Files: «Γεννηματάς – Το ασανσέρ της αλήθειας»..

Σκηνή: Νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς».
Πρωταγωνιστές: Ένας ανελκυστήρας που αποφάσισε να κάνει ελεύθερη πτώση, μία εργαζόμενη που έκανε ακροβατικά για να σωθεί, και ένας υπουργός που έκανε… πολιτικά ακροβατικά για να εξηγήσει το ανεξήγητο.

Το Story
Η τεχνολόγος ανεβαίνει στον 3ο όροφο με ένα βαρύ τροχήλατο μηχάνημα.
Οι πόρτες ανοίγουν, το πάτωμα αρχίζει να εξαφανίζεται, το μηχάνημα πετάγεται έξω, η ίδια τραβιέται από συνοδό ασθενούς και… λίγα δευτερόλεπτα μετά, ο θάλαμος κάνει βουτιά στο ισόγειο.

Το tweet
Ο υπουργός βγαίνει και λέει:
– Η συντήρηση λέει ότι… δεν υπάρχει βλάβη.
– Η καταγγελία έγινε μετά τη βάρδια.
– Αρχικά είπε ισόγειο, μετά έναν όροφο πιο πάνω.
– Οι «συνδικαλιστές» φούσκωσαν την ιστορία.

Σαν να λέμε: «Αν δεν το γράψουμε στα πρακτικά, δεν έπεσε».

Η απορία
Αν δεν υπάρχει βλάβη, γιατί το ασανσέρ είναι ακόμα εκτός λειτουργίας;
Μήπως κάνει spiritual retreat για να επανέλθει ψυχολογικά;

Η πραγματικότητα
Η εργαζόμενη, με τα χέρια να τρέμουν, πήγε αμέσως στη βαριά ασθενή της να κάνει την ακτινογραφία.
Μετά, ολοκλήρωσε τη βάρδια της και έκανε την καταγγελία και προφορικά και γραπτά.
Όχι γιατί ήθελε «να βγει στα κανάλια», αλλά για να μην μπει κανείς άλλος σε αυτό το μεταλλικό ρωσική ρουλέτα.

Η ειρωνεία
Στην ταινία «Ο Άδωνις και το Ασανσέρ», ο κακός δεν είναι η βλάβη — είναι η εργαζόμενη που… τόλμησε να την πει.
Και ο ανελκυστήρας;
Παραμένει εκεί, σιωπηλός, εκτός λειτουργίας, σαν μάρτυρας που δεν θέλει να μιλήσει.

Και όπως λέμε  εδώ στα files
Στην Ελλάδα, ακόμα και το ασανσέρ χρειάζεται επικοινωνιακή διαχείριση.
Γιατί, όπως φαίνεται, δεν πέφτουν μόνο θάλαμοι.
Πέφτουν και ευθύνες.

❝Και όταν η ευθύνη κάνει ελεύθερη πτώση… σπάνια βρίσκει φρένο στον πρώτο όροφο.❞