«Στάσου μύγδαλα…»

Να εκεί κοντά στα τσαΐρια, πίσω απ’ τα τσαλιά, έχω κάτι προβατάκια. Αυτό στην ουσία είναι το μαντρί μου. Διάλεξα από χρόνια αυτό το απόγονο μέρος, κάτω απ’ τις δυο τσούκες κοντά στο ποτάμι για προστασία των ζωντανών και το΄ φράξα. Τίποτα το σπουδαίο.

Χστού-Λαμπρή (Χριστούγεννα-Πάσχα) πουλάω κάτι βετούλια να τζιράρω για τη μισή χρονιά. Και τώρα το Καλοκαίρι που ήρθαν οι Αθηναίοι έσφαξα αμνούς και τον μόσχο τον σιτευτό. Δε λέω κάτι κονόμησα! Κράτησα τη κανέλα για αναπαραγωγή, το τραγί, το κριάρι, μάλλον για τελευταία χρονιά, γιατί ούτε να βατέψει δεν μπορεί πιά και θα το γυρίσω στα μοσχάρια.

Έμαθα ότι έχει καλύτερη επιδότηση, γιατί υπάρχει έλλειψη. Κανένας νέος δεν ασχολείται στο χωριό με την κτηνοτροφία. Όλοι ανοίγουν καφετέριες. Τώρα το Χινόπωρο, θα κινήσω κατά τα χειμαδιά σιγά-σιγά για να τη βγάλουμε και φέτος.

Είδα όμως ένα κακό όνειρο που με σκίαξε λίγο. «Είδα λέει κάτι κουστουμάτους να μετρούν…» Τι να μετρήσουν, από χρόνια σε μένα ανήκει η πλαγιά, ας το πούμε χρησικτησία κι έκατσα και τους ρώτησα… Τίποτα μπάρμπα μου απάντησε μια κοπελιά που φωτογράφιζε. Είναι για τις επιδοτήσεις που θα δοθούν φέτος!

Έτριψα τα χέρια μου από χαρά. «Είδες η Ευρώπη αναρωτήθηκα κι εγώ ο βλάκας δεν την ήθελα». Κομουνιστικό κατάλοιπο από πάππου προς πάππου…

«Δεν κατάλαβες καλά μπάρμπα-Μήτσο! Με εντολή περιφερειάρχη φθάσαμε για τα ζωντανά που ήρθαν φέτος από Κρήτη».

Στην αρχή έσκασα στα γέλια, μετά τους χούγιαξα και τους πήρα του κυνήγου. Έμοιαζα με τον Βόγλη που κυνηγούσε την Καλιφορνέζα Λόμπερκ… Όχι για να τις δώσω μύγδαλα πάντως, αλλά για να πάρω αυτά που μου ανήκουν κατά τις δοξασίες μου…

Το σενάριο ήταν ήδη περαιωμένο. Τα λεφτά είχαν δοθεί και τα μοίρασε λέει ο περιφερειάρχης στους κολλητούς του και κράτησε την μερίδα του λέοντος για τους δικούς του ανθρώπους…

Καθημερινά στον έντυπο τύπο της Ηπείρου διαβάζεις για τα «καμώματα» του Αλέκου. Ο Μετσοβίτης είναι όμως εφτάψυχος και δεν κάνει πίσω. Γνωρίζει τα πάντα για την περιοχή, ακόμα και που μένει ο καθένας και τι περιουσία έχει.

Όλοι τα πήρανε, μαζί τα φάγαμε σε μια νεότερη εκδοχή είναι το τελευταίο σενάριο που κυκλοφορεί στην περιοχή. Τσάμπα αγωνίζεται το βαμπίρ των Καρπαθίων για τα φράγκα της Ευρώπης.

Δεν γνώριζαν ότι η Ελλάδα έχει έκταση 132000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Γιατί έδωσαν χρήματα για τα διπλάσια χώματα;

Τώρα το Καλοκαίρι για να ακριβολογώ, αλώνισα όλα τα Τζουμέρκα. Από Συρράκο, Καλαρρύτες, μέχρι την άλλη πλευρά που την διασχίζει ο Αχελώος, τα Θοδώριανα και την Κωστηλάτα. Τα Πράμαντα μέχρι την μικρή Μόσχα, την Κυψέλη. Όλοι ζούνε καλά με τις τσέπες γεμάτες παρά.

Εμείς οι τουριστάδες μετράγαμε και τη μπουκιά μας…

Γεγονός είναι ένα. Η Ήπειρος αναπτύσσεται. Η Εγνατία οδός έφερε κοντά την πιο φτωχή περιοχή της Ευρώπης στον πολιτισμό με το κάθε τίμημα.

Δεν ξέρω τι λένε για τον περιφερειάρχη τον κ. Καχριμάνη, αλλά η Ήπειρος γύρισε σελίδα. Άλλωστε στην Ελλάδα φυλακίσαμε τον Κολοκοτρώνη και δολοφονήσαμε τον Καποδίστρια.

Ενώ είμαστε τόσο έξυπνος λαός, μας ενδιαφέρει ακόμα η κατσίκα του γείτονα…

Εσείς που τόσα χρόνια κάνατε τη γη δική σας με χρησικτησία δεν φταίτε; Εσείς που χάσατε τις περιουσίες σας από φωτιά, δεν οικοδομούσατε αυθαίρετα μέσα στα δάση; Εσείς που πήρατε σύνταξη ως αντιστασιακοί για την δράση σας στην ηλικία των πέντε ετών, δεν παρανομήσατε;

Εσείς που τα φάγατε από κοινού κατά την ρήση του αειμνήστου Πάγκαλου δεν φταίτε που βρεθήκατε με την μισή Ν/Α Αττική δική σας; Εσείς που πιστέψατε τους πολιτικούς ότι θα βγούμε απ’ τα μνημόνια, με ένα άρθρο, καλώς πράξατε;

Εσείς που δουλεύετε τρεις μήνες το χρόνο στα νησιά και εισπράττετε όσο για ένα χρόνο και παραπάνω εμείς οι υπόλοιποι είστε πιο μάγκες;

Το «Στάσου μύγδαλα» τι νομίζετε ότι δεν ήταν ένα είδος προσφοράς και ζήτησης;

Για να κοιτάξουμε μπροστά, ήρθε ο Σεπτέμβρης. Για να συντελεστεί ένα έγκλημα και ιδιαίτερα της δωροδοκίας, δωροληψίας απαιτούνται δυο πόλοι. Και αυτός που απαιτεί, προσφέρει και αυτός που δέχεται ή προσφέρεται να δεχτεί το τίμημα…

Καραδήμας Νίκος