Καταγγελία Αστυνομικού: «6 μήνες αναμονής για συνυπηρέτηση – Το Αρχηγείο αρνείται να συνεδριάσει!»

Καταγγελία-φωτιά από εν ενεργεία αστυνομικό, ο οποίος αποκαλύπτει την προκλητική αδιαφορία του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. να συνεδριάσει επί 6 ολόκληρους μήνες, αφήνοντας μετέωρο το αίτημά του για απόσπαση λόγω συνυπηρέτησης.

Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση. Δεκάδες αστυνομικοί βρίσκονται σε παρόμοια θέση, περιμένοντας εις μάτην απαντήσεις για αιτήματα που αφορούν συνυπηρέτηση, επιμέλεια τέκνου ή ακόμη και δικαστική συμπαράσταση!

Το εξοργιστικό, όμως, είναι πως η καθυστέρηση αυτή παραβιάζει κατάφωρα τα προβλεπόμενα από το Προεδρικό Διάταγμα και τον Νόμο, σύμφωνα με τα οποία η Δημόσια Διοίκηση υποχρεούται να απαντά εντός τριμήνου.

Στην καταγγελία του, ο αστυνομικός στρέφεται ανοιχτά κατά του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, κάνοντας λόγο για αλαζονεία και αυθαιρεσία, κατηγορώντας τον ότι «θεωρεί τον εαυτό του υπεράνω των Π.Δ. και των νόμων».

Πρόκειται για μια ακόμη σκοτεινή σελίδα στη διοικητική λειτουργία της ΕΛ.ΑΣ., που βάζει στο περιθώριο τον ανθρώπινο παράγοντα, διαλύει οικογένειες και ακυρώνει το νομικό κράτος, μέσα στο ίδιο το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Σχόλιο Katehacker

«Οι Έλληνες αστυνομικοί  δεν είναι ρομπότ – Είναι άνθρωποι με οικογένειες και ανάγκες»

Για άλλη μια φορά, το Αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. αποδεικνύει ότι λειτουργεί με γραφειοκρατικό κυνισμό και όχι με ανθρωπιά. Πίσω από κάθε αίτημα απόσπασης ή συνυπηρέτησης δεν κρύβεται απλώς ένας υπηρεσιακός φάκελος — κρύβεται μια οικογένεια, μια μητέρα, ένα παιδί, ένας άνθρωπος που προσπαθεί να κρατήσει όρθια τη ζωή του παρά τις συνθήκες.

Το να μένουν για μήνες χωρίς απάντηση αστυνομικοί που υπηρετούν την πατρίδα, επειδή "δεν έχει συνεδριάσει" ένα συμβούλιο, δεν είναι απλώς αδικία. Είναι θεσμική απαξίωση.

Δεν είναι τυχαίο που παραιτήσεις ένστολων αυξάνονται ραγδαία. Οι αστυνομικοί δεν φεύγουν γιατί φοβούνται, αλλά γιατί κανείς δεν τους ακούει, δεν τους σέβεται, δεν τους εμπνέει. Οι εξαιρέσεις στους ανώτατους είναι λίγες – μετρημένες στα δάχτυλα – και δεν αρκούν για να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα.

Η ΕΛ.ΑΣ. χρειάζεται ηγεσία με ενσυναίσθηση, σχέδιο και αξιοπρέπεια. Όχι μόνο νόμους και άρθρα. Οι άνθρωποι της Αστυνομίας δεν είναι αναλώσιμοι. Είναι πολίτες με στολή. Και αν το Αρχηγείο το ξεχνάει, θα του το θυμίζει η πραγματικότητα κάθε μέρα.

Η σιωπή δεν είναι πλέον επιλογή.