Ίσως φταίνε τα φεγγάρια…

‘Η ο κακός μας ο καιρός και όλα αυτά μαζί. Το τελευταίο διήμερο τα πρωινάδικα και τα μεσημεριανάδικα χάραξαν  αζιμούθια εκτείνοντας την διαδραστικότητά τους αυτή τη φορά στο τρίγωνο των εγκλημάτων στις Σέρρες, Κέρκυρα και Ηλεία, όπου δι’ ασήμαντον αφορμήν χάθηκαν τρείς ζωές.
Τα παραδοσιακά Μ.Μ.Ε. που γνωρίζαμε χάθηκαν στην τεχνολογία της ενημέρωσης. Βέβαια εμπλουτίστηκαν με νέες παρουσίες «ειδικών αναλυτών» που δεν έχουν μόνο άποψη, αλλά θέτουν εαυτούς στον βωμό της «ενημέρωσης».  
Η δυνατότητα ενός μέσου να δέχεται αμφίδρομη επικοινωνία, να δίνει δηλαδή την δυνατότητα στον χρήστη να αλληλεπιδρά με το περιβάλλον της εφαρμογής δηλαδή να συμμετέχει στην εξέλιξή της και να ελέγχει δυναμικά την παρουσίαση της πληροφορίας στην οθόνη του.
Η δύναμη δηλαδή της τεχνολογίας με τα σαθρά αντικείμενα που υπεισέρχονται στον μύλο της ανάλυσης μας καθιστά πλέον τόσο ευάλωτους που χάνουμε το νόημα της ζωής μας. Προσφάτως δε, διαπιστώσαμε αυτό το σκηνικό να μεταφέρεται και να  διαδραματίζεται εν είδει πολιτισμού  στο πλακόστρωτο του Ηρωδείου. Ωιμέ τι μας περιμένει.
Σ΄αυτή την καθημερινή και κακέκτυπη πληροφόρηση, γινόμαστε δυστυχώς όλοι  αρωγοί παρερμηνείας του λόγου ύπαρξής μας. Δανειζόμαστε τους στίχους του Τάσου Σαμαρτζή που διάνθισε με νότες ο Νότης Μαυρουδής και ερμήνευσε με τόσο πάθος η Ελένη Βιτάλη, μήπως και βελτιώσουμε λίγο τις μέρες και τις νύχτες μας.
 « Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που 'μαι τόσο μοναχή νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ...»