Όσο το κράτος βλέπει “αριθμούς” και όχι ανθρώπους, οι νέοι θα φεύγουν και οι παλιοί θα λυγίζουν

 Το λεγόμενο «επικίνδυνο επίδομα» μπαίνει στη μισθοδοσία από την 1η Ιουλίου 2025.

Κι όμως, οι χαμηλόβαθμοι δεν χαμογελούν.

100 ευρώ μικτά. 65 καθαρά.
Για δουλειά 24/7, για σκοπιά, για καταδίωξη, για συνθήκες όπου η ζωή παίζεται κάθε μέρα κορώνα-γράμματα.

Η απογοήτευση είναι διάχυτη, γιατί το έργο είναι παλιό και γνώριμο:
Δίνουν το ελάχιστο στους πολλούς – φουσκώνουν τους φακέλους των λίγων.

Εξαγγελίες και “βελτιώσεις” που ευνοούν τους ίδιους

Οι εξαγγελίες του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, Νίκου Δένδια, για μισθολογικές βελτιώσεις σε στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, ήρθαν να επιβεβαιώσουν αυτό που ξέραμε ήδη:

• Οι υψηλόβαθμοι βλέπουν αυξήσεις εκατοντάδων ευρώ.

• Οι χαμηλόβαθμοι βλέπουν το ίδιο μοτίβο: ψίχουλα, με καθυστέρηση και χωρίς αντίκρισμα.

• Η ανισότητα συνεχίζεται, όπως και το 2017 με την εφαρμογή του νέου ειδικού μισθολογίου από Καμμένο – Τόσκα.

Η “ραχοκοκαλιά” – υπαξιωματικοί, αστυφύλακες, ΕΠ.ΟΠ., συνοριοφύλακες – παραμένει αόρατη, παρά το γεγονός ότι σηκώνει το βάρος της καθημερινής αποστολής.

Η ηθική φθορά είναι βαθύτερη από την οικονομική

Δεν είναι μόνο τα λίγα ευρώ. Είναι το μήνυμα απαξίωσης.

«Σας θυμόμαστε μόνο όταν χρειάζεται. Και σας πετάμε κάτι, όσο αντέχετε ακόμα.»

Οι συνθήκες υπηρεσίας για τον χαμηλόβαθμο ένστολο είναι συχνά κάτω από το ανεκτό όριο:

• Απλήρωτες υπερωρίες

• Συνεχής υποστελέχωση

• Οικονομική αιμορραγία στις μεταθέσεις

• Παρωχημένα επιδόματα

• Τυπικές επιθεωρήσεις, χωρίς πραγματική μέριμνα

• Μισθοί που δεν φτάνουν ούτε για νοίκι και καύσιμα

Και όταν φτάνει η ώρα των αυξήσεων;
Οι πολλοί παίρνουν ανακοινώσεις. Οι λίγοι, καταθέσεις.

Οι νέοι το βλέπουν. Και φεύγουν πριν καν ξεκινήσουν

Αυτός είναι ο λόγος που οι νέοι γυρίζουν τις πλάτες τους σε Ε.Δ. και Σ.Α.

Η πραγματικότητα των τελευταίων ετών είναι αμείλικτη:

• Παραίτηση εντός σχολών

• Μαζικές αποχωρήσεις πριν την πρώτη τοποθέτηση

• Οικογένειες που πληρώνουν από την τσέπη τους για να “τελειώσει” το παιδί τη σχολή, μπας και μετά αλλάξει δρόμο

Πλέον, οι υποψήφιοι μπαίνουν σε σχολές με δεύτερες και τρίτες σκέψεις:
Αν δεν αλλάξει κάτι, θα φύγω. Αν δεν πληρωθώ, θα ψάχνομαι.

Η φθορά του συστήματος είναι εδώ. Δεν είναι θεωρητική. Είναι πρακτική, με κενές οργανικές θέσεις, απογοητευμένους νέους, συνεχείς παραιτήσεις και ηθικό στο ναδίρ.

📌 Όσο το κράτος βλέπει “αριθμούς” και όχι ανθρώπους, οι νέοι θα φεύγουν και οι παλιοί θα λυγίζουν.

Αν αυτό δεν αλλάξει, δεν θα μείνουν τα στελέχη για να στηρίξουν το οικοδόμημα.