Φώτισε τους Χριστέ μου

 

Εκεί στα ριζά του όρους των Ελαιών, στης Γεσθημανής τον κήπο που συνήθιζες να προσεύχεσαι, έγινε η μεγαλύτερη προδοσία. Εκειδά που στην εποχή Σου Χριστέ ήταν τα λιοτρουβιά της περιοχής. Αυτό μας διδάσκουν τα Ευαγγέλια και οι γραφές για την προδοσία από τον Ιούδα ως την σύλληψή Σου.

2025 και ακόμα συνεχίζεται το κακό με προδοσίες και συλλήψεις. Σαν να μην άλλαξε τίποτα είκοσι και μισό αιώνες τώρα. Γεννιέσαι, προδίδεσαι, συλλαμβάνεσαι, πεθαίνεις κι ανασταίνεσαι…

Και τα μηνύματα που παίρνουμε εμείς οι θνητοί, προσδοκώντας Ανάσταση νεκρών για τη ζωή του μέλλοντος, ποια είναι;

Κι ο Ρωμανός ο Μελωδός, που κατά τα φαινόμενα έγραψε και συνέθεσε τον Ακάθιστο Ύμνο με τις 24 στροφές του — να αρχίζει η κάθε μία με ένα από τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου — σαν ύμνος στην Παναγία, είναι πέρα για πέρα ελληνική υπόθεση.

Για άλλους, γράφτηκε και συνετέθη στις 6 Αυγούστου του 626, προς τιμήν της Παναγιάς της Βλαχερνιώτισσας, όταν σώθηκε η Πόλη απ’ τους Αβάρους. Από το 431 μ.Χ., το 673 μ.Χ. μέχρι το 717 μ.Χ., για τις άλλες εκδοχές, μόνο Ελλάδα θυμίζουν, καταμεσής της περιόδου του Βυζαντίου: Θεοδόσιος ο Β', Κωνσταντίνος Πωγωνάτος, Λέοντας ο Ίσαυρος κ.λπ.

Τι μυστήρια, Χριστέ μου, είναι αυτή η πολιτική στις μέρες μας! Όπως και τότε με τους Εκατόνταρχους, τους Καίσαρες και τους Αρχιερείς. Βλέπουμε τους μεγαλόσταυρους επιστολογράφους, που χρησιμοποιούν ακόμη και το Όνομά Σου ως νέοι σωτήρες — που το πιστεύουν μόνο αυτοί!

Ίσως να ήταν ο Καϊάφας τότε… Ο αρχιερέας δικαστής του Εβραϊκού συνεδρίου που Σε δίκασε εις θάνατον. Σαν πολύ δεν υποφέρουμε κι εμείς, όπως Εσύ;

Ανακεφαλαιώνοντας, στις μέρες μας αρκετοί Κρητικοί και Πελοποννήσιοι μας κυβέρνησαν. Ένας Αθαμανιώτης από τα ανυπόκριτα χωριά των Τζουμέρκων ζητάει εκ νέου δυναμική πολιτική κάθοδο. Μια Αθηναία που σχηματίζει καρδούλες με τα δάκτυλα, κάνει όνειρα. Ο δήθεν επιστολογράφος Σου, Χριστέ, αβίαστα θέλει να τον πιστέψουμε.

Πάντα τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου έπαιζαν οι ξεχασμένοι Μπολσεβίκοι. Κι άλλοι, κι άλλες ακόμη, θέλουν να μας σώσουν…

Χριστέ μου, σε ποια αμφιλεγόμενη επίγεια Ανάσταση της χώρας να ελπίζουμε, από σήμερα των Βαΐων που αρχίζουν τα δικά Σου πάθη;

Φώτισε τους…