«Δεν είναι χάρη, είναι υποχρέωση» Οι δηλώσεις Κακλαμάνη για τα παιδιά των πεσόντων ενστόλων και η πραγματική ιστορία πίσω από αυτές

 Ο Νικήτας Κακλαμάνης, σε τηλεοπτική του τοποθέτηση, θέλοντας να υπερασπιστεί το έργο της Βουλής μετά τις έντονες αντιδράσεις – κυρίως από τους πυροσβέστες – για το επίδομα που δόθηκε αναδρομικά σε εργαζομένους του Κοινοβουλίου, δήλωσε ότι «εδώ και χρόνια, με όλους τους προέδρους και από όλα τα κόμματα, η Βουλή υιοθετεί τα ανήλικα τέκνα των πεσόντων ενστόλων την ώρα του καθήκοντος».

Η τοποθέτηση αυτή παρουσιάστηκε σαν μια πράξη γενναιοδωρίας του Κοινοβουλίου, που – κατά τον ίδιο – δεν έχει αναγνωριστεί όσο θα έπρεπε από τους εκπροσώπους των Σωμάτων Ασφαλείας.

Η αλήθεια πίσω από τις δηλώσεις

Η μέριμνα για τις οικογένειες όσων χάνουν τη ζωή τους εν ώρα καθήκοντος δεν είναι δώρο ούτε χάρη. Είναι θεμελιώδης και αυτονόητη υποχρέωση της οργανωμένης Πολιτείας. Το να παρουσιάζεται ως «υιοθεσία» ή ως πράξη φιλανθρωπίας προσβάλλει τη μνήμη των νεκρών και την αξιοπρέπεια των οικογενειών τους.

Στην πραγματικότητα, η σχετική πρόνοια δεν αποτέλεσε πρωτοβουλία της Βουλής, αλλά διεκδίκηση. Το 2011, η ΠΟΑΣΥ με την ΠΟΑΞΙΑ  έθεσε το αίτημα στον τότε Πρόεδρο της Βουλής, Φίλιππο Πετσάλνικο. Μετά από πίεση, εκδόθηκε η σχετική απόφαση (ΦΕΚ 171/2011), που προέβλεπε μέριμνα για τα ανήλικα παιδιά όσων έχασαν τη ζωή τους στο καθήκον.

Η χαμένη υπόσχεση

Υπάρχει και ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα: επί δημαρχίας Νικήτα Κακλαμάνη, η ΠΟΑΣΥ είχε ζητήσει τη μετονομασία της οδού «Λ. Πορφύρα» σε «Νεκταρίου Σάββα», στη μνήμη του αστυνομικού που έπεσε στο καθήκον. Το αίτημα αγνοήθηκε. Η μετονομασία υλοποιήθηκε χρόνια αργότερα, επί θητείας Κώστα Μπακογιάννη.

Οι σιωπές που λένε πολλά

Εντύπωση προκαλεί και η στάση αρκετών συνδικαλιστών που σε άλλες περιπτώσεις είναι λαλίστατοι, αλλά σε αυτήν την προσβλητική τοποθέτηση κράτησαν σιγήν ιχθύος. Η απουσία αντίδρασης δεν περνά απαρατήρητη και γεννά ερωτήματα.

Η στήριξη των οικογενειών των πεσόντων δεν είναι πράξη καλοσύνης της Βουλής, αλλά αδιαπραγμάτευτη υποχρέωση της Πολιτείας. Το να εμφανίζεται ως «δώρο» ή «υιοθεσία» είναι παραπλανητικό και βαθιά άδικο απέναντι σε όσους θυσίασαν τη ζωή τους για το κοινό καλό.