Από την Αθήνα στη Ροζάβα: Έλληνες εθελοντές στον πόλεμο κατά του ISIS

 

Στη Ροζάβα συγκροτήθηκε, στο πλευρό των Κούρδων μαχητών, ένας στρατός διεθνιστών ενάντια στον ISIS. Ανάμεσά τους και Έλληνες. Ο κινηματογραφιστής Αλέξης Δαλούμης πολέμησε ενάμιση χρόνο στο μέτωπο και αφηγείται την εμπειρία του στο NEWS 24/7.

Το κάλεσμα για συστράτευση δεν έγινε στα κρυφά. Έγινε σε δημόσια εκδήλωση, μέρα μεσημέρι, στο κέντρο της Αθήνας, στο Πολυτεχνείο. Ήταν στα τέλη του 2015, όταν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το Διεθνές Τάγμα Ελευθερίας (International Freedom Battalion – IFB), ένα διεθνιστικό σώμα εθελοντών που ετοιμαζόταν να πολεμήσει στη βορειοανατολική Συρία, στο πλευρό των Κούρδων. 

Ο Αλέξης Δαλούμης δεν ακολούθησε τις επίσημες διαδικασίες στρατολόγησης, ούτε χρειάστηκε να στείλει mail. Οι συνεννοήσεις έγιναν από κοντά. Λίγους μήνες αργότερα, βρισκόταν στη Ροζάβα, μαζί με έναν φίλο του από Ελλάδα, όχι ως επαγγελματίας στρατιώτης, αλλά ως κινηματογραφιστής που κρατούσε ταυτόχρονα κάμερα και όπλο. Παρέμεινε εκεί ενάμιση χρόνο. 

Η Ροζάβα δεν ήταν απλώς ένα μέτωπο πολέμου. Ήταν -και παραμένει- η αυτόνομη κουρδική περιοχή στη βορειοανατολική Συρία, όπου εφαρμόστηκε στην πράξη ένα ριζοσπαστικό μοντέλο αυτοοργάνωσης, εμπνευσμένο από τις ιδέες του PKK και του Αμπντουλάχ Οτζαλάν, του κόμματος που ανακοίνωσε την αυτοδιάλυσή του στις 12 Μαΐου 2025. Στη Ροζάβα, μέσα στις συνθήκες του εμφυλίου και της προέλασης του ISIS, συγκροτήθηκε το IFB από διεθνιστές μαχητές από διάφορες χώρες, ανάμεσά τους και από την Ελλάδα.

 

Ο Δαλούμης, μιλώντας στο NEWS 24/7, εξήγησε ότι η απόφαση να συστρατευτεί δεν πάρθηκε εν κενώ. “Άνθρωποι από την Ελλάδα, και μάλιστα άνθρωποι του κινήματος, είχαν ήδη πάει”, είπε. Οργανώσεις της ελληνικής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου είχαν αναπτύξει σχέσεις με την τουρκική αριστερά και το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα. “Υπήρχαν ήδη σχέσεις και δίαυλοι. Αυτό το έκανε πολύ πιο προσιτό το να πάμε να πολεμήσουμε στη Ροζάβα”. 

Η ΤΑΙΝΙΑ ΕΝΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

Το ντοκιμαντέρ που τελικά γύρισε, με τίτλο “Belkî Sibê” (“Ίσως αύριο”) και κυκλοφόρησε το 2023 δεν είναι μια εξωτερική καταγραφή του πολέμου, αλλά μια μαρτυρία εκ των έσω. Ο ίδιος το περιγράφει ως “την ταινία ενός στρατιώτη”, ενός ανθρώπου που ζούσε μέσα στο πεδίο που κινηματογραφούσε. 

 “Αναγνωρίζω στοιχεία ερασιτεχνισμού στην ταινία, που συνδέεται και με το γεγονός ότι δεν είχε θεσμική χρηματοδότηση ή εταιρεία παραγωγής, αλλά βασίστηκε μόνο σε ένα crowdfunding. Αυτό, όμως, είναι και το ειδικό της βάρος, ότι για παράδειγμα σε πολλές περιπτώσεις, οι άνθρωποι στους οποίους παίρνω συνέντευξη είναι άνθρωποι με τους οποίους έχουμε πολεμήσει μαζί” ανέφερε. 

Διαβάστε όλη την συνέντευξη στο news247.gr