Το πολυτεχνείο ζει;

 

Δεν ήρθε τούτη τη φορά με Air Force ο πρέσβυς και ήταν γυναίκα αυτή τη φορά, αλλά με ιδιωτικό τζετ ενός δικού μας που πλούτισε εκεί στα μέρη της! Η νίκη ήρθε από τον μύθο, όπως την χαρακτήρισε κάποτε ο Ρόκυ. Ο κατά κόσμον Σιλβέστρε Σταλόνε που νίκησε τον Ρώσσο…

Μοναδικός επιβάτης του η μελαχρινή, από την απέναντι πλατιά θάλασσα με τα μπαγάζια της που μας «δίδαξε δημοκρατία!» Αλήθεια ποια είναι η ιδανικότερη, η δικιά μας ή η δικιά της; Αναφερόμενη στην μικρή αποικία που κάποτε δίδαξε δημοκρατία, θα μας έχει στα υπ’ όψιν της μελλοντικά μας είπε μέσα σ’ άκρες με τα πλουμιστά της κοστούμια η γερακίνα. Μέχρι και στο ΣΕΦ πήγε. Στο ένα από τα αντίπαλα στρατόπεδα… Ο Κωνσταντίνος και η Σίλια, τί έκαναν; Δεν την προειδοποίησαν να μην αναμοχλεύει μίση;

Κι όλα αυτά παραμονές της επετείου που οι σύγχρονοι "ελεύθεροι πολιορκημένοι" αλλοτινές εποχές, πιασμένοι χέρι-χέρι με την αιματοβαμμένη σημαία, θα κάνουν πορεία διαμαρτυρίας. Θα κρατήσουν και πάλι το λάβαρο της ελευθερίας οι πρόεδροι και τα μέλη της ΕΦΕΕ; Μιας ιδιότυπης απελευθέρωσης, των Ελλήνων απ’ τους Έλληνες.

Σήμερα αυτοί οι παλιοί "ελευθερωτές" που έστελναν το μήνυμα από τον πειρατικό σταθμό του Μετσόβιου, είναι διορισμένοι στην παγκόσμια τράπεζα και στις πολυεθνικές ψαριών στις πιο δημοκρατικές δήθεν χώρες, αλλά και εδώ στην εγχώρια αγορά κάνοντας καριέρα κάποιοι μεγαλούργησαν. Η ακόμα πιο δημοκρατικά, είδαμε ότι για να εισέλθεις σε κομματικό συνέδριο απαιτείται σύνθημα, Δεν το λένε οι κακές γλώσσες, το βιώσαμε…

Πως τα φέρνει έτσι η ζωή, οι «ελευθερωτές» να είναι διχασμένοι! Μία ελπίδα υπάρχει πλέον να βυζάξουν ιδέες από την νέα εκδοτική Ιθάκη του καταληψία…

Και τώρα τι θα γίνουμε μόνοι μας, χωρίς Βαρβάρους; «Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μια κάποια λύση…» όπως έγραψε κι ο Αλεξανδρινός μας ποιητής Καβάφης. Θα ανακαλύψουμε εμείς άλλους βαρβάρους του ανταπαντάμε... Ήδη ξεχάσαμε τον Θουκυδίδη που μας θυμίζουν πάντα οι ξένοι και όχι εμείς. Η σπανακόπιτα, το ούζο και η φουστανέλα ήταν κάποτε δικά μας. Σε λίγο θα μας πάρουν και την φέτα. Οι βάρβαροι εν τέλει έμειναν εδώ να βροντοφωνάζουν «Το πολυτεχνείο ζει».

Αλλά λησμονούν ότι οι νεκροί του είναι απόντες. Κι όπως φαίνεται κάθε χρόνο τους ξεχνάμε ακόμη περισσότερο! Ποιο γκλόμπς σκότωσε τον Κύπριο φοιτητή Κουμή και την εργάτρια Κανελλοπούλου; Κάποια χρόνια αργότερα έπεφτε νεκρός ο Καλτεζάς κι άλλοι νεκροί χιλιάδες να δίνουν το αίμα τους… Αστυνομικοί και πολίτες τέτοιες μέρες Νοέμβρη σε θέση μάχης!

Το πολυτεχνείο ΖΕΙ αλλά δεν θέλουμε ποτέ ξανά νεκρούς. Ας γιορταστεί πολιτισμένα. Η Αστερόεσσα είναι αλλονών σύμβολο, όπως και το σφυροδρέπανο, ας μην το ξεχνάμε…

Η ιστορικός Μαρία Ευθυμίου σε κάθε της διάλεξη αναφέρει, ότι ο εμφύλιος διαρκεί ακόμη, από το 1915 έως τα σήμερα. Πρώτα οι αντίπαλοι ήταν οι Βασιλικοί και οι Βενιζελικοί, αργότερα οι Αριστεροί και οι Δεξιοί. Σήμερα οι γνωστοί άγνωστοι.

Κατά τα άλλα ας βροντοφωνάξουμε πάλι όλοι μαζί «Αμερικάνοι φονιάδες των λαών». Θα είναι και αυτό μια κάποια γιορτή στην αναμεταξύ μας πάλη…