Αδέλφια μη μαλώνετε…

 

Άδει ο Αντώνης Κυρίτσης και τον συνοδεύει με το κλαρίνο του ο Θανάσης Χαλιλόπουλος, στο δημώδες μαργιόλικο της Ρούμελης. Μια ακόμη εκδοχή που τη συναντάμε σε όλο τον κόσμο και δεν είναι μόνο τοπικισμός στις σχέσεις των συγγενών. Περιγράφονται στα ψυχολογικά πονήματά τους ο Πριέρ Νικόλ, ο Γάλλος δάσκαλος σε μικρό σχολείο, και η δημοσιογράφος Γκραβιγιόν Ιζαμπέλ.

Με αφορμή το έγκλημα στη Χαλκίδα, για το εκπλειστηρίασμα του θανάτου και τις χαλκευμένες σχέσεις των ανθρώπων του συγγενικού περιβάλλοντος, ξυπνούν μνήμες χρόνων. Μια οφειλή περίπου 40.000 ευρώ του αδελφού προς την αδελφή, που ζει στο Βέλγιο, έγινε αφορμή για θανατικό δύο ανθρώπων.

Μήπως πλέον οι συναλλαγές και οι διαφορές μεταξύ συγγενών πρώτου βαθμού τουλάχιστον, πρέπει να ξεφύγουν από την ισχύουσα νομοθεσία; Να εξαντλούνται τα περιθώρια μεταξύ των όμαιμων συγγενών και να μην ακολουθούν τους σκληρούς όρους των τραπεζών;

Δεν είναι δυνατόν για ένα μικρό σχετικά ποσό να τριπλασιάζεται το τίμημα και να δίνεται η λύση με σκληρούς τραπεζικούς όρους. Μήπως αυτές οι διαδικασίες πρέπει να ακολουθούν ηπιότερους κανόνες του οικογενειακού δικαίου;

Πολλές φορές και οι γονείς ακόμη, για τους δικούς τους προσωπικούς λόγους, με τις συμπεριφορές και τις πράξεις τους αδικοπραγούν σε βάρος του ενός σε σχέση με τον άλλον στα κληρονομικά, γιατί τον θεωρούν μαύρο πρόβατο ή άσωτο υιό!

Ακόμη και στο πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, τη «Γένεση», στην πορεία των απογόνων των πρωτοπλάστων μετά την εκδίωξή τους από τον Παράδεισο, στο τέταρτο κεφάλαιο μπορούμε να διαβάσουμε για τον Κάιν και τον Άβελ, τα παιδιά του Αδάμ και της Εύας. Ποιο ήταν το τίμημα; Η δολοφονία αντί πινακίου φακής!

Στο τέλος δε, μετά το τραγικό συμβάν, όλοι θυμούνται την άλλη λαϊκή ρήση:
«Όποιο δάχτυλο κι αν κόψεις, το ίδιο πονάει».
Είναι πλέον τότε αργά!