Η ανατομία σύγχρονων Μαυρογυαλούρων…

 

Αγέννητος ήταν το 1965 ο εκπρόσωπος των συνδικαλιστών αστυνομικών, όταν γυρίζονταν η ταινία "Υπάρχει και φιλότιμο".
Παραταύτα, ενσάρκωσε άψογα τον ρόλο του υπερασπιστή της κυβέρνησης ως σύγχρονος Μαυρογιαλούρος, πρωινιάτικα σε τηλεοπτική εκπομπή!
Τύφλα νά 'χε ο Σακελλάριος σεναριογραφικά.

Εμφανώς ταυτισμένος με τους πολιτικούς ταγούς του, έσπευσε να τους υπερασπιστεί. Μεταξύ άλλων συγκατάνεψε και στήριξε τον εκπρόσωπο τύπου της κυβέρνησης και των λοιπών ομιλούντων το τελευταίο διάστημα. Σάστισαν και οι παρουσιαστές με τις απαντήσεις του.

Εν ολίγοις, δικαιολόγησε την απροθυμία της κυβέρνησης έστω να καθομολογήσει ότι θα δοθούν και στα Σώματα Ασφαλείας αυξήσεις.
Δασκαλεμένος από το νεοκλασικό του Μαξίμου, που στην Κατοχή λειτουργούσε ως η κατοικία του γκεσταπίτη ναυάρχου, μηρύκαζε επαναλαμβάνοντας τις φρούδες υποσχέσεις του κόμματος στο οποίο ανήκει.

Αυτοσαρκαζόμενος δήλωσε ότι αν δοθεί κάποια αύξηση, την καρπώνεται ο συνδικαλιστής και όχι το κίνημα — και ότι δεν είναι ακόμα καιρός…
Η έπαρσή του από πού εκπορεύεται είναι πλέον ηλίου φαεινότερον.

Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στα μνημονιακά ισοδύναμα που ο ΥΠΕΘΑ εξηύρε και ο αντίστοιχος Υπ. Προστασίας του Πολίτη ολιγώρησε.

Κοινή διαπίστωση των περισσοτέρων αστυνομικών, λιμενικών και πυροσβεστών μετά τον πρωινό αιφνιδιασμό από εκπρόσωπο των εργαζομένων:
Το συμβάν δεν έχει προηγούμενο στον ένστολο συνδικαλισμό. Ούτε στη δεκαετία του ’60 — εποχή της οποίας και έκανε επίκληση, και στην οποία οι εκφραστές ήταν οι ασύδοτοι Μαυρογιαλούροι.

Παρήλθαν οι εποχές, κύριε συνδικαλιστά,
που «ὅλος ὁ περιούσιος λαός ἐξακολουθεῖ νὰ δουλεύη διὰ τὴν μεγάλην κεντρικὴν γαστέρα…»