Τα πάντα ρει

500 χρόνια πριν τη γέννηση του Χριστού ο Ηράκλειτος με την φράση του αυτή, παραλληλίζοντας τις εξελίξεις με τη ροή ενός ποταμού, θέλησε βαθιά φιλοσοφικά να αποδείξει ότι τίποτα δεν είναι το ίδιο κι ας φαίνεται!

Στο Νιοχώρι της Άρτας χθες 11/6/25 γύρω στις 12 στο παραποτάμιο πάρκο του Αράχθου, όπου το ποτάμι γίνεται πλωτό – όπως και οι αρχαίοι Αμβρακιώτες το χρησιμοποιούσαν για το εμπόριο – θύμισε γεγονότα άλλων εποχών που στο διάβα του προς τη θάλασσα παρέσυρε πολλούς ανθρώπους.

Σε μια φυσικού κάλλους στροφή του ποταμιού, τα τελευταία χρόνια ο ορμητικός Άραχθος αποζημιώνει τους επισκέπτες του. Καταγάλανος, όπως και σε όλη του την πορεία, με την πλούσια χλωρίδα του, γίνεται προκλητικός. Σε καλεί να σε δροσίσει, αλλά δεν έχει την άνωση της θάλασσας.

Εικόνες από το Art tv

Αν είσαι ντόπιος, όσο κι αν σε ξεγελάει ότι είναι ήρεμος, μπορείς να καταλάβεις τη δύναμη της ορμής του με μια παρατήρηση: τα πλατανόφυλλα και τα φύλλα των αμέτρητων ιτιών και λυγαριών που ακουμπούν στην επιφάνειά του χορεύουν ασταμάτητα. Και μόνο τότε μπορείς να πειστείς ότι η κρυμμένη του ροή απαιτεί προσοχή.

Από παιδί μου είχε χαραχτεί στο μυαλό αυτή η παρατήρηση για αποφυγή του σημείου. Όπως και η στροφή της Σκαλοπούλας στην αντίπερα όχθη, ο βύραγγας του Γλυκορίζου, η αριστερόστροφη πορεία του στον γέρικο πλάτανο του μοναστηριού της Κάτω Παναγιάς και η επόμενη πλατωσιά κοντά στο αντλιοστάσιο.

Ήταν τα πιο επικίνδυνα σημεία, στα οποία – δυστυχώς – βουτούσαμε σε κάπως μεγαλύτερη ηλικία, γύρω στα 16, ενώ είχαν ήδη χαθεί αρκετοί νέοι σ’ αυτό το πέρασμα. Κι όλα αυτά πριν τη δημιουργία του φράγματος και της λίμνης Πουρναρίου.

Απροειδοποίητα τα νερά φούσκωναν τότε – και τώρα – παρά τη δημιουργία του φράγματος. Στα σημεία που γίνονταν παλιότερα οι αμμοληψίες και οι κροκαλοληψίες, τους ζεστούς μήνες που τα νερά κάπως περιορίζονταν, με το πέρασμα των χρόνων και μέχρι την απαγόρευση, δημιουργήθηκαν εκατοντάδες βαθουλώματα σαν κρυφές λίμνες που έκαναν ακόμα πιο επικίνδυνα τα σημεία.

Δυστυχώς, χθες ήρθε να μας θυμίσει ο Άραχθος ότι τίποτα δεν άλλαξε μέχρι σήμερα – παρά τα εγγειοβελτιωτικά έργα. Όσοι Πρωτομάστορες κι αν δούλεψαν στο ποτάμι από την ιστορική γέφυρα της πόλης, όσο και η παράσυρση του μονότοξου γεφυριού της Πλάκας πρόσφατα, ο Άραχθος δεν ημερεύει.

Και τα λόγια της θυσιασμένης γυναίκας του πρωτομάστορα, στις κατάρες της – όσο κι αν τα άλλαξε – μας θυμίζουν την τραγικότητα αυτής της πράξης, όσο κι αν μοιάζει με μύθο! Απλά σε ξεγελά η φαινομενική του ηρεμία.

Το έργο που για χρόνια εξαγγέλλεται αλλά δεν πραγματοποιείται είναι αυτό της διευθέτησης της κοίτης του.

Με την ελπίδα να αποκατασταθεί πλήρως η υγεία των παιδιών – γιατί ζήσαμε πολλές φορές στο παρελθόν τέτοιες δυσάρεστες στιγμές όσοι μεγαλώσαμε εκεί…

Καραδήμας Νίκος