Μιχάλης Λώλης για την επέτειο Γρηγορόπουλου: «Δεν ήταν μεμονωμένο περιστατικό – Η μνήμη είναι δέσμευση για μια Αστυνομία με λογοδοσία»

 

Με ένα ιδιαίτερα αιχμηρό και αυτοκριτικό μήνυμα τοποθετήθηκε ο Αστυνομικός Διευθυντής Μιχάλης Λώλης για τη συμπλήρωση 17 ετών από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στις 6 Δεκεμβρίου 2008.

Η ανάρτηση του, που έχει ήδη προκαλέσει συζητήσεις στα κοινωνικά δίκτυα και εντός του αστυνομικού σώματος, αγγίζει ζητήματα κουλτούρας, εξουσίας, λογοδοσίας και σχέσης της Αστυνομίας με την κοινωνία.

 «Δεν ήταν μεμονωμένο περιστατικό – ήταν κουλτούρα αυθαιρεσίας»

Ο Μιχάλης Λώλης τονίζει πως η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως ένα τυχαίο ή μεμονωμένο γεγονός:

«Ένα παιδί 15 ετών σκοτώθηκε από σφαίρα αστυνομικού. Όχι από “μεμονωμένο περιστατικό”, αλλά από μια κουλτούρα αυθαιρεσίας που τότε υπήρχε και επέτρεψε σε κάποιον να πιστέψει ότι έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει ζωή.»

Ο ίδιος υπενθυμίζει ότι τότε υπηρετούσε ως νεαρός αστυφύλακας, ενώ σήμερα, ως αξιωματικός, αισθάνεται πως υπάρχει συλλογική ευθύνη αλλαγής.

 «Να χτίσουμε μια Αστυνομία που δεν φοβάται την αυτοκριτική»

Ο αξιωματικός κάνει λόγο για την ανάγκη διαμόρφωσης μιας αστυνομικής κουλτούρας που:

• δεν συγκαλύπτει,

• δεν ηρωοποιεί τον εαυτό της,

• σέβεται τον άνθρωπο,

• υπηρετεί με δημοκρατικό ήθος.

Όπως αναφέρει:

«Η μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου δεν είναι πεδίο αντιπαράθεσης, είναι δέσμευση: να μη δοθεί ποτέ ξανά σε κανέναν αστυνομικό η ψευδαίσθηση πως η εξουσία του είναι πάνω από τον άνθρωπο.»

Κριτική στην υπερτίμηση του επαγγέλματος και την “συναδελφική ασυλία”

Σε μια από τις πιο συζητήσιμες παραγράφους της ανάρτησης, ο Μιχάλης Λώλης μιλά για το φαινόμενο της υπερβολικής εσωτερικής ιδεολογικοποίησης του επαγγέλματος:

«Η προσπάθεια δικαιολόγησης περαστικών αυθαιρεσίας για τη προστασία του κύρους των Αστυνομικών, μαζί με μια έντονη συναδελφική αλληλεγγύη, διαμορφώνουν μια ιδεολογική αναπαράσταση που απομακρύνει από λογοδοσία και επαγγελματισμό.»

Ο αξιωματικός αναφέρεται σε:

• συντηρητικό ιδεολογικό κλίμα στην ΕΛ.ΑΣ.,

• θεσμική ατιμωρησία,

• ανοχή σε παραβιάσεις δικαιωμάτων,

• κοινωνική αποξένωση των αστυνομικών.

Κάνει λόγο για έναν μηχανισμό άμυνας που τελικά γεννά εχθρότητα των πολιτών προς την Αστυνομία.

 «Η αστυνομική αυθαιρεσία πλήττει την καρδιά του Κράτους Δικαίου»

Καταλήγει με ένα μήνυμα για τον ρόλο της μνήμης:

«Μνήμη και υπενθύμιση στο πλαίσιο μιας δυναμικής διαδικασίας εκδημοκρατισμού της Αστυνομίας. Η αστυνομική αυθαιρεσία πλήττει τον πυρήνα της Δημοκρατίας ενός ευνομούμενου Κράτους Δικαίου.»