Αστυνομία παντού, εγκληματικότητα παντού – Όλα για την επικοινωνία, χωρίς σχέδιο

 Κλοπές, τσακωμοί, μαχαιρώματα και ναρκωτικά έχουν γίνει καθημερινότητα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Η κυβέρνηση απαντά με «περισσότερη αστυνομία»: πανεπιστημιακή αστυνομία, ομάδες σε καταυλισμούς Ρομά, περιπολίες σε ΜΜΜ, αυστηροποίηση ποινών. Κι όμως, η εγκληματικότητα όχι μόνο δεν μειώνεται, αλλά αλλάζει μορφές και ξεσπά δίπλα στους πολίτες.

Οι πολίτες μόνοι απέναντι στο έγκλημα

Η κυρία Λαμπρινή έπεσε θύμα ληστείας μέσα στο Μετρό. Δύο γυναίκες έστησαν καλοστημένη παγίδα στις κυλιόμενες σκάλες. «Της φώναζα με μανία “δώσε μου το τώρα” μέχρι που μου το έδωσε», περιγράφει. Χρειάστηκε η ίδια να παλέψει μόνη της για να πάρει πίσω το πορτοφόλι της.

Στην περίπτωση της Ελεονώρας, που δέχθηκε σεξουαλική παρενόχληση σε τρόλεϊ, ο δράστης ακινητοποιήθηκε από τη φίλη της – όχι από την αστυνομία. «Το πιο σοκαριστικό ήταν ότι ούτε ο οδηγός ούτε οι επιβάτες έσπευσαν να βοηθήσουν», λέει. Η απουσία κοινωνικής αλληλεγγύης βαραίνει όσο και η εγκληματική πράξη.

Στατιστικά που δείχνουν δράση αλλά όχι λύση

Η ΕΛ.ΑΣ. καταγράφει:

• 90.000 έλεγχοι σε δρομολόγια της δυτικής Αττικής από τις αρχές του έτους,

• 1.536 συλλήψεις για ναρκωτικά, ληστείες, όπλα, φθορές και άλλες παραβάσεις.

Οι αριθμοί όμως δεν αποτυπώνουν το αίσθημα ανασφάλειας. Κάθε πολίτης ξέρει ότι στο Μετρό, στο λεωφορείο ή στο τρόλεϊ είναι πιθανό να πέσει θύμα πορτοφολάδων ή παρενόχλησης.

Η αποτυχία της πανεπιστημιακής αστυνομίας

Η κυβέρνηση παρουσίασε ως «μεγάλη τομή» την πανεπιστημιακή αστυνομία. Για δύο ολόκληρα χρόνια συζητήθηκε, συγκροτήθηκε, κόστισε εκατομμύρια σε μισθούς και εξοπλισμό, αλλά δεν λειτούργησε ποτέ.

Τελικά, κάτω από την πίεση και την αμηχανία, η ίδια η κυβέρνηση διέλυσε το σώμα που είχε στήσει. Μια ακόμη επικοινωνιακή φούσκα που κατέρρευσε χωρίς να προσφέρει τίποτα.

Το «ευρωπαϊκό μοντέλο» που δεν ταιριάζει στην Ελλάδα

Η κυβέρνηση ακολουθεί τη λογική «αστυνομία παντού»:

• Ομάδες στα πανεπιστήμια (που διαλύθηκαν πριν καν δουλέψουν),

• Ομάδες σε καταυλισμούς Ρομά,

• Ομάδες στα ΜΜΜ,

• Σκληρότερες ποινές.

Όλα μοιάζουν με κακή αντιγραφή ευρωπαϊκών μοντέλων. Όμως η Ελλάδα δεν έχει ούτε την ίδια κοινωνική δομή ούτε την ίδια εμπιστοσύνη στους θεσμούς. Η απλή «αστυνόμευση παντού» χωρίς πρόληψη, κοινωνικές πολιτικές και σχέδιο, οδηγεί απλώς σε περισσότερη ένταση, όχι σε περισσότερη ασφάλεια.

Η εικόνα είναι ξεκάθαρη:

•  Οι πολίτες βλέπουν εγκληματικότητα δίπλα τους.
•  Η κυβέρνηση απαντά με ανακοινώσεις και επικοινωνιακές κινήσεις.
•  Σχέδιο δεν υπάρχει, μόνο μια κακή μίμηση της Ευρώπης.

Αστυνομία στους δρόμους, στα πανεπιστήμια, στα ΜΜΜ, ακόμα και στους καταυλισμούς. Όμως η εγκληματικότητα συνεχίζει ακάθεκτη. Γιατί η ουσία δεν είναι τα σώματα ασφαλείας να γίνονται βιτρίνα, αλλά να χτίζεται πραγματική ασφάλεια με σχέδιο, πρόληψη και κοινωνική πολιτική.