Είναι ωραίο να είσαι Μα…χιμος αστυνομικός στην Ελλάδα

 Πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκαν οι έκτακτες θέσεις για μεταθέσεις στην επαρχία. Καμία έκπληξη, το ίδιο έργο ξανά. Όλοι βλέπουν τα σπίτια στην περιφέρεια με το κιάλι. Και να μην κοροϊδευόμαστε, το να ζει ένας μάχιμος αστυνομικός στην Αθήνα, με το δυσθεώρητο κόστος διαβίωσης, δεν είναι απλώς δύσκολο, είναι καμιά φορά αβάσταχτο. Την ίδια ώρα, στις υπόλοιπες μεγάλες πόλεις της χώρας και κυρίως στη Θεσσαλονίκη οι αυξημένες ανάγκες μπαλώνονται με αποσπάσεις από την επαρχία. Αυτό δεν είναι λύση, είναι πρόχειρο μπάλωμα που κάποια στιγμή θα σκάσει.

Επίσης, επικοινωνιακά, η Αστυνομία χάνει από τα αποδυτήρια. Όταν το μόνο που ακούγεται είναι τα εκατομμύρια από τις κλήσεις και τις παραβάσεις του ΚΟΚ, ο κόσμος σχηματίζει μια εικόνα πως οι αστυνομικοί είναι εδώ για να γεμίζουν το ταμείο. Σε μια περίοδο που όλοι πιέζονται, αυτή η εικόνα ακυρώνει τον ιδρώτα των μάχιμων που βγαίνουν κάθε μέρα στο δρόμο για να κάνουν τη δουλειά τους και να σταθούν δίπλα στον απλό πολίτη . Και την ίδια στιγμή το κράτος δεν προσφέρει ούτε τα στοιχειώδη. Ούτε επαρκή εξοπλισμό, ούτε αξιοπρεπείς επικοινωνίες. Οι ασύρματοι χαλάνε, οι ανάγκες μεγαλώνουν, κι όμως ακούμε για υπέρογκα ποσά. Αν είναι δυνατόν τόσα λεφτά και να μην μπορούμε να φτιάξουμε ούτε τις επικοινωνίες μας. Για ένα σώμα με τους περισσότερους νεκρούς εν καιρώ ειρήνης, αυτή η αδιαφορία μόνο ντροπή προκαλεί.

Και μιας και μιλάμε για «μάχιμους», ας σταθούμε λίγο στη λέξη. Ο υπουργός ανακοίνωσε σήμερα τη δημιουργία μιας νέας υπηρεσίας που θα δρα σε καταυλισμούς, με στελέχωση από μάχιμους αστυνομικούς. Μα τι θα πει τελικά «μάχιμος»; Πώς το κρίνει το Αρχηγείο ή η Μισθοδοσία; Έχει κανένα μεγάλο «Μ» στην καρτέλα του; Γιατί όλοι τον όρο τον χρησιμοποιούν, κανείς όμως δεν τον εξηγεί.

Όταν βγήκαν τα νέα μισθολόγια, είδαμε κατηγορίες για αξιωματικούς και υπαξιωματικούς. Μισθολόγια μάχιμων και μη μάχιμων δεν υπήρξαν. Δεν υπάρχει τέτοια διάκριση στα χαρτιά. Κι όμως, στην πράξη, ο όρος χρησιμοποιείται σαν κάτι δεδομένο. Για εκείνους που βρίσκονται στο πεδίο, όμως, δεν είναι απλή λέξη. Είναι η ίδια η καθημερινότητά τους, η φθορά, ο κίνδυνος.

Το άρθρο αυτό δεν δίνει απαντήσεις, αλλά είναι τροφή για σκέψη, γιατί δημιουργεί πολλά αναπάντητα ερωτήματα που βαραίνουν τον Έλληνα αστυνομικό του σήμερα.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ Κωνσταντίνος
Αντιπρόσωπος της ΕΑΥΘ στην ΠΟΑΣΥ 
Υπηρετών στην ομάδα ΔΙΑΣ