Ας σωθούν τα κοπέλια…

Να σου παίξω μια, μπαλοθιές, πράμα δε λέω, τσικουδιά, μαντινάδα και άλλες αμέτρητες συνθέτουν την πολιτιστική κουλτούρα αυτού του λαού. Του περήφανου, της λεβεντογέννας Κρήτης που ο Ψηλορείτης και οι άλλες ψηλές κορφές γι’ αυτούς είναι μύθος. Εκεί στα ριζά των βουνών και πέριξ πλάσθηκε η ιστορία, ο πολιτισμός, η λεβεντιά η ντομπροσύνη απ’ τους ντελικανήδες με τα μαύρα ρούχα. Σ αυτή τη Μεσοχώρα που απλώνεται απ’ τα Λευκά Όρη ίσα με τον Ψηλορείτη δημιουργήθηκαν τα ριζίτικα κι απλώθηκαν παντού στο νησί.

Οι φαμίλιες δεμένες από τους πιο κοντινούς μέχρι τα τριτοξάδερφα και τα συμπεθέρια. Μη και τους πειράξει κανείς ακόμα κι αν έχουν άδικο. Συστρατεύονται και τους πολεμούν, αρχικά με τις κατσούνες και φτάνουν μέχρι θανάτου! Κι έτσι γεννήθηκαν οι βεντέτες…

Τα λιοστάσια, τα τσάμπουρα και τα πατητήρια, τα οζα, η εύφορη γης, τα μοιράδια, η θάλασσα και το μπαρούτι είναι γι’ αυτούς τρόπος ζωής.

Στον παλαιόκοσμο της ιστορίας λίγο πολύ έτσι ήταν παντού, μέχρι που όλα οριοθετήθηκαν και οι κανόνες δικαίου έδωσαν λύσεις ! Εκεί όμως καλά κρατούν ακόμη. Νομοτελειακά αυτό το καθεστώς διαιωνίστηκε με κυριότερο σύμμαχο την κρατική ανοχή. Περιχαρακωμένοι κυριολεκτικά και μεταφορικά σ΄ αυτό το ιδιότυπο καθεστώς αυτή η μικρή κοινωνία των δήθεν αρρενωπών συνεχίζει και παρανομεί σε βάρος όλων των πολιτών του νησιού.

Ακόμη και ο σασμός που επικαλούνται είναι πρόσχημα για να κερδίσουν χρόνο. Σε τι διαφέρουν άλλωστε από τρομοκράτες και την μαφία, όταν ανατινάζουν σπίτια και πυροβολούν εκ του συστάδην μέσα σε ένα χωριό?

Ας περιοριστούν λοιπόν στα γαμοπίλαφα, τα κανίσκια, στα ρακοκάζανα, στην κουρά των προβάτων των δικών των και όχι των κλεμμένων και να παραδώσουν τα όπλα τώρα. Και επειδή υπήρχε τόσα χρόνια η ανοχή, ήρθε και η πρέζα και οι παράνομες επιδοτήσεις και όλα τα κακά που μαστίζουν το νησί.

Καιρός να συνετιστείτε γιατί τα κοπέλια από θύματα σήμερα, αύριο μπορεί να γίνουν θύτες…