, ιστορίες, κόστος. Να «πονέσει».

• Τέλος στο “σβήσιμο” κλήσεων. Καταγραφή όλων των παραβιάσεων.

• Ποινές πραγματικές: Εργασία σε ΜΕΘ τροχαίων, αφαίρεση διπλώματος, επανεξέταση.

• Αναβάθμιση δρόμων και υποδομών – όχι μόνο ασφαλτοστρώσεις για φωτογραφίες.

Αν θες να μην ξαναδιαβάσεις άλλη τραγική είδηση για πεντάχρονα, μητέρες ή φίλους σου στην άσφαλτο, κάνε κάτι σήμερα:

Φόρα ζώνη. Μην πατήσεις το γκάζι για 3 λεπτά κέρδους. Μην παραβείς φανάρι, ακόμα κι αν “δεν έρχεται κανείς”.

«Μπαίνοντας στο αμάξι, πες: “Θα φτάσω, για να με περιμένει η αγκαλιά των παιδιών μου”. Αυτό είναι οδηγική παιδεία.» — Ιαβέρης

Δεν χρειάζεται να σκοτωθεί άλλο ένα παιδί για να ξυπνήσουμε. Ας είναι αυτή η τελευταία γενιά που θάβει τα παιδιά της στην άσφαλτο.