Εμπρηστής ή πυρομανής; Η ουσιαστική διαφορά που συχνά παραβλέπεται

 

Συχνά στους δημόσιους διαλόγους και στα ΜΜΕ χρησιμοποιούνται οι όροι «εμπρηστής» και «πυρομανής» σαν να είναι ταυτόσημοι. Ωστόσο, η διαφορά τους είναι καθοριστική, τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε εγκληματολογικό επίπεδο.

Σε ανάρτησή της στο Facebook, η ψυχολόγος – εγκληματολόγος Ιωάννα Σκλιάμη ξεκαθαρίζει τα βασικά σημεία:

Εμπρηστής

• Δρα για οικονομικό όφελος

• Μπορεί να επιδιώκει εκδίκηση ή συγκάλυψη εγκλήματος

• Εξυπηρετεί ιδεολογικό/πολιτικό σκοπό

• Ενεργεί παρορμητικά υπό την επήρεια ουσιών

Πυρομανής

• Επαναλαμβάνει την πράξη χωρίς εξωτερικό κίνητρο

• Νιώθει ένταση πριν και ανακούφιση μετά

• Έλκεται από τη φωτιά ως φαινόμενο

• Η πράξη είναι ο αυτοσκοπός, όχι το μέσο

Από ψυχολογική σκοπιά

Ο εμπρηστής σχεδιάζει και στοχεύει σε συγκεκριμένο αποτέλεσμα, ενώ ο πυρομανής δρα παρορμητικά, καθοδηγούμενος από εσωτερική ανάγκη.

 Από εγκληματολογική σκοπιά

Ο εμπρησμός είναι έγκλημα με πρόθεση και σαφή ποινική ευθύνη. Αντίθετα, η πυρομανία αποτελεί διαταραχή ελέγχου παρορμήσεων, που απαιτεί ψυχιατρική και θεραπευτική αντιμετώπιση.

Γιατί έχει σημασία;
Η σωστή διάκριση μεταξύ των δύο επιτρέπει:

• στοχευμένη πρόληψη,

• κατάλληλες παρεμβάσεις,

• και απονομή δικαιοσύνης που προστατεύει την κοινωνία ενώ αντιμετωπίζει τις πραγματικές αιτίες της συμπεριφοράς.

 Η ανάρτηση της Iwanna.Skliami

Εμπρηστής και πυρομανής: δύο έννοιες που δεν ταυτίζονται !

Συχνά παρατηρείται σύγχυση ανάμεσα στους όρους «εμπρηστής» και «πυρομανής». Κι όμως, η διαφορά τους είναι ουσιαστική και καθορίζει τόσο την ψυχολογική ερμηνεία όσο και την εγκληματολογική αντιμετώπιση.

Εμπρηστής:

✓ Δρα με οικονομικό όφελος

✓ Επιδιώκει εκδίκηση ή συγκάλυψη εγκλήματος

✓ Εξυπηρετεί ιδεολογικό/πολιτικό σκοπό

✓ Ενεργεί παρορμητικά υπό την επήρεια ουσιών

Πυρομανής:

✓ Επαναλαμβάνει την πράξη χωρίς εξωτερικό κίνητρο

✓ Νιώθει ένταση πριν και ανακούφιση μετά

✓ Έλκεται από τη φωτιά ως φαινόμενο

✓ Η πράξη είναι ο αυτοσκοπός, όχι το μέσο

Από ψυχολογική σκοπιά, ο εμπρηστής σχεδιάζει και στοχεύει σε συγκεκριμένο αποτέλεσμα, ενώ ο πυρομανής δρα παρορμητικά, παρασυρόμενος από μια έντονη εσωτερική ανάγκη.

Από εγκληματολογική σκοπιά, ο εμπρησμός είναι έγκλημα με πρόθεση και σαφή ποινική ευθύνη ενώ η πυρομανία, ως διαταραχή ελέγχου παρορμήσεων, απαιτεί θεραπευτική και ψυχιατρική παρέμβαση.

Γιατί έχει σημασία;

Η σωστή διάκριση επιτρέπει στοχευμένη πρόληψη, κατάλληλες παρεμβάσεις και απονομή δικαιοσύνης που προστατεύει την κοινωνία και αντιμετωπίζει τις πραγματικές αιτίες της συμπεριφοράς.