Καλό ταξίδι Αχιλλέα…

 

Τα Σάββατα συνήθιζες να κατεβαίνεις Ν. Σμύρνη. Απαραίτητα στην παρέα και ο Ταρζάν (Θέμης Ανδρεάδης) που διατηρούσατε φιλία από παλιά. Τα πίναμε στο ευώνυμο των χορευτών. Μαζί σας στην παρέα βρέθηκα και εγώ κάποιες φορές, όταν έμαθα ότι ήταν το στέκι σας. Αιτία ένας κοινός μας φίλος, ο μπάτσος, ο Φώτης. Ήταν ίσως η μοναδική φορά που δεν με πείραζε αυτός ο χαρακτηρισμός.

Μιλούσες για μουσική και σε ακούγαμε. Ο Φώτης μουσικόφιλος, ήξερε όλους τους στίχους των πιο ποιοτικών τραγουδιών που ακούγονταν στις μπουάτ και δεν το πίστευες ότι ένας αστυνόμος, ήταν τόσο μουσικά κατηρτισμένος. Μιλάγαμε με τα μικρά μας ονόματα και διευρύναμε την συζήτησε και σε άλλα θέματα.

Στην παρέα κάθονταν ενίοτε και οι ιδιοκτήτες Λυρικάριοι Σερραίοι χορευτές με την βαριά προφορά. Θυμάμαι τα λόγια που είπες στον μεγάλο, τον Σάκη, «…ρε συ με τέτοια βαριά φωνή πως ήσουν αέρινος χορευτής στη λυρική σκηνή».

Όλα τα λεφτά αείμνηστε Αχιλλέα με τις απέραντες γνώσεις σου επι παντός επιστητού. Οι αναφορές σου για την Χαρούλα Αλεξίου την πρώην σύζυγό σου ήταν ένας ύμνος, πάντα με σεβασμό και αξιοπρέπεια!

Καλό σου ταξίδι στην αιωνιότητα Αχιλλέα Θεοφίλου. Ο χαμός σου μας ξάφνιασε.

Καραδήμας Νίκος.