Οι κύριοι «αστυνομικοί αναλυτές»

Όταν οι «πρώην» γίνονται «αναλυτές» και ρεπόρτερ: Σοβαρά ερωτήματα για θεσμικές παρεκτροπές

Κώστας Κυριακόπουλος

Κάθε φορά που την επικαιρότητα απασχολεί κάποια είδηση αστυνομικού ενδιαφέροντος, όπως καιρό τώρα η υπόθεση Μουρτζούκου, δύο άνθρωποι που είχαν την ιδιότητα του «συνδικαλιστή» όταν ήταν εν ενεργεία αστυνομικοί εμφανίζονται σε τηλεοπτικά πάνελ, σε παράθυρα δελτίων ειδήσεων, σε ζωντανές συνδέσεις πολύ νωρίς τα Σαββατοκύριακα από τα σπίτια τους.
Ο ένας υπό την ιδιότητα του «αστυνομικού αναλυτή» -ό,τι και αν σημαίνει αυτή η ιδιότητα- και ο άλλος υπό τον τίτλο του «επίτιμου προέδρου Ενωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων ΝΑ Αττικής». Φυσικά, ουδέν το μεμπτόν στις προθέσεις του οποιουδήποτε να διεκδικεί το μερίδιο και τη σαγήνη της δημοσιότητας που πιστεύει ότι του ανήκει.

Την περασμένη Παρασκευή στην ΕΣΗΕΑ έγιναν κάποιες τηλεφωνικές καταγγελίες από δημοσιογράφους του αστυνομικού ρεπορτάζ που ανέφεραν ότι οι συγκεκριμένοι ξεπέρασαν τον ρόλο του «αστυνομικού αναλυτή» και ενδύθηκαν ρόλο ρεπόρτερ. «Δώσε μας το δικό σου ρεπορτάζ για την υπόθεση», είπε ο παρουσιαστής μιας εκπομπής. Σε μια άλλη εκπομπή ο «αναλυτής» εμφανίστηκε σε ζωντανή σύνδεση από εξωτερικό χώρο, κρατώντας το μικρόφωνο του τηλεοπτικού σταθμού και πάλι σε ρόλο ρεπόρτερ.

Δεν είναι συντεχνιακό το θέμα. Είναι ζήτημα αρχής, καθώς και οι δύο «αναλυτές» σε πλείστες όσες υποθέσεις παρόμοιου ενδιαφέροντος προβαίνουν σε πολύ σοβαρά θεσμικά και ουσιαστικά ατοπήματα.

Πρώτον, εμφανίζονται ως ημιεπίσημοι εκπρόσωποι Τύπου της ΕΛ.ΑΣ. Σε καμία σοβαρή χώρα με σοβαρές αστυνομικές αρχές δεν θα μπορούσε να υπάρχει αυτό το φαινόμενο. Είναι καταφανές ότι η επίκληση της ιδιότητας του «πρώην αστυνομικού» προσδίδει στοιχεία φαινομενικής εγκυρότητας στα όσα λένε προς την κοινή γνώμη, κάτι που σε κανονικές συνθήκες δεν μπορεί να ισχύει.

Δεύτερον, μεταφέρουν «δικές τους πληροφορίες». Που στη δική τους περίπτωση δεν είναι παρμένες με την επαγγελματική δημοσιογραφική μέθοδο της λήψης, της διασταύρωσης, της επεξεργασίας και της παρουσίασής τους βάσει των δημοσιογραφικών προσόντων και ικανοτήτων, όπως πρέπει να γίνεται, αλλά υπό την ιδιότητα του «πρώην αστυνομικού», ό,τι και αν αυτή σημαίνει για το είδος της πληροφορίας, αλλά και την ικανότητα επεξεργασίας της πληροφορίας από τους ίδιους προς το κοινό. Ουσιαστικά μιλάμε για «νομιμοποιημένες και ανέλεγκτες διαρροές».

Επιμένουμε, είναι θέμα σοβαρότητας και θεσμικής λειτουργίας. Και όσο περισσότερο η πολιτική και φυσική ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. το αφήνει ανεξέλεγκτο τόσο μεγαλύτερο γίνεται το πλήγμα σε μια εποχή όπου ένα από τα δυσκολότερα πράγματα είναι να ξεχωρίσει κανείς την αλήθεια από το ψέμα…

eleftherostypos.gr