Αμερικανική επίθεση στο Ιράν: Ο κόσμος επίσημα στην εποχή της ισχύος – και της τρομοκρατίας χωρίς επιστροφή

 

Από το Διεθνές Δίκαιο στο Δίκαιο του Ισχυρού – Όταν η κρατική βία και η εκδίκηση διαμορφώνουν τη νέα παγκόσμια τάξη

Η νέα επίθεση των ΗΠΑ κατά ιρανικών στόχων, όπως αναφέρουν διεθνή μέσα, δεν είναι απλώς άλλο ένα θερμό επεισόδιο στη Μέση Ανατολή. Είναι ένα ορόσημο. Μια εικόνα από το μέλλον. Μια επίσημη δήλωση ότι ο κόσμος έχει περάσει στην εποχή της ωμής ισχύος, της εκδίκησης, της τρομοκρατίας – είτε κρατικής είτε ανεπίσημης – με επίσημη βούλα.

Η έννοια της παγκόσμιας ισορροπίας, του διεθνούς δικαίου, της διπλωματικής αποτροπής, έχει πλέον διαβρωθεί. Στη θέση της, έχουμε τη στρατιωτική υπεροχή, τα drones, τις χειρουργικές δολοφονίες, τους προληπτικούς πολέμους και την “προστασία των συμφερόντων” με όποιο κόστος.

Η κρατική τρομοκρατία είναι πια μέρος του κανονικού

Όταν ένα κράτος δολοφονεί αξιωματούχους άλλης χώρας σε τρίτο έδαφος, δεν πρόκειται απλώς για στρατιωτική επιχείρηση. Είναι κρατική τρομοκρατία με γεωπολιτικό περιτύλιγμα. Είναι μια σαφής δήλωση: «δεν μας νοιάζουν οι θεσμοί, αν έχουμε τη δύναμη – θα τη χρησιμοποιήσουμε».

Και αυτό δεν το κάνει μόνο η μία υπερδύναμη. Το κάνει και ο αντίπαλος – σε μικρότερη κλίμακα. Εκδίκηση αντί για Δικαιοσύνη. Μυστικές επιχειρήσεις αντί για διαπραγματεύσεις. Ανταποδοτική βία αντί για διεθνείς συνθήκες.

Ο κόσμος που ξέραμε τελείωσε. Όχι επειδή οι ισορροπίες άλλαξαν, αλλά επειδή όλοι οι παίκτες πλέον παίζουν χωρίς κανόνες.

Και οι λαοί; Οι πολίτες;

Η Δύση εθίζεται σιγά-σιγά στην ιδέα ότι «έτσι λειτουργεί η εξωτερική πολιτική». Ο πολίτης μαθαίνει να δικαιολογεί τα drones, να ξεχνά τις απώλειες αμάχων, να φοβάται αντί να διαμαρτύρεται.

Αλλά αν αποδεχτούμε αυτό το μοντέλο ως «νέο φυσιολογικό», τότε η επιστροφή δεν θα υπάρξει. Γιατί σε έναν κόσμο που το δίκαιο το ορίζει η ισχύς, δεν υπάρχει χώρος για αθώους, δεν υπάρχουν εγγυήσεις για κανέναν.

 Εν κατακλείδι:

Η αμερικανική επίθεση στο Ιράν δεν είναι το πρόβλημα. Είναι το σύμπτωμα ενός κόσμου που κατρακυλά από τον φόβο στην αυθαιρεσία, και από την αυθαιρεσία στη βία χωρίς τέλος.

Η τρομοκρατία δεν είναι μόνο εκείνη που έρχεται με μαύρες σημαίες. Είναι κι εκείνη που φοράει κοστούμι, έχει σημαία, δορυφόρους και νομικά επιχειρήματα.

Και αυτός ο κόσμος που χτίζεται σήμερα δεν έχει γυρισμό.