Μια κουβέντα από το παρελθόν, πόσο επίκαιρη σήμερα!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ κα ΚΑΝΕΛΗ

Κα Κανέλλη
Με αφορμή επίσκεψή μας, ως προεδρείο της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Ν. Αττικής στα γραφεία του Κ.Κ.Ε. , στη διάρκεια του καλοκαιριού στη Βουλή, προκειμένου να σας γνωστοποιήσουμε κάποια θέματα που μας αφορούν, αρχικά θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για ό,τι κάνατε για μας.

Έστω κι αν μέσω θερινής ραστώνης το αναμενόμενο αποτέλεσμα για μας ήταν όχι και τόσο ευχάριστο, χωρίς ποτέ αυτό το αποτέλεσμα να είναι συνάρτηση των δικών σας ενεργειών και του κόμματός σας γενικότερα.

Απεναντίας θα λέγαμε ότι πάντα ήσασταν αρωγοί σε κάθε μας προσπάθεια. Δυστυχώς θέματα όπως το πειθαρχικό δίκαιο, ο υγειονομικός κανονισμός, το βαθμολόγιο μας, οι εταιρείες security, το ΠΟ.ΚΕ.Α. είναι πια νόμοι του κράτους.

Επειδή είναι δώρο θεού η συζήτηση μαζί σας, θέλουμε να μοιραστούμε κάποιες σκέψεις σας ως φανατικοί φίλοι και να αντλήσουμε από την απέραντη κιβωτό γνώσεων που διαθέτετε την αλήθεια όπως πάντα εύγλωττα την αποτυπώνετε παντού και πάντα.

Σας καλούμε να τοποθετηθείτε στην κόψη του ξυραφιού και να προτείνετε λύσεις για τα προβλήματα που μας απασχολούν από τις σελίδες της εφημερίδας μας που απευθύνεται σε 20.000 αναγνώστες εντός του λεκανοπεδίου Αττικής (αστυνομικοί) και σε άλλους φορείς του Δημοσίου εντός και εκτός Αττικής.

1)Πριν 40 χρόνια οι συνάδελφοί μας λειτουργώντας κατ΄ εντολήν, φακέλωναν όσους κρατούσαν τον Ριζοσπάστη. Σήμερα εσείς και το κόμμα σας είστε αρωγοί στα προβλήματά μας. Πιστεύετε ότι μόνο ο χρόνος συνετέλεσε στην άμβλυνση και στην άρση αυτών των επικίνδυνων σχέσεων ή στην αναθεώρηση των ανθρώπινων αξιών που οι στρεβλώσεις του παρελθόντος μας είχαν αντιτάξει <<αντιμέτωπους>>;

Κάθε άλλο παρά θέμα χρόνου ήταν αυτή η εξέλιξη. Ειδικώς όταν μιλάμε για ένα κόμμα, δηλαδή τους ανθρώπους του και τις ιδέες του που άντεξαν 27 χρόνια στην παρανομία. Οι θυσίες όσων άντεξαν, αυτών που αντιστάθηκαν και στο Γερμανό κατακτητή και στη χούντα είναι το αδιαμφισβήτητο δείγμα υψηλόφρονος πατριωτισμού των κομμουνιστών.

Οπότε η πρώτη μεταπολιτευτική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή χρειαζούμενη τη συνεκτικότητα του λαού αναγκάστηκε να αναγνωρίσει το πολιτικό ήθος και ύφος του Κ.Κ.Ε. και να προχωρήσει στη γενναία για την εποχή της αναγνώριση του.

Από τότε με τους κομμουνιστές στο πολιτικό προσκήνιο στάθηκε ευκολότερη η συνειδητοποίηση ότι είναι εκφραστής της εργατικής τάξης. Οι αστυνομικοί από την άλλη, παρά τα κατάλοιπα μιας προπαγάνδας που κράτησε δεκαετίες, παρά τις εντολές των πολιτικών τους προϊστάμενων, συνειδητοποίησαν στην πλειονότητά τους ότι είναι εργαζόμενοι, ειδικώς μετά την εισαγωγή στο σώμα ανδρών και γυναικών με πανελλαδικές εξετάσεις.

Έτσι φτάσαμε σήμερα, όταν οι εργαζόμενοι αστυνομικοί γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης, χειραγώγησης ή και συκοφάντησης, ακόμα να γνωρίζουν ότι το Κ.Κ.Ε. είναι δίπλα τους.

---

2)Πολλοί σήμερα όταν απευθύνονται ή αναφέρονται στους ένστολους και μάλιστα σε αστυνομικούς, κυρίως τα media, αποδίδουν απαξιωτικούς προσδιορισμούς, με αποτέλεσμα και κάποιοι πολίτες και πολιτικοί να αποπνέουν έναν αστυνομικό σνομπισμό σε βάρος μας, ένα είδος Δαλτονισμού όπως λέτε και εσείς μέσα από τις σελίδες του ΝΕΜΕΣΙΣ. Γιατί ακόμα και σήμερα, αρκετά χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, θέλουν μερικοί να μας θεωρούν πολίτες δεύτερης κατηγορίας;

Ο συσχετισμός λαϊκών (όπως η πλειονότητα των αστυνομικών) δυνάμεων και των αστ/κών κυρίαρχων στην πολιτική οικονομική ζωή του τόπου είναι ευθέως αντίστροφος των πραγματικών αριθμών. Δεν καθιέρωσαν οι κομμουνιστές, αλλά οι αστοί τον όρο <<όργανα>> για τον αστυνομικό.

Αυτοί κατέχουν και τα Μ.Μ.Ε., δηλαδή οι ίδιοι που θέλουν να μην καλλιεργηθεί στον αστυνομικό και κυρίως να μην ανέβει σε επίπεδο υψηλό η ταξική του συνείδηση. Γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο είναι πιο εύκολο να χρησιμοποιηθεί ο αστυνομικός στην υπεράσπιση των συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης και όχι του λαού.

Το αποτέλεσμα δυστυχώς είναι αντιλαϊκό και γι’ αυτό και αντιαστυνομικό. Με την αστυνομία να μένει συστηματικά σε λάθος προσανατολισμό, ανεκπαίδευτη, ανεξόπλιστη, ανασφαλής και κοινωνικά γκετοποιημένη.

Άρα ευκολότερα στρέφεις το ένα γκέτο εναντίον του άλλου και είναι προς στιγμήν ισχυροί όταν βρίζουν ή απαξιώνουν αυτόν που δουλεύει για την ειρήνη και την ασφάλειά τους. Αν προσθέσει κανείς και τα φυσικά ανακλαστικά αντιαστυνομικής νοοτροπίας που έχει ένας λαός μαθημένος να φοβάται μήπως χτυπήσει η πόρτα και δεν είναι ο γαλατάς, δύο λάθη, πέντε παραλείψεις και δέκα φασιστόμουτρα (ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΛΛΩΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ), τότε τ’ αφεντικά κάνουν την δουλειά τους τόσο καλά ώστε να στρέφουν αστυνομικούς εναντίον αστυνομικών.

3)Η άρση του ασυμβίβαστου είναι πια γεγονός για τους πολιτικούς με αποτέλεσμα όταν απαιτείται να ασκείται το κυρίως επάγγελμά τους. Όταν αστυνομικός εντοπισθεί να ασχολείται με ένα επάγγελμα επικουρικά, χωρίς να αποβαίνει σε βάρος της υπηρεσίας του, τιμωρείται και κινδυνεύει με απόταξη, δεδομένου ότι αρκετές φορές η ενασχόληση του αυτή απορρέει από τεχνολογική ή πανεπιστημιακή ολοκλήρωση. Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά για τους ίσους κατά τ’ άλλα πολίτες;

Κακά τα ψέματα, το επάγγελμα του πολιτικού είναι προσωρινό και ως θα όφειλε απροσδιόριστης διάρκειας και επιτυχίας. Δεν είναι ούτε σταδιοδρομία ούτε καριέρα. Ή πάντως δεν θα έπρεπε να είναι.

Αντίθετα η φύση της δουλειάς του Αστυνομικού δεν του επιτρέπει να κρατάει δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Θέλω να πω ότι ο Αστυνομικός όφειλε να αμείβεται με τρόπο που να μην απαιτεί δεύτερη δουλειά για επιβίωση και σε περίπτωση που έχει ενδιαφέροντα, γνώσεις και επάρκεια, ενδεχομένως και ακαδημαϊκές φιλοδοξίες, μια επιστημοσύνη βρε αδερφέ, να μπορεί να τις χρησιμοποιεί και να τις αναδεικνύει ως ικανότητες μέσα στο σώμα προς όφελος της κοινωνίας και με την ηθική και ενδεχομένως υλική αναλογούσα επιβράβευση.

4)Το συνδικαλιστικό κίνημα συνεχώς απαξιώνεται και κανείς δεν επιχειρεί να βάλει φραγμούς σ’ αυτή την τακτική. Το δικό μας ένστολο κίνημα που είναι και όψιμο στα συνδικαλιστικά δρώμενα, κινδυνεύει ακόμα περισσότερο. Γιατί κατά την άποψή σας;

Είναι ζήτημα τεράστιο αυτό που θέτετε και πάντως ζητούμενο πολιτικής οπτικής. Ο συνδικαλισμός είναι στο στόχαστρο εδώ και δεκαετίες από τότε που κάποιοι φώναζαν Ε.Ο.Κ. και Ν.Α.Τ.Ο. το ίδιο συνδικάτο για να γίνουν μετά τιμητές αυτών των ίδιων ανθρώπων που τους ανέδειξε στην εξουσία για να φανεί η τους πολιτική στην πράξη.

Ο συνδικαλισμός υπήρξε διαβατήριο για προσωπικά παιχνίδια εξουσίας, παγίδευσε μάζες εργαζομένων και τις οδήγησε σε μια άθλια ενσωμάτωση σε ένα σύστημα που αφαιρεί συνεχώς πολιτικά, ατομικά, κοινωνικά, εργασιακά, προνοιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

Από την άλλη το όψιμο, όπως λέτε, συνδικαλιστικό κίνημα στην Αστυνομία και μάλιστα σε χαλεπούς εργασιακούς καιρούς θα μπορούσε να είναι και ελπιδοφόρο και υποδειγματικό αν κυριαρχήσουν σε αυτό οι λαϊκές δυνάμεις. Και οι σεκιουριτάδες πρόσφατα συνδικαλίστηκαν και οι ντελιβεράδες το ίδιο. Δεν είναι ο χρόνος ο κίνδυνος. Το πρόβλημα είναι η κατεύθυνση και η ταξική συνείδηση.

5)Τι έχει να προτείνει το κόμμα σας για τα εργασιακά και θεσμικά θέματα που μας αφορούν;

Τις θέσεις του κόμματος τις ξέρετε ως πολίτες και δη ένστολοι εργαζόμενοι. Αν όμως για την οικονομία της συνέντευξης θα έπρεπε να πω σε δύο λέξεις, πέντε πράγματα, θα έλεγα πως πρέπει να πάρετε ως εργαζόμενοι από θέση μάλιστα αυξημένης κοινωνικής ευθύνης, την τύχη στα χέρια σας μαζί με τους άλλους εργαζόμενους και όχι εναντίον τους!

Τότε θα μιλούσαμε για λαϊκή Αστυνομία σε λαϊκή οικονομία με λαϊκή εξουσία.

6) Ως γυναίκα, τι μήνυμα θα στέλνατε στην γυναίκα Αστυνομικό, μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας μας;

Ακριβώς ότι θα έλεγα και σε έναν άντρα. Να φοράς τη στολή και να μη σε φοράει!

ΚΑΡΑΔΗΜΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Αντιπρόεδρος της Ε.Α.Υ.Ν.Α.
e-mail: n.karadimas@yahoo.gr