Ξέχασε ο Υπουργός ότι η κατοχή καλάσνικοφ είναι ήδη κακούργημα;

 

Η εκτενής χθεσινή συνέντευξη του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Παπαδόπουλο, για το μακελειό στα Βορίζια επιχειρεί να χαράξει μια γραμμή αποφασιστικότητας. Μόνο που, πίσω από τα λόγια, προκύπτουν σοβαρές αντιφάσεις—και ακόμη σοβαρότερες παραλείψεις. Και βέβαια, ένα βασικό σημείο: η κατοχή καλάσνικοφ και βαρέος οπλισμού είναι ήδη κακούργημα βάσει της ελληνικής νομοθεσίας. Δεν περιμένει καμία “αυστηροποίηση”.

Παρά ταύτα, ο Υπουργός μιλά για αναβάθμιση της παράνομης οπλοκατοχής σε κακούργημα, σαν να ανακοινώνει κάτι νέο. Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη:
το καλάσνικοφ που σκότωσε στο μπαλκόνι των Βοριζίων ΔΕΝ ήταν δηλωμένο, ΔΕΝ αποκτήθηκε με άδεια και ΔΕΝ επηρεάζεται από καμία αλλαγή νόμου. Ήταν ήδη βαρύ κακούργημα.

Αν δεν μπορούν να εφαρμοστούν οι ισχύοντες νόμοι, τι νόημα έχει να τους “αυστηροποιούμε”;

Η υπόθεση των Βοριζίων αποκάλυψε κάτι βαθύτερο:
την οργανωμένη και σταθερή παρουσία παράνομου οπλισμού σε συγκεκριμένες περιοχές της Κρήτης.
Και όχι όποιον οπλισμό. Όχι «κρητικά» όπλα, όχι κυνηγετικά. Μιλάμε για στρατιωτικού τύπου όπλα, εκρηκτικά, καλάσνικοφ — στοιχεία που δεν εμφανίζονται σε μια «βεντέτα» αλλά σε εγκληματικά δίκτυα.

Ο Υπουργός έχει δίκιο όταν λέει πως δεν πρέπει να απλουστεύουμε το φαινόμενο. Μόνο που το πρόβλημα δεν είναι η απλούστευση — είναι η καθυστέρηση.
Οι κάτοικοι των περιοχών αυτών καταγγέλλουν εδώ και χρόνια τη δράση ανθρώπων που κινούνται με αίσθηση ατιμωρησίας. Οι αρχές γνωρίζουν ποιοι έχουν όπλα. Το είπε και ο ίδιος: «κύκλοι που είναι γνωστό ότι συνδέονται με παράνομο οπλισμό».

Το ερώτημα είναι: αφού είναι γνωστοί, γιατί δεν αγγίζονται;

Οι εξαγγελίες για “εκτεταμένους ελέγχους” δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγονται

Ο Υπουργός μίλησε για ενίσχυση υπηρεσιών Οργανωμένου Εγκλήματος στην Κρήτη, για νέες επιχειρησιακές ομάδες και για εφόδους σε σπίτια και κρύπτες όπλων όταν υπάρχει δικαστική εντολή.
Αυτά τα ακούμε πολλά χρόνια. Και κάθε φορά, η πραγματικότητα δείχνει ότι:

• οι έρευνες γίνονται αποσπασματικά,

• ο έλεγχος δεν είναι συνεχής,

• οι ίδιες οικογένειες συνεχίζουν να κατέχουν βαρύ οπλισμό,

• και το κράτος επεμβαίνει όταν πλέον υπάρχει νεκρός.

Η πρόληψη παραμένει ζητούμενο.

Το πρόβλημα δεν είναι νομικό. Είναι επιχειρησιακό.

Το υπουργείο δηλώνει ότι «δεν θα επιτρέψει ούτε σε τοπικές μαφίες ούτε σε βεντέτες να υποκαταστήσουν το κράτος Δικαίου».
Αλλά όταν το κράτος εμφανίζεται μόνο μετά από μακελειό, η φράση αυτή μοιάζει περισσότερο με ευχή παρά με πολιτική.

Επιπλέον, η επίκληση των στατιστικών ανθρωποκτονιών, ότι «στην Κρήτη είναι λίγες», δεν απαντά στο πρόβλημα.
Δεν μας ανησυχεί ο αριθμός — μας ανησυχεί η ποιότητα της βίας.
Και η ποιότητα της βίας στα Βορίζια ήταν στρατιωτική, οργανωμένη, επαγγελματική.

Και ένα ακόμη εύλογο ερώτημα: αφού όλα τα βίντεο βρίσκονται στην Αστυνομία, γιατί διαρρέουν στα κανάλια;

Η συνέντευξη δεν απάντησε στο μεγάλο σκάνδαλο των ημερών:
τα αποκλειστικά βίντεο που παίζουν στα κανάλια είναι κατάσχεση της ΕΛ.ΑΣ.
Άρα κάποιος τα δίνει. Και κανείς δεν εξηγεί ποιος και γιατί.

Η αξιοπιστία χτίζεται όταν οι απαντήσεις δίνονται και για τα δύσκολα.

Το υπουργείο εμφανίζεται αποφασισμένο. Η κοινωνία όμως περιμένει αποτελέσματα, όχι εξαγγελίες.
Και όσο οι εξαγγελίες αφορούν πράγματα που ήδη ισχύουν, η δυσπιστία μεγαλώνει.

Η μάχη για τα καλάσνικοφ δεν θα κερδηθεί με αλλαγές νομοθεσίας.
Θα κερδηθεί μόνο αν εφαρμοστεί επιτέλους η νομοθεσία που ήδη υπάρχει.