Ελεάννα Χριστινάκη-Μία αρτίστα πιάνου στα παρκέ: H "πεζοναύτης" που λατρεύει τα κοσμήματα και την αποκαλούν "θηλυκό Αντετοκούνμπο"

 

Λίγο πριν το ρολόι δείξει 4:30 το ξημέρωμα πετάχτηκε πάνω από το κρεβάτι της. Είχε τόσο ανάγκη λίγο ύπνο ακόμα, αλλά ο κουβάς γεμάτος παγωμένο νερό που μόλις είχε "προσγειωθεί" στο πρόσωπό της, ύψωνε "απαγορευτικό". Ζώστηκε τον εξοπλισμό της βάρους 20 κιλών, έβαψε το πρόσωπό της –όχι με μακιγιάζ και το κόκκινο κραγιόν που προτιμά αλλά με φούμο- και μαζί με τις άλλες κοπέλες ανέβηκε το βουνό στο δάσος. Πεζοπορία 15 χιλιομέτρων. Σκοτάδι, ένας πραγματικός "λαβύρινθος" από τον οποίο έπρεπε να βγουν έχοντας την βοήθεια μόνο μίας πυξίδας. Αλυχτίσματα στο βάθος από άγρια ζώα… Δεν είναι ο πρόλογος κάποιου μυθιστορήματος ή σενάριο χολιγουντιανής ταινίας με πρωταγωνίστρια την Ντέμι Μουρ (στην "Επίλεκτη"). Ούτε βέβαια η Ελεάννα είχε ξυρίσει τις ατίθασες μπούκλες της. Ζούσε όμως όσα έβλεπε στην τηλεόραση και θεωρούσε χολιγουντιανή υπερβολή. "Άντεξε, ζήσε το όνειρό σου" έλεγε ξανά και ξανά στον εαυτό της προκειμένου να τον πείσει, γιατί ήταν έτοιμη να τα βροντήξει και να γυρίσει πίσω. Στην Ελλάδα, στην Κύπρο όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, οπουδήποτε κοντά στους ανθρώπους της και στην οικογένειά της που θα την περιέβαλλαν με στοργή.

Αντ’ αυτού, είχε βρεθεί ξαφνικά σε στρατόπεδο πεζοναυτών. Μέσα σε ένα ρινγκ με επαγγελματίες πυγμάχους όπου την χτυπούσαν επί 3 λεπτά κατά τα οποία έπρεπε να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Μέσα σε κουλουάρ στίβου γεμάτο κάδους απορριμμάτων… Ώπα! Γεμάτο τι; Κάθε πέντε μέτρα του γηπέδου υπήρχαν κάδοι. Φυσικά και απόρησε όταν τους αντίκρισε αλλά σύντομα κατάλαβε τον (οδυνηρό) λόγο. Από το πολύ τρέξιμο, μία- μία οι κοπέλες σταματούσαν, έσκυβαν σε αυτούς και έκαναν εμετό. Μετά συνέχιζαν το τρέξιμο… Κι ας ζαλίζονταν. Καμία δεν ξέφυγε.

Πεζοναύτες, μποξ και μπόλικο κλάμα

"Άντεξε, ζήσε το όνειρό σου" έλεγε ξανά και ξανά η Ελεάννα στον εαυτό της πλημμυρισμένη από δάκρυα. Η εμπειρία στην Αμερική- την οποία, ναι, δεν αλλάζει με τίποτα πλέον- είχε πολύ κλάμα. Πόνο, νεύρα και απογοήτευση μπόλικη. "Δεν θα ήθελα αυτά να τα περάσει το παιδί μου" λέει σήμερα χαμογελώντας. Εκείνη για μπάσκετ είχε πάει. Πώς στο διάβολο το χαμόγελο όταν ανακοινώθηκε η υποτροφία της από το κολέγιο της Φλόριντα μετατράπηκε σε κλάμα και πόνο; Πήγαινε στην Αμερική να σπουδάσει και να παίξει μπάσκετ, όχι να γίνει μποξέρ ή πεζοναύτης. Εκεί το λένε "mental toughness": Ψυχική σκληρότητα και ανθεκτικότητα. Εδώ θα το λέγαμε βασανιστήρια. Όλα αυτά όμως την σφυρηλάτησαν, την έκαναν την Χριστινάκη που είναι σήμερα. Την αρτίστα των ελληνικών παρκέ! Την καλύτερη Ελληνίδα στο μπάσκετ που έχουμε στα μέρη μας και στα γήπεδά μας. Μεταξύ μας- και μην της το πει κανείς, γιατί θα την χάσουμε- τί κάνει αυτή η κοπέλα εδώ στην Ελλάδα; Αυτή είναι για έξω. Για πιο ανταγωνιστικά πρωταθλήματα, για άλλο επίπεδο.

Δεν γνωρίζουμε αν έχει παίξει ρόλο το μπαλέτο που έκανε σε μικρή ηλικία ή που έπαιζε εξτρέμ στο ποδόσφαιρο. Αν ηχεί κάποια μελωδία στα αυτιά της από αυτές που βγάζει στο πιάνο της, αλλά πραγματικά μοιάζει να "χορεύει" με τη μπάλα στα χέρια υπό τους ήχους αρμονικής. Η κίνησή της είναι "καλλιτεχνική". Δεξιά… αριστερά… η αντίπαλος μένει πίσω… χειρόφρενο… τζαμπ και "γλυκό" σουτ. Έχει τρομερό pull up, απίστευτη διορατικότητα, σκοράρει με κάθε τρόπο τελειώνοντας και με τα δύο χέρια και δημιουργεί εξίσου καλά για τις συμπαίκτριές της. Οι αριθμοί της άλλωστε μιλούν από μόνοι τους: Πριν λίγες ημέρες σκόραρε 27 πόντους παρακαλώ, οδηγώντας την ομάδα της, τον Ολυμπιακό, στη νίκη επί του "αιωνίου" αντιπάλου Παναθηναϊκού ενώ στο επόμενο μεγάλο παιχνίδι, με τον Αθηναϊκό, πέτυχε 23 πόντους και κατέβασε 11 ριμπάουντ. Στα τελευταία 11 ματς που έχει ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοσή της, σε Ελλάδα και Ευρώπη, έχει 18,8 πόντους μ.ο. (19,7 στα τελευταία 9 παιχνίδια), με 2,7 ασίστ, 5,5 ριμπάουντ και 1,6 κλεψίματα ανά ματς. Σε μία σεζόν που στην Basket League γυναικών παίζουν πάρα πολύ καλές ξένες, όπως η WNBAερ Τζέσικα Σέπαρντ του Αθηναϊκού (του Νίκου Χαρδαλιά). Μιλάμε, για την περσινή MVP του ελληνικού πρωταθλήματος και βασική στην Εθνική ομάδα με περισσότερες από 70 συμμετοχές. 

 

 

Αν και φαίνεται να βρίσκεται στο πικ της στα 27 της, αυτό το κορίτσι δεν ησυχάζει. Μελετάει και προπονείται συνεχώς. Πέραν της εξάωρης καθημερινής προπόνησης υπό την καθοδήγηση του τιμ που έχει δημιουργήσει (με γυμναστή, διατροφολόγο, ψυχολόγο κτλ.) βλέπει φουλ βίντεο παίρνοντας στοιχεία από πολλούς: Από τον Τόμας Γουόκαπ του Ολυμπιακού στην άμυνα, τον Κώστα Παπανικολάου (επίσης του Ολυμπιακού) στα κοψίματα μέσα στη ρακέτα, τον Κέντρικ Ναν του Παναθηναϊκού στο ένας-εναντίον-ενός, τον Φακούντο Καμπάτσο της Ρεάλ στο pick-and-roll και τον Σάσα Βεζένκοφ του Ολυμπιακού στο πώς παίζει και κινείται χωρίς την μπάλα.

Από την Κύπρο στην Αθήνα στα 14 της

Σε ένα υποθετικό βιογραφικό βιβλίο ή ακόμα-ακόμα αυτοβελτίωσης- δίχως να γνωρίζουμε αν είναι από αυτά που προτιμά όταν αποσύρεται στην κρυφή της παραλία στην Βουλιαγμένη, μόνο αυτή, το νερό και ο ουρανός- ένας αντιπροσωπευτικός τίτλος θα μπορούσε να είναι: "Μίλα μου έμενα για δυσκολίες". Βλέπετε, τα πραγματικά δύσκολα για την Ελεάννα δεν ξεκίνησαν ούτε σταμάτησαν στην Αμερική, με την εκπαίδευση πεζοναυτών και την αλλαγή κολεγίου. Ναι, έγινε και αυτό… Τα δύσκολα τα βίωσε από πολύ μικρή ηλικία. Γύρω στα 14 της "αναγκάστηκε" να φύγει από την Κύπρο όπου γεννήθηκε (Παραλίμνι) και μεγάλωσε (έπαιξε μπάσκετ στην Λευκωσία) και να έρθει στην Αθήνα για να ενταχθεί στον Παναθηναϊκό. Χανιώτισσα είναι στην καταγωγή αλλά οι γονείς της είχαν πάει στην Κύπρο, καθώς η γιαγιά της, η μητέρα του πατέρα της, είναι Κύπρια όπως επίσης και η μαμά της. Υπήρχε μεν η ασφάλεια το ότι στην Αθήνα ήταν η γιαγιά και ο παππούς, αλλά αναλογιστείτε ένα κορίτσι να φεύγει από τους δικούς της στα 14 της, να έρχεται στην Αθήνα για μαθήματα, προπονήσεις, να πλένει τα ρούχα της, να μαγειρεύει κτλ. "Όλες αυτές οι αρμοδιότητες από μικρή ηλικία με βοήθησαν να ωριμάσω πιο γρήγορα και να καταλάβω πως δεν θα μου στρώσει κανένας το κόκκινο χαλί, αλλά πρέπει να παλέψω μόνη μου για να πετύχω τους στόχους μου" είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή της.

Και να φανταστεί κανείς, πως το μπάσκετ- το οποίο αποτέλεσε το "εισιτήριό" της για την μετέπειτα πορεία της και την πρόωρη ενηλικίωσή της, ήρθε εντελώς τυχαία και σε μεγάλη σχετικά ηλικία (12 ετών), γιατί την Ελεάννα, που την έχανες και που την έβρισκες, μέσα σε ένα γήπεδο… ποδοσφαίρου ήταν. Άλλο και τούτο. Και έπαιζε εξτρέμ παρακαλώ. Το μήλο είχε πέσει κάτω από τη μηλιά, καθώς ο πατέρας της Νώντας Χριστινάκης ήταν τερματοφύλακας με μεγάλη ιστορία και προσφορά στον Πανηλειακό στις ανόδους του και με πρωταθλήματα με Απόλλωνα και ΑΠΟΕΛ στη Μεγαλόνησο. Πλέον είναι δάσκαλος και προπονητής. Η μητέρα της, Αφροδίτη Αυγουστίνου είναι δημοσιογράφος.

Η Ελεάννα δοκίμαζε ωστόσο και σε άλλα αθλήματα και εκεί που έπαιζε μπάσκετ με το σχολείο της, την είδε κατά τύχη ο προπονητής Τάκης Μιραλάης. Μίλησε με τον πατέρα της και του είπε "φέρ την στην προπόνηση". Αυτό ήταν… Έρωτας από την πρώτη στιγμή. Όχι ένα απλό crush, όπως είχε με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη και τον Σάκη Ρουβά (όπως όλα τα κορίτσια), αλλά κάτι πιο βαθύ: "Κόλλησα αμέσως, λάτρεψα το μπάσκετ από την πρώτη στιγμή". Με τον Παναθηναϊκό κατέκτησε το πρωτάθλημα και αναδείχθηκε καλύτερη ρούκι (νέα παίκτρια) του πρωταθλήματος ενώ μόλις στα 17 της κλήθηκε στην Εθνική ομάδα, ούσα η δεύτερη μικρότερη σε ηλικία που το κατάφερνε.

"Όποιος δεν μίλησε, πέθανε"

Δεν άργησε όμως και πάλι η στιγμή που η "Ελε"- όπως την αποκαλούν οι φίλοι της και οι δικοί της άνθρωποι- κλήθηκε να πάρει ακόμα μία μεγάλη και σημαντική για τη ζωή της απόφαση. Εκείνη την περίοδο δεν ήταν το δρομολόγιο Κύπρος-Ελλάδα αλλά το Ελλάδα-Φλόριντα. Πήρε υποτροφία στο Κολέγιο της Φλόριντα όπου μπορούσε να συνδυάσει το μπάσκετ με τις σπουδές της. Εκεί, ξέρετε, δεν είναι παίξε γέλασε. Αν δεν είσαι καλός/καλή στα μαθήματα κόβεσαι από την ομάδα και δεν παίζεις. Ακούστε πρόγραμμα: "Καθημερινά έπρεπε να ξυπνάω στις 04:00 το πρωί, να πηγαίνω προπόνηση στις 05:15, μετά να πηγαίνω στο μάθημα, μετά πάλι προπόνηση και στη συνέχεια διάβασμα και ύπνο. Ήταν δύσκολα τα χρόνια μου στην Αμερική. Πολύ διαφορετική προπόνηση και πάρα πολλές ώρες στο γήπεδο. Στην Αμερική όποιος δεν μπορεί να αντέξει αυτές τις προπονήσεις και τη μεγάλη πίεση τον αποβάλλει το σύστημα". Ξέρετε πόσα ταλέντα έχουν χαθεί στην πορεία γιατί λύγισαν, δεν αντεπεξήλθαν στο βαρύ πρόγραμμα και δεν συνέχισαν;

Η Ελεάννα τα πήγε όχι απλά καλά αλλά εξαιρετικά, όμως κάτι δεν κολλούσε με τη φιλοσοφία της και την πρόοδο που ήθελε η ίδια για τον εαυτό της. Έτσι, στα μέσα της δεύτερης σεζόν της στο Κολέγιο της Φλόριντα ακολούθησε πιστά την συμβουλή του πατέρα της, που είναι και το Μότο στη ζωή της: "Όποιος δεν μίλησε, πέθανε!" και έτσι άλλαξε Κολέγιο. Δεν πολυμιλάει γι αυτό, προτιμάει να λέει "δεν επικεντρώνομαι ποτέ στους λόγους που φεύγω από κάπου, αλλά στο αποτέλεσμα". Η Ελεάννα πάντως "μίλησε" τότε. Όσοι την γνωρίζουν καλά άλλωστε λένε για τις εκφράσεις που παίρνει το πρόσωπό της, οπότε καταλαβαίνεις εύκολα πώς νιώθει.

"Θηλυκός Αντετοκούνμπο"

Έκατσε εκτός 6 μήνες όπως είναι οι κανονισμοί στην Αμερική και στη συνέχεια πήγε στο Κολέγιο του Μέριλαντ. Το τρίτο καλύτερο κολέγιο τότε στο NCAA και… Μπουμ: Πρώτο ματς- 32 πόντους. Τους τρέλανε όλους. Ένα θα σας πούμε: Η Washington Post αφιέρωσε εκατοντάδες λέξεις για την Christinaki! Ο προπονητής της έλεγε πως είναι "πραγματικά ξεχωριστό να μπορείς να έχεις αυτή τη δύναμη μέσα σου, την ανταγωνιστικότητα σε συνδυασμό με το ταλέντο" ενώ γρήγορα τοπικά media έγραφαν πως το Μέριλαντ μπορεί να έχει τον δικό της "Greek Freak". Αυτό ήταν, φίλαθλοι και δημοσιογράφοι ξεκίνησαν να την αποκαλούν "θηλυκό Αντετοκούμμπο". Ένας Έλληνας έκανε θραύση στο ΝΒΑ και μία Ελληνίδα ξεκινούσε να αφήνει το στίγμα της στο κολεγιακό, προμαχώνα του WNBA.

"Το θεωρώ μεγάλη τιμή, αν και δεν πιστεύω πως έχουμε το ίδιο στυλ παιχνιδιού. Ο Γιάννης είναι ένας σπουδαίος παίκτης και οικογενειάρχης" συνηθίζει να λέει η ίδια όταν της το αναφέρουν και δεν έχει άδικο. Είναι διαφορετικό το στυλ της από αυτό του Γιάννη. Σε μας κάνει περισσότερο για "θηλυκός Σπανούλης", τόσο στο στυλ παιχνιδιού, στη θέση (η Ελεάννα παίζει και στο "3" βέβαια), στα ηγετικά προσόντα και στην… μπρίζα. Τρελαίνονται και οι δύο όσο τους αμφισβητούν, όσο τους βρίζουν στο γήπεδο και θέλουν να "απαντήσουν" με το παιχνίδι τους. Συν του ότι και οι δύο από τον Παναθηναϊκό πήγαν στον Ολυμπιακό. Αλλά… για μια στιγμή. Πέσαμε και εμείς στην παγίδα. Τι πάει να πει "θηλυκός Αντετοκούνμπο" και "θηλυκός Σπανούλης" και "θηλυκός Ντουράντ" που αποκαλούν την Μπριάνα Στιούαρτ και "Gold Mamba" που αποκαλούν την Τζούελ Λόιντ από το "Black Mamba" του Κόμπι Μπράιαντ. Η Ελεάννα είναι η Χριστινάκη. Τελεία. Όσο τιμητικό κι αν ακούγεται και γίνεται καλοπροαίρετα, είναι η Ελεάννα Χριστινάκη με το δικό της στυλ παιχνιδιού, τη δική της προσωπικότητα, το δικό της στίγμα στον χώρο του αθλητισμού. Το πιο ωραία μάλιστα το έκανε ο Σακίλ ΜακΚίσικ του Ολυμπιακού: Τύπωσε μπλούζα με την φιγούρα της και το όνομά της και τη φορούσε όταν πήγαιναν στη Σύρο για το καλοκαιρινό τουρνουά του Γιώργου Πρίντεζη.

Μην μπαίνουμε σε συγκρίσεις λοιπόν. Off the record ούτε στην ίδια αρέσουν. Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του μοναδική πορεία και ξεχωριστή αξία. "Αντί να βλέπω πώς θα γίνω καλύτερη από κάποιον άλλον, εστιάζω στο πώς θα βελτιώνομαι καθημερινά ως άνθρωπος και αθλήτρια" συνηθίζει να λέει στο περιβάλλον της και τασσόμαστε 100% μαζί της. Βέβαια, ένα "μονάκι" με τον Γιάννη ευχαρίστως θα το έπαιζε. Ο "Greek Freak" μάλιστα έχει σηκώνει το γάντι και της έχει πει "πού και τι ώρα"! 

 

δείτε όλο το δημοσίευμα στο thetoc