🗂️Katehacker Files: «Ο θρόνος, οι μνηστήρες και ο πρόεδρος με το σχέδιο Β»

 

Στους διαδρόμους της μεγάλης Ένωσης μυρίζει σχέδιο.
Όχι επιχειρησιακό, αλλά διαδοχής.
Ο πρόεδρος, που χρόνια τώρα κινείται με τη σιγουριά του ανθρώπου που «τα έχει δει όλα», ξεκίνησε την επόμενη φάση: την κατασκευή του εκλεκτού.

Τον έβαλε σε εκπομπές.
Τον έβαλε να μιλάει, να χαμογελάει, να λέει το αθάνατο «εμείς ξέρουμε» με εκείνο το ύφος της σοβαρότητας που φοριέται σαν γραβάτα.
Τον έστησε δίπλα του για να φαίνεται έτοιμος — “το μέλλον της Ένωσης”.

Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα:
Ο εκλεκτός μπορεί να έχει τη φωνή, το χαμόγελο και τα πλάνα… αλλά δεν έχει ακόμη τίποτα άλλο.
Ούτε εμπειρία, ούτε γνώση, ούτε τα αντανακλαστικά που χρειάζονται όταν τα φώτα σβήνουν και μένουν τα πρακτικά.

Ο δεύτερος της λίστας

Ο άλλος μνηστήρας, ο λεγόμενος «σκιώδης αντίπαλος», έχει μόνο φιλοδοξίες. Πολύ από αυτές.
Λίγο πλάνο, αρκετή παπάτζα, και μια ενόχληση κάθε φορά που ακούει τη λέξη “ευθύνη”.
Η φιλοδοξία του θυμίζει πυροτέχνημα: κάνει θόρυβο, φωτίζει λίγο, και μετά — σκοτάδι.

Ο ικανός

Κι εκεί, στο φόντο, υπάρχει ο ικανός.
Ο πραγματικός πονοκέφαλος.
Στην ίδια υπηρεσία με τον εκλεκτό, πιο δυναμικός, πιο έμπειρος, και —δυστυχώς για τον πρόεδρο— πιο αποτελεσματικός.
Αυτόν δεν τον μπορεί.
Γι’ αυτό έχει σκεφτεί και το σχέδιο “Β”:
όταν έρθει η ώρα να «μετακινηθεί» και ο ίδιος,
θα τον πάρει μαζί του.
Στο νέο του γραφείο, στη νέα του θέση, εκεί που «θα φτιάξει πράγματα».
Ή απλώς εκεί που δεν θα ενοχλεί.

Το παρασκήνιο

Ο πρόεδρος παίζει το μεγάλο του χαρτί. Θέλει να αφήσει παρακαταθήκη.
Να πει ότι «έχτισε διάδοχο».
Μόνο που το οικοδόμημα δείχνει πιο εύθραυστο κι από Excel του μισθολογίου.

Γιατί στα πηγαδάκια των ενώσεων, οι ψίθυροι γίνονται σενάρια.
Κι εκεί ακούγεται πως το σχέδιο δεν θα πιάσει ούτε το 2027.
Ούτε το 2030.
Ίσως και ποτέ.
Γιατί ο θρόνος που ονειρεύεται ο πρόεδρος,
είναι ήδη πιασμένος από κάτι πιο σταθερό: την πραγματικότητα.

—
 To be continued… Γιατί στις Ενώσεις, οι διαδοχές σπάνια γράφονται από τους ίδιους. Συνήθως, τις γράφει η κάλπη.

🗂️ Και όπως λέμε στους Files:
«Ο πρόεδρος φτιάχνει διάδοχο. Ο διάδοχος ψάχνει manual. Κι ο ικανός γελάει — γιατί ξέρει ότι στο τέλος, η σκιά μιλάει πιο δυνατά από το φως των στούντιο.»