Ουτοπία το αστυνομεύειν…

Πόσο και με ποιο τρόπο ένας απαρεμφατικός τύπος μπορεί να καταδείξει τη μη αστυνόμευση στη χώρα; Όσο μπορεί τέλος πάντων, μπορεί να καθορίσει ένα κάποιο μέγεθος. Συνειδητή επιλογή μας ο προσδιορισμός του ιδανικού αλλά μη πραγματοποιήσιμου όρου, όπως η λέξη «ουτοπία».

Είναι σαν να μη θέλει κάποιος να εκκινήσει ο μηχανισμός, αν όχι μιας ιδεατής αστυνόμευσης, τουλάχιστον επαρκούς! Ποιος είναι όμως αυτός ο τροχοδέτης; Μέγα ζητούμενο. Και γιατί;

Σε μια προσπάθεια αναζήτησης των αιτίων, θα επιχειρήσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε τον δαιδαλώδη μηχανισμό.

Έχουμε ως λαός έναν υπουργό (τον μακροβιότερο) που διαρκώς επαίρεται για τις επιτυχίες του, παραθέτοντας αριθμητικά δεδομένα. Όμως, οι στατιστικές ελάχιστα ενδιαφέρουν όταν έχουμε να κάνουμε με το έγκλημα.

Επί παραδείγματι, θα αναφερθούμε στην πρόσφατη ανθρωποκτονία στο Χαλάνδρι, με τις σφαίρες να θερίζουν ό,τι υπάρχει γύρω τους. Ευτυχής συγκυρία υπήρξε μόνο η φθορά ενός πίσω παρμπρίζ και όχι άλλες παράπλευρες απώλειες.
Εν συνεχεία, το όχημα των δραστών –πώς έφτασε– στο Πάτημα Χαλανδρίου για να πυρποληθεί, διασχίζοντας τους πλέον πολυσύχναστους δρόμους της περιοχής; Είναι βέβαια ζητούμενα της προανάκρισης και κάποια στιγμή θα δοθεί η απάντηση.

Εκείνο όμως που προβληματίζει είναι τα όσα είπε ο αρμόδιος υπουργός. Ενώ συνεντευξιαζόταν για το συγκεκριμένο έγκλημα, είπε μόνο ότι «θα εξιχνιαστεί», και στη συνέχεια αναφερόταν σε άλλες πρόσφατες συλλήψεις, μειώνοντας τη νοημοσύνη όλων μας.

Είναι και αυτό μια τακτική αποπροσανατολισμού που, δυστυχώς, το επιτρέπουν κάποιοι.

Από την άλλη, υπάρχει ένας αρχηγός που δεν τον γνωρίζει το πλατύ κοινό (καλώς γίνεται αυτό), γνωρίζει όμως σε υπερβολικό βαθμό την εκπρόσωπο τύπου…
Εντελώς ασύμβατο με τα σύγχρονα δεδομένα σε όλες τις αστυνομίες του κόσμου, όπου ο εκπρόσωπος τύπου εμφανίζεται μόνο στα πολύ σημαντικά γεγονότα και μόνο από το γραφείο του – και όχι από κανάλι σε κανάλι.

Στη χώρα μας, τα πάντα είναι «έκτακτα γεγονότα», ακόμα και μια σύγκρουση με υλικές ζημιές, επειδή λύθηκε το χειρόφρενο…

Εκτός αυτής της περίπτωσης, βέβαια, υπάρχει και πληθώρα «αναλυτών ντετέκτιβ». (Δεν χρειάζονται περισσότερα.)

Η σπάταλη διανομή ζεστού χρήματος συνεχίζεται με τις καθημερινές αποσπάσεις των ημετέρων, γνωστών, φίλων και εραστών… Γιατί;
Μήπως πρέπει να συντηρούνται εναλλακτικά οι ψηφοφόροι σε βάρος των πραγματικών αγωνιστών αστυνομικών, που δεν έτυχαν αυτού του ευεργετήματος εδώ και χρόνια – είτε από επιλογή τους είτε διότι «δεν ήρθε ακόμα η σειρά τους»;

Είναι, δυστυχώς, πολύ απλά τα πράγματα. Οι υπεύθυνοι θέλουν να τα κάνουν δύσκολα – και φυσικά με μεσοπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο όφελος.