Η Ελλάδα της ΕΛ.ΑΣ. και της ανασφάλειας – Τα δισεκατομμύρια δεν έφτασαν στις γειτονιές

 

Μπορεί η κυβέρνηση να επικαλείται την «ασφάλεια του πολίτη» ως προτεραιότητα, όμως τα επίσημα στοιχεία της Eurostat για το 2023 διαψεύδουν τις θριαμβολογίες: η Ελλάδα αναδεικνύεται πρώτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην αναφορά περιστατικών εγκληματικότητας, βίας και βανδαλισμών στις γειτονιές.

Συγκεκριμένα, 20,2% των πολιτών που δεν διατρέχουν κίνδυνο φτώχειας και 23,7% όσων βρίσκονται σε οικονομική ευαλωτότητα δηλώνουν ότι έχουν βιώσει τέτοια φαινόμενα στις περιοχές διαμονής τους — ποσοστά διπλάσια από τους μέσους ευρωπαϊκούς όρους (9,6% και 12,3% αντίστοιχα).
Στις αστικές περιοχές, το πρόβλημα διογκώνεται: 26,9% των κατοίκων των ελληνικών πόλεων βιώνουν συστηματικά αίσθημα ανασφάλειας — πάνω από ένας στους τέσσερις.

Αύξηση 91% στις δαπάνες του Υπουργείου, αλλά χωρίς αποτέλεσμα

Το πιο αποκαλυπτικό στοιχείο, όμως, είναι η εκρηκτική αύξηση των δαπανών του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Από 2,365 δισ. ευρώ το 2020, το κονδύλι θα φτάσει τα 4,526 δισ. ευρώ το 2025, καταγράφοντας αύξηση 91,37%. Μια αύξηση που δεν έχει μεταφραστεί ούτε σε περισσότερη ασφάλεια, ούτε σε πιο αποτελεσματική αστυνόμευση.

Αντιθέτως, οι πολίτες νιώθουν περισσότερο απροστάτευτοι από ποτέ. Οι δολοφονίες, οι ληστείες μέρα μεσημέρι, η βία ανηλίκων, οι γυναικοκτονίες, οι συμμορίες στις γειτονιές δεν είναι εξαίρεση — είναι καθημερινότητα. Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ οι δαπάνες «για την ασφάλεια» αυξάνονται, οι προσλήψεις στην ΕΛ.ΑΣ. συνεχίζονται, τα υπηρεσιακά οχήματα πολλαπλασιάζονται και η προστασία υψηλών προσώπων παραμένει προτεραιότητα.

Τι πραγματικά προσφέρει η κυβέρνηση στην ασφάλεια;

Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη διαφημίζει δράσεις κατά της εγκληματικότητας, αλλά στην πράξη κλείνει αστυνομικά τμήματα σε γειτονιές, υποβαθμίζει την καθημερινή αστυνόμευση και επενδύει δυσανάλογα σε επιδείξεις ισχύος αντί σε πρόληψη και προστασία του πολίτη.

Την ίδια στιγμή, χιλιάδες πολίτες δεν δηλώνουν καν τα περιστατικά βίας ή κλοπών, έχοντας χάσει κάθε εμπιστοσύνη ότι θα υπάρξει αποτέλεσμα.

Πού ακριβώς κατευθύνονται τα δισεκατομμύρια που εγκρίνονται κάθε χρόνο για τη «δημόσια τάξη»; Ποιος απολογείται για τα ελλιπή περιπολικά, τα υποστελεχωμένα τμήματα, τα ανεξέλεγκτα φαινόμενα βίας που πλήττουν ακόμα και τα σχολεία;

Πραγματικότητα πίσω από την προπαγάνδα

Η Νέα Δημοκρατία είχε χτίσει πολιτική ατζέντα πάνω στην "πάταξη της ανομίας", κάνοντας σημαία την εγκληματικότητα πριν τις εκλογές του 2019. Σήμερα, με διπλάσιες δαπάνες και διπλάσια ανασφάλεια, η πραγματικότητα διαψεύδει τις εξαγγελίες.

Η έκρηξη περιστατικών παραβατικότητας, η αίσθηση εγκατάλειψης των πολιτών, και τα στοιχεία που καταγράφει η ίδια η Eurostat, αναδεικνύουν κραυγαλέα αναντιστοιχία ανάμεσα στην επικοινωνιακή εικόνα και στην πραγματικότητα.

Αντί για ασφάλεια, προσφέρεται τελικά ένα αίσθημα αδιεξόδου.

 Όλα αυτά συμβαίνουν, παρότι τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει διαρκής αυστηροποίηση του Ποινικού Κώδικα και των νομοθεσιών για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας. Η ποινική αυστηρότητα, όμως, δεν έχει φέρει αποτελέσματα στην καθημερινότητα των πολιτών, ούτε έχει περιορίσει την αίσθηση ανασφάλειας.

Και εδώ γεννώνται αμείλικτα ερωτήματα:

• Πώς είναι δυνατόν να αυξάνονται διαρκώς οι δαπάνες για «δημόσια τάξη» και ταυτόχρονα να αυξάνεται και η ανασφάλεια των πολιτών;

• Πού διοχετεύονται αυτοί οι τεράστιοι πόροι; Προστατεύονται οι γειτονιές ή απλώς ενισχύεται η εικόνα και η ισχύς του κράτους;

• Ποια είναι η ευθύνη της φυσικής ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ. για την αποτυχία να δημιουργηθεί αίσθημα ασφάλειας στις τοπικές κοινωνίες;

• Και κυρίως: ποια είναι η πολιτική ευθύνη για την αποδεδειγμένα αναποτελεσματική στρατηγική ασφάλειας;

Γιατί η Ελλάδα, παρά τις «επενδύσεις» στην καταστολή, παραμένει η πιο ανασφαλής χώρα της Ευρώπης;