Οι κροίσοι και η κρίση

Με την δημοσίευση του πόθεν έσχες των πολιτικών, είδαμε τον πλούτο να ρέει. Σκηνικό που ωχριά μπροστά στην καθεστηκυία τάξη του Αριστοφάνη όταν έγραφε τον πλούτο το 388 π.Χ. Σχεδόν 2500 μετά ο Αριστοφανικός προβληματισμός παραμένει επίκαιρος. Μόνο που σήμερα δεν υφίσταται το Μαντείο των Δελφών να ρωτήσουμε ποιο είναι το μέλλον των παιδιών μας όπως έκανε ο έντιμος Χρεμύλος; Φτωχός Αθηναίος αγρότης και ρομαντικός ουτοπιστής ως alter ego του Αριστοφάνη, βιώνει με τραυματικό τρόπο τη νέα πραγματικότητα, όπου οι κοινωνικές αξίες, οι ιδέες και η ηθική έχουν εκπέσει.

Τα παιδιά των πολιτικών μας δεν θα έχουν πρόβλημα απ’ ότι διαφαίνεται. Σπίτια, οικόπεδα, αγροτεμάχια, εξοχικές κατοικίες, ομόλογα, μετρητά, απ’ ούλα έχει ο μπαξές. Εμείς οι κοινοί θνητοί περιμένουμε να θεραπευτεί ο Θεός Πλούτος για να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο, αλλά δεν έχουμε την υπομονή του Χρεμύλου!

Ε πως να την έχουμε αφού οι μισθοί και οι συντάξεις του μήνα, εξαντλήθηκαν πριν να μπει ο Οκτώβρης. Ο ποιητής μας, με τον δικό του, μοναδικά σατιρικό τρόπο, μας δείχνει ένα δρόμο διαχείρισης των υλικών αγαθών, πάντα όμως με γνώμονα το συμφέρον της Πόλης. Μιας Πόλης με δίκαιους, έντιμους και ενάρετους πολίτες. Ουτοπική σκέψη; Ίσως. Αλλά ο Αριστοφάνης διατηρεί το δικαίωμα να ονειρεύεται όπως και εμείς άλλωστε.

Όσα είδαν το φως της δημοσιότητας αφορούν μόνο την καβάτζα του καθενός και όχι τις λοιπές ατέλειες. Βενζίνες, οχήματα, τηλέφωνα, επιτροπές, φρουρά, πεσκέσια, μπαξίσια κ.ο.κ. για τους Κροίσους. Ενώ εμείς καθημερινά δίνουμε έναν αγώνα ενάντια στην κρίση…