Ψυχές και μηχανές

 

Με το πέρασμα της καταστροφικής φωτιάς από την Δυτική Ελλάδα αφήνοντας πίσω της όλεθρο θα αρχίσουν οι αποτιμήσεις. Οι καταγραφές, οι υποσχετικές, οι αποζημιώσεις και τα συναφή προς ανακούφιση των πληγέντων. Λόγια του αέρα θα έγραφε σήμερα ο Καρκαβίτσας αν ζούσε σε μια άλλη διάσταση, αντί για την πλώρη.

«Να ένας σίφουνας ψιλός, καμαρωτός σαν προβοσκίδα ελέφαντα, μαύρος εκρεμόταν στα νερά και ακίνητος. Να ο άλλος χοντρός, ολόισος, εκόπηκεν άξαφνα στη μέση σαν καπνοκολώνα, εσκόρπισε χίλια σύψαλα η βάσις του και απόμεινε γλωσσίδι πολύκροσσο κρεμάμενος από τα σύγνεφα. τον είδα να τεντώνη τον λαιμό εδώ κ' εκεί, να κινή τις φούντες σαν φιδόγλωσσες, λέγεις κ' εζητούσε κάτι στα νερά και άξαφνα με ορμή να κουλουριάζεται και να φωλιάζη μέσα στα σύσκοτα. Να κι ο τρίτος όμως σταχτόμαυρος, χοντρός σαν κορμός πλατάνου χιλιόχρονου αφού ερούφηξε κ' επρίσθηκε καλά, εταλαντεύθη κ' εβάδισε θεότρομος όγκος καταπάνω μας».

Γι’ αυτό και τον επικαλεστήκαμε. Θα είχε τις εικόνες αυτές σήμερα μπροστά του, που δεν θα ήταν ένας ξύλινος λόγος, όπως των πολιτικών που είχαν και λόγο και άποψη κι ας δοκιμάστηκαν και αυτοί στο παρελθόν αφήνοντας πίσω τους νεκρούς.

Θα μίλαγε για τους πυροσβέστες που ακούμπησαν στη γη να ξεκουραστούν σε ένα διάλειμμα της μάχης. Θα έγραφε για τους αγκαλιασμένους πελαργούς της Φιλιππιάδας που δεν αποχωρίζονταν το ταίρι τους πάρα τις εκκλήσεις της πολιτικής προστασίας. Θα ζωγράφιζε το καμένο άλογο που στέκονταν αγέρωχο υπομονετικά να φύγει ο όλεθρος. Θα απαθανάτιζε τις επικίνδυνες βουτιές των πιλότων στις χαράδρες.

Γι αυτά θα μίλαγε. Όχι για τον τόνο της ξύλινης φωνής των πολιτικών που δοκιμάστηκαν στο παρελθόν αφήνοντας νεκρούς, όπως η κ. Γεροβασίλη έριχνε ευθύνες στους κυβερνώντες. Ούτε για τους άλλους που έψεξαν στο παρελθόν του συναδέλφους τους, όπως η κ. Βούλτεψη που όταν ανοίγει το στόμα της προκαλεί….

Και μη νομίζετε ότι ο λαός έλαβε υπόψιν τους τις φωτογραφίες σας να αποθανατίζεστε κρατώντας ένα νερό Κωστηλάτας να δίνετε και μετά να γίνεστε καπνός…