Το σώμα παραπαίει

 

Είναι τουλάχιστον πρωτοφανές, αν όχι επικίνδυνο για την ίδια την υπόσταση του σώματος της ΕΛ.ΑΣ. Κάτι δεν πάει καλά με τον μηχανισμό διοίκησης – είναι πλέον πασιφανές.

Δεν είναι τόσο η απροθυμία των νέων να δηλώνουν σε πρώτη προτίμηση την αστυνομική ακαδημία, όσο η αποχώρηση νέων αστυνομικών. Πολλές φορές χωρίς ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, και να στρέφουν αλλού το επαγγελματικό τους ενδιαφέρον, ακόμη και σε μέση ηλικία.

Κάτι βλέπουν αυτοί οι άνθρωποι, κάτι διαισθάνονται! Είτε από υπηρεσιακής άποψης, είτε επαγγελματικής. Αλλά το μείζον ερώτημα είναι η αδικία που βιώνουν.

Ο "μπάρμπας στην Κορώνη" είναι η βασική αιτία που κάνει τους νέους αστυνομικούς να αποστασιοποιούνται από το επάγγελμά τους – αυτό που επέλεξαν με όνειρα για τη ζωή τους. Ένας νέος των πανελληνίων εξετάσεων, με την επιτυχία του στην αστυνομική ακαδημία, φαντάζονταν ότι μπήκε σε κάποιο πανεπιστήμιο. Τις πρώτες όμως μέρες, οι διαπιστώσεις του απέχουν παρασάγγες από την πραγματικότητα.

Ακόμη και αυτός ο στρατωνισμός που τον είχαν υπόψη τους οι επιτυχόντες είναι δομημένος σε απαρχαιωμένα συστήματα. Οι επιτυχόντες στην Ελληνική Αστυνομία μέσω πανελληνίων εξετάσεων, δεν υπακούουν σε όρους του τύπου “φάε, πιες, αστυφύλακας θα βγεις”.

Η κοινωνία άλλαξε, αλλά το σύστημα είναι ακόμη καθηλωμένο στην εποχή που στο σώμα εισέρχονταν απόφοιτοι δημοτικού.

Όταν βγαίνουν στις υπηρεσίες έρχεται το δεύτερο σοκ, χωρίς περίοδο προσαρμογής, αφού ήδη έχουν λάβει κάποια γνώση από τη χρησιμοποίησή τους σε πλήρη καθήκοντα που εκτελούσαν σαν δόκιμοι – χωρίς την απαιτούμενη επαγγελματική αμοιβή.

Ιδιαίτερα δε, αν βλέπουν συμμαθητές τους από το σχολείο, ίδιας μαθησιακής επάρκειας, να ορίζουν τη ζωή τους όπως θέλουν. Βλέπουν τις αδικίες και τα ρουσφέτια υπέρ τινών ευεργετημένων και αδυνατούν να αντιληφθούν την έλλειψη αξιοκρατίας.

Είναι γενικών και απρόσμενων καθηκόντων, με τα επαγγελματικά όρια να υπεισέρχονται καθημερινά σε διάφορους και άσχετους τομείς – ξένων του αστυνομικού έργου – με τη φυσική ηγεσία να καθυποτάσσεται στις ορέξεις της πολιτικής.

Ήδη την ώρα που γράφονται αυτές οι φράσεις, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και γίνεται λόγος για 500 και πλέον νέους αστυνομικούς να αποχωρούν από το σώμα με δική τους πρωτοβουλία.

Παρ’ όλο τον ήχο της καμπάνας των εξελίξεων που ηχεί προειδοποιητικά, ουδέν μέτρο λαμβάνεται, με έναν υπουργό αυτάρεσκο περί των "επιτυχιών" που καρπώνεται από τη δράση άλλων.