Το Σύστημα…

 Πώς χαθήκαμε μέσα στον λαβύρινθο της καθημερινότητας που μας επιβάλλει;

Απωλέσαμε ήδη την επαφή με τους προγόνους μας, Επικούρειους, Στωικούς φιλοσόφους, της σχολής του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη κ.α. επιφανείς της αρχαιότητας. Συν το χρόνω χάθηκαν και οι θεμελιώδεις αρχές που διέπουν και ξεχωρίζουν τους ανθρώπους από τα άλλα ζωντανά.

Η αρχαία αγορά, ο χώρος που αναπτύσσονταν οι ιδέες δεν υφίσταται, μετατράπηκε σε νυφοπάζαρο κρίσεων. Οι ιδέες συρρικνώνονται και γίνονται μηχανικές που το σύστημα μας τροφοδοτεί συνεχώς. Κατακλύζουν τις σκέψεις μας χωρίς εμβάθυνση. Εντελώς επιφανειακά μας αγγίζουν σαν πρώτη αντίδραση, αλλά υποθηκεύουν ταυτόχρονα την νοημοσύνη μας.

Στερεότυπα παντού που αναγκαστικά τα υιοθετούμε, μη έχοντας το σθένος να αντισταθούμε. Είναι παραφρασμένη ακόμη και η έννοια της ευαγγελικής φράσης «πίστευε και μη ερεύνα», διότι της αποδίδεται άλλη σημασία, χωρίς πίστη και έρευνα. «Ό,τι να 'ναι», που λέει και η νεολαία…

Και ποιο είναι αυτό το σύστημα που μας αποπροσανατολίζει; Είναι κυρίαρχο στην καθημερινότητα και δεν αποτολμούμε να το καθηλώσουμε, να το ακινητοποιήσουμε, να το παγώσουμε.

Το πολιτικό κυβερνητικό σύστημα ή το αντιπολιτευόμενο άραγε είναι υπεύθυνο, ή γενικά το σύνολο; Η παιδεία μας που είναι τόσο φανατικά δομημένη και πολιτικοποιημένη; Ή μήπως η οικογένεια που πολιτικοποιείται, η δικαιοσύνη, τα media, η πανεπιστημιακή κοινότητα, ή οι επιστήμονες που παράγει; Ή τα κάθε λογής κινήματα που δήθεν δρουν προς όφελος των αδυνάτων, σε αναρίθμητες εκδηλώσεις με τη χορηγία του παγκοσμίως γνωστού αναψυκτικού!

Ή όλοι εμείς που το ανεχόμαστε μεν, αλλά το αντιμαχόμαστε δοθείσης αφορμής, επειδή μας το επιβάλλουν και όχι γιατί το πιστεύουμε;

Αναπόφευκτα ομαδοποιούμαστε αλλά χωρίς κοινά χαρακτηριστικά. Ήταν κάποιοι λόγου χάρη κατά των εμβολίων αλλά τα έκαναν, χωρίς να μπορεί να ερμηνευτεί επαρκώς μια τέτοια συμπεριφορά.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έτσι αποφάσισε με τους επιστήμονές του για το όφελος του πλανήτη και ο νέος πλανητάρχης τον καταργεί. Τόνοι μελανιού χύθηκαν πριν το Πάσχα για να δοθούν οι συντάξεις προ αυτού γιατί δεν θα κάναμε γιορτές, θα πεθαίναμε και άλλα τραγικά.

Επι παραδείγματι είναι αδιάψευστο γεγονός η κατά 20% αύξηση διέλευσης οχημάτων από τα διόδια, παρά τα πένθιμα εμβατήρια που παιάνιζαν καθημερινά οι πρωινές, μεσημεριανές και βραδινές ειδήσεις περί πασχαλινής πείνας...

Ανήμερα της μεγάλης αυτής γιορτής της χριστιανοσύνης αυτοί που αναρτούσαν τέτοιες σκέψεις επιδείκνυαν το ξεκοκάλισμα του οβελία στα social. Άρα έζησαν παρά τα αντίθετα θρυλούμενα.

Κι όμως στην πραγματικότητα υπήρξαν τέτοιοι ενδεείς άνθρωποι, αλλά έμειναν σιωπηλοί πριν και μετά τη γιορτή. Άλλοι ομιλούσαν γι’ αυτούς… Όχι ακριβώς γι’ αυτούς αλλά με πολιτικά κίνητρα καταστροφολογίας που δυστυχώς μας διέγειραν το θυμικό μας...

Κουτσά-στραβά τα καταφέραμε κι ας μην είμασταν εμείς οι πρωταγωνιστές! Το σύστημα που λέγαμε ήταν και πάλι ο νικητής.

Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι που πιο εύκολα πιστεύουν ότι στις μέρες μας υπάρχουν λήπτες και αποστολείς επιστολών προς τον Χριστόν, παρά στον Μυστικό Δείπνο. Έχει χαθεί το μέτρο του ορθολογισμού προς χάριν του εντυπωσιασμού.

Η κλειστή και συμβατική γλώσσα αργκό που χρησιμοποιείται από διάφορες κοινωνικές ομάδες προπομπών ανθρώπων σήμερα για την καταστροφολογία είναι μια ακόμα διαταραχή της ισορροπίας μας, ή το σύστημα έτσι επιτάσσει;

Η κριτική σκέψη, η εμβάθυνση, ο ορθολογισμός, η ηθική, ο σεβασμός, η συστηματική προσέγγιση, η ηρεμία, η φιλία, η σοφία, η αυτάρκεια και όχι η υπερβολή, η φιλοσοφημένη σκέψη είναι πλέον έννοιες που ξεχάστηκαν και το σύστημα είναι το κυρίαρχο της καθημερινότητας.

Δεν υπήρξε πολιτικό μήνυμα με αφορμή την Ανάσταση του Θεανθρώπου χωρίς πολιτικές αιχμές, αγνοώντας ακόμη και αυτό το μήνυμα της Ανάστασης.

Αλήθεια, πού πάμε;

Συχνά συλλαμβάνονται επίορκοι αστυνομικοί, γιατροί που χρηματίζονται, πολεοδόμοι, εφοριακοί, δικαστές που απαρτίζουν το σύστημα.
Μήπως και εμείς τροφοδοτούμε αυτό το σύστημα ή το συντηρούμε, για να αναβαθμίσουμε το αυθαίρετό μας ή να το νομιμοποιήσουμε, να απαλλαγούμε από το ποινικό μας παρελθόν, ή να πάρουμε τη θέση ενός άλλου σε μονάδα υγείας, ή να απαλλαγούμε μερικώς ή ολικώς από τα χρέη μας;