Στον «αυτόματο πιλότο» τα αστυνομικά τμήματα – Μαρτυρίες, ελλείψεις και η σκληρή καθημερινότητα πίσω από τις στολές

 Το  katechacker μπήκε στα αστυνομικά τμήματα για να καταγράψει, χωρίς φίλτρα, την καθημερινότητα των αστυνομικών.  Υποστελέχωση, εξοπλισμός υπό κατάρρευση και ψυχολογική φθορά συνθέτουν την πραγματικότητα πίσω από τις κλειστές πόρτες. Οι μαρτυρίες που ακολουθούν, μιλούν από μόνες τους.

Υπερβολικές απαιτήσεις, ελάχιστοι πόροι

«Είμαστε πέντε άτομα για να καλύψουμε μια περιοχή με δεκάδες χιλιάδες κατοίκους. Ποιος να βγει σε περιπολία; Ποιος να μείνει στο τμήμα; Ποιος να γράψει τις αναφορές;Ποιος να κάνει τις δικογραφίες;  ».
Η φωνή του έμπειρου αστυνομικού από τμήμα των Αθηνών είναι αποκαρδιωτική — και δυστυχώς όχι μοναδική.

Από το κέντρο της πρωτεύουσας μέχρι τις πιο απομακρυσμένες περιοχές, τα αστυνομικά τμήματα λειτουργούν στα όρια της κατάρρευσης. Υποστελέχωση, εξαντλητικά ωράρια, ελλιπής εξοπλισμός και ατέρμονη γραφειοκρατία συνθέτουν την καθημερινότητα των ένστολων. Καλούνται να επιτελέσουν το έργο τους κάτω από ασφυκτικές συνθήκες.

Λιγότεροι αστυνομικοί, περισσότερες ευθύνες

Σε πολλά αστυνομικά τμήματα της Αττικής, οι βάρδιες καλύπτονται μετά βίας. Συχνά, το προσωπικό μετακινείται για άλλα καθήκοντα — όπως μέτρα σε πορείες ή γήπεδα — αφήνοντας τα τμήματα χωρίς επαρκή παρουσία.
Και χωρίς αστυνομικούς στον δρόμο, ουσιαστική αστυνόμευση δεν μπορεί να υπάρξει.

«Κάνουμε 12ωρες βάρδιες για να μη μείνει το τμήμα χωρίς κόσμο. Και μετά μας ρωτάνε γιατί δεν πήγαμε στο συμβάν», λέει χαρακτηριστικά αστυνομικός από τον Πειραιά.

Απών ο συνδικαλισμός από τα αστυνομικά τμήματα

«Οι συνδικαλιστές δεν περνούν ούτε απ’ έξω από τα αστυνομικά τμήματα. Είναι φανερό πως ενδιαφέρονται μόνο για τις μεγάλες υπηρεσίες. Εμάς μας έχουν ξεχασμένους», δηλώνει με παράπονο αστυνομικός που υπηρετεί σε κεντρικό τμήμα της Αθήνας.

 Ελλείψεις σε εξοπλισμό και βασικά είδη

Το πρόβλημα δεν περιορίζεται στο ανθρώπινο δυναμικό. Ο εξοπλισμός βρίσκεται σε οριακή κατάσταση:
Περιπολικά με φθαρμένα λάστιχα, ασυρμάτοι που δεν πιάνουν σήμα, και γραφεία χωρίς ούτε… χαρτί.

«Το περιπολικό μένει  και βάζουμε από την τσέπη μας να το φτιάξουμε. Ζητάς μελάνι για τον εκτυπωτή και σε κοιτάνε σαν να ζήτησες χρυσάφι», λέει με πικρία νεαρός αστυνομικός.

 Τμήματα... τριτοκοσμικά

Πέρα από τον εξοπλισμό και το προσωπικό, σοβαρά είναι και τα προβλήματα στις κτηριακές υποδομές.
«Τα περισσότερα τμήματα θυμίζουν χώρες τριτοκοσμικές. Υγρασία στους τοίχους, σπασμένα παράθυρα, τουαλέτες που δεν λειτουργούν...», λέει αστυνομικός που υπηρετεί σε τμήμα των δυτικών προαστίων.

Σε αρκετές περιπτώσεις, οι χώροι είναι εντελώς ακατάλληλοι τόσο για την εργασία των αστυνομικών όσο και για την εξυπηρέτηση των πολιτών.

Άγχος, πίεση και ψυχολογική φθορά

Η ψυχολογική πίεση είναι τεράστια. Οι αστυνομικοί καλούνται να διαχειριστούν καθημερινά περιστατικά βίας, κοινωνικών εντάσεων και οικογενειακών τραγωδιών — χωρίς καμία θεσμοθετημένη ψυχολογική υποστήριξη.

Καταγγελίες για αυξημένα περιστατικά burn out και ακόμα και αυτοκτονίες δεν είναι πλέον σπάνιες.

Ώρα για αλλαγή

Η κατάσταση αυτή δεν τιμά ούτε την Πολιτεία, ούτε την κοινωνία. Οι αστυνομικοί ζητούν άμεσες προσλήψεις, σύγχρονο εξοπλισμό και μια ριζική αναδιάρθρωση του τρόπου λειτουργίας της ΕΛ.ΑΣ.

Όσο τα τμήματα θυμίζουν δημόσιες υπηρεσίες της δεκαετίας του ’90 και όχι σύγχρονο σώμα ασφαλείας, η κοινωνική ασφάλεια θα παραμένει απλώς ευχολόγιο.