Ένα κράτος «της καπαρντίνας»: Διαλύουμε, φτιάχνουμε, πειραματιζόμαστε – Η Δημοτική Αστυνομία ξανά από την αρχή

Στην Ελλάδα φαίνεται πως τίποτα δεν είναι πιο μόνιμο από το προσωρινό και τίποτα πιο ασταθές από έναν κρατικό σχεδιασμό. Το τρανταχτότερο παράδειγμα; Η Δημοτική Αστυνομία.

Πριν μερικά χρόνια την καταργήσαμε, μετατάξαμε το προσωπικό όπως-όπως στην ΕΛ.ΑΣ., χωρίς πρόβλεψη για ουσιαστική εκπαίδευση ή ενσωμάτωση. Σήμερα, την επανασυστήνουμε σχεδόν από μηδενική βάση, με νέα στολή, νέο ρόλο, νέο κανονισμό λειτουργίας – σαν να μην υπήρξε ποτέ παρελθόν.

Από την κατάργηση στην… αναβίωση

Η ΠΟΑΣΥ, ήδη από το 2014, είχε εκφράσει έντονη ανησυχία για τη «μεταβατική» λύση που δόθηκε τότε, με έγγραφο του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. που καλούσε τους πρώην δημοτικούς αστυνομικούς να ενταχθούν προσωρινά στην αστυνομία, φορώντας στολή που απλώς άλλαζε το σήμα. Χωρίς σαφές θεσμικό πλαίσιο, χωρίς εκπαίδευση, με υποσχέσεις για μελλοντικά Προεδρικά Διατάγματα και δεσμεύσεις που… δεν ήρθαν ποτέ.

«Καταφανώς προβληματική» είχε χαρακτηρίσει την απόφαση η Ομοσπονδία, προειδοποιώντας για κινδύνους και ανάγκη ολοκληρωμένου επανασχεδιασμού από μηδενική βάση.

 Το νέο σχέδιο: Ευρωπαϊκό περιτύλιγμα, ελληνική προχειρότητα;

Σήμερα, με τις ευλογίες του Υπουργείου Εσωτερικών, η Δημοτική Αστυνομία «επιστρέφει» ως θεσμός – αυτή τη φορά με Κανονισμό Λειτουργίας, 1.213 νέες προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ και υποσχέσεις για σύγχρονο εξοπλισμό, σαφές πλαίσιο δράσης και επαγγελματική εκπαίδευση.

Φτιάχνουμε δηλαδή από την αρχή κάτι που ήδη υπήρχε και καταργήσαμε.

Το κράτος δείχνει για ακόμη μία φορά να περπατά χωρίς σχέδιο, χωρίς συνέχεια και χωρίς πολιτική συνέπεια. Μια χώρα που αντί να στηρίζει θεσμούς και να τους εξελίσσει, τους ξηλώνει, τους ακυρώνει και τους ξαναστήνει ανάλογα με τον εκάστοτε πολιτικό άνεμο.

Πού οδηγεί αυτή η παλινδρόμηση;

• Σε απαξίωση των θεσμών από τους πολίτες

• Σε ασάφεια αρμοδιοτήτων, αλληλοεπικαλύψεις και σύγχυση

• Σε σπατάλη πόρων, χρόνου και ανθρώπινου δυναμικού

• Σε ανασφάλεια των υπηρετούντων, που καλούνται να λειτουργήσουν σε θολό εργασιακό πλαίσιο

Και στο τέλος, οι πόλεις μας παραμένουν το ίδιο ανοργάνωτες. Γιατί η ουσία δεν είναι αν υπάρχει Δημοτική Αστυνομία ή όχι, αλλά αν υπάρχει κράτος με συνέχεια, σταθερότητα και σοβαρότητα.

 Τώρα τι;

Η νέα προσπάθεια για ορθολογική στελέχωση, τεχνολογικό εξοπλισμό και διαβάθμιση αρμοδιοτήτων ανάλογα με τον πληθυσμό των δήμων είναι καλοδεχούμενη. Όμως αν δεν διδαχθούμε από το παρελθόν, απλώς θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.

Γιατί το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι η έλλειψη σχεδίων, αλλά η έλλειψη συνέπειας και πολιτικής βούλησης να τηρηθούν.